Dagboek van een stiefmoeder – De jaloerse ex – deel 3

by Dagboek van een stiefmoeder.

Voordat ik vandaag mijn verhaal hervat zal ik, na aanleiding van de vele vragen die ik heb gehad eerst even een  samenvatting geven van de situatie waar ik op het moment van dit verhaal in zit. Ben je al helemaal bij? lees dan verder vanaf ” de jaloerse ex deel 3″  En lees mee wat het gevolg kan zijn als een ex partner vanuit jaloezie en angst handelt.

Ik leerde mijn man kennen toen hij in scheiding lag. Doordat zijn ex partner kampte met diverse problemen droeg hij voornamelijk de zorg van hun 1 jarige dochter. Toen ik mijn man leerde kennen woonde hij op een zolderkamer bij een vriend. Om fiscale redenen was het hoofdverblijf van hun dochtertje nog op het woonadres van mijn man en diens ex-partner, waar zijn ex-partner nog woonde. Op deze manier kon zij meerder toeslagen aanvragen waardoor het financieel aantrekkelijker was voor de moeder. In de praktijk was het kind dus meer bij de vader.  Toen er bekend werd dat mijn man en ik een relatie hadden waarbij ik ook nog een kind uit een eerdere relatie, werd de ex-partner dusdanig jaloers dat zij er alles aan deed om ons gezin kapot te maken. De ex-partner van mijn man verloor daarbij totaal de belangen van haar eigen dochter it het oog met alle gevolgen van dien.  Hoewel mijn stiefdochter doordeweeks bij ons thuis verbleef vroeg de ex-partner van mijn man, dus haar moeder, herhaaldelijk aan de rechtbank een wijziging van deze omgang. Dit is keer op keer door de rechtbank afgewezen.  Toen mijn stiefdochter 3 was was ik zwanger van ons eerste kindje, dit was dezelfde tijd dat er veel gebeurde rondom de vechtscheiding van mijn man. Het leek wel of onze zwangerschap nog meer aanleiding was voor de ex-partner van mijn man om ons kapot te willen maken.

De basisschool

Mijn stiefdochter moest op haar 4e naar de basisschool, maar stnd nog nergens ingeschreven omdat haar ouders er niet uitkwamen. Hoewel het meisje doordeweeks bij ons verbleef had de moeder haar, zonder toestemming, ingeschreven op de basisschool in de woonplaats van moeder. Welke niet alleen in een andere gemeente lag, maar ook nog eens 30 km bij ons vandaan. Het werd een rechtszaak, waarbij de rechter bepaalde dat mijn stiefdochter bij haar vader moest blijven wonen en daar naar school moest gaan. Het meisje zou dan op maand basis 3 weekenden bij haar moeder verblijven van vrijdag tm zondag avond en 1 weekend bij vader. (bij ons dus). Het inschrijfadres van het meisje bleef wel bij moeder, zodat moeder subsidies kon ontvangen. De beweegredenen hiervoor waren met name dat er met de komst van een baby het van groot belang was dat er geen veranderingen in het leven van het meisje kwam. Daarbij ging zij al naar de peuterspeelzaal bij vader, zat zij op peuter gym en zal zij met haar oudere broer tezamen naar school kunnen.

Jeugdzorg

Hoewel de rechtbank altijd aangegeven had dat het meisje bij haar vader moest blijven wonen en daar naar school moest gaan kreeg dit een hele andere wending toen Bureau jeugdzorg betrokken raakte. Deze raakte betrokken nadat moeder met het meisje naar de huisarts ging en daar aangaf dat het meisje door haar vader geslagen werd. Er werd een onderzoek gestart en een gevecht werd geboren. De ouders kwamen alleen maar verder uit elkaar te staan en uiteindelijk werd onze stiefdochter bij ons weg gehaald. Ik neem jullie mee in de aanloop periode hierna toe, de periode dat ik zwanger was van ons eerste kindje, de periode waarin het handelen van een jaloerse ex gevolgen kreeg voor niet alleen mijn man, maar ons hele (onschuldige) gezin.  Vandaag hervat ik mijn verhaal  met deel 3, benieuwd wat er tot nu toe gebeurd is? lees dan ook deel 1 en 2 op the Mommy Diaries.

De jaloerse ex  – Deel 3

Inmiddels ben ik al aardig opweg met mijn zwangerschap en hebben we al behoorlijk wat momenten mee gemaakt waar ik zelf geen invloed op had. Dat er nu weerom een rechtszaak is aangespannen door de moeder van mijn expartner, komt niet eens als een verrassing, maar het is op zijn zachts gezegd niet relaxed. Dit keer wil moeders het meisje weer laten veranderen van school, namelijk naar de school bij haar in de woonplaats. Dit verzoek vond ik best apart, omdat ze doordeweeks bij ons verbleef. Dus je raad het al, daar kwam ook nog eens een verandering van de omgang bij. En deze verandering had gevolgen voor velen. Haar verzoek was namelijk dat het meisje volledig bij moeder ging wonen, daar naar school zou gaan en nog maar 2 keer per maand bij ons mocht zijn (in het weekend).  Daar gaan we weer dacht ik. De rechter had immers net bepaald dat ze bij ons naar school ging, ze ging inmiddels al even naar school en het gaat goed met haar.  De rechter achtte dan ook (terecht) in het belang van het meisje dat er geen veranderingen diende te komen. Ze moest op haar school blijven, ze moest bij haar broertjes blijven, de omgang waarbij haar vader grotendeels de org op zich nam diende voort gezet te worden. Maar omdat ouders hun verhalen zo lijnrecht tegenover elkaar stonden en de vraag van moeder was om het meisje bij haar naar school te laten gaan, heeft de rechter beslist om de situatie een jaar aan te houden en in die tijd een onderzoek in te lasten van de raad.

Onderzoek van de raad van kinderbescherming

De raad zou moeten onderzoeken waar het meisje het beste kon wonen. De raad zou met ouders in gesprek gaan, de thuis situatie moeten bekijken, de school moeten informeren, etc.  Dat kan er ook nog wel bij dacht ik. Inmiddels liep mijn man bij het omgangshuis voor ouderbegeleiding waar zij wekelijks gesprekken hadden. Ook liepen ze bij bureau jeugdzorg, nou ja dat was dus ook al geen succes, (zie ook deel 1 en 2) en nu komt er nog een onderzoek. Toch dacht ik destijds, ach de raad van kinderbescherming, dat is menus. Die zijn serieus bezig met het kind en moeten een verplicht verslag uitbrengen aan de rechtbank. Die moeten dus wel een onderzoek doen. Die gaan wel met ons als gezin in gesprek. Die willen zien hoe we wonen, wie wij zijn, etc. Ze hadden immers een jaar de ruimte gekregen, dit gaat wel goed komen.

De rollen werden omgedraaid

Het duurde en duurde maar en we waren nog steeds niet benaderd door de raad. Op een gegeven moment zei ik tegen mijn man, ik wil toch wel echt rust na de bevalling hoor, ik wil gewoon kunnen genieten van die periode, dus misschien dat we zelf maar eens contact moesten leggen met de raad om te vragen wanneer ze op bezoek komen. zo gezegd, zo gedaan. En wat bleek? ze waren ons dus echt vergeten. In eerste instantie werd er medegedeeld dat de ouders al een uitnodiging hadden gehad en dat er ook al een gesprek was geweest. Wij begrepen er niks van. Later bleek dus dat ze met moeder het gesprek gevoerd hadden en de post dus ook alleen daar heen ging, omdat het inschrijf adres van mijn stiefdochter daar was. Er zou ook een kind gesprek gepland zijn, die stond voor 2 dagen na ons telefoontje. Wij wisten van niks. Moeder had ons niet op de hoogte gebracht en het meisje was op dat moment bij ons thuis. We lichtte gelijk de school in, die ook van niks wist, we meldde mijn stiefdochter af voor school die dag, mijn man regelde wat met zijn werk en zorgde er voor dat mijn stiefdochter op tijd op het gesprek kon zijn.

Het kind gesprek

Toen mijn man met zijn dochter aankwam bij de raad van kinderbescherming gaven ze aan dat ze van de moeder geen reactie hebben gehad, maar dat moeder al wel aangegeven had in het gesprek met de raad dat het goed was dat het meisje gehoord werd. Ze zagen dat als een akkoord, waardoor ze verder geen reactie meer van moeder nodig waren. Aldus de raad. Mijn man vertelde nog dat hij ook geen contact kon krijgen met moeder, maar ook haar per email en sms bericht heeft. Mijn man gaf aan dat hij maar hoopte dat moeder dit wel leest, want normaal zou ze dochter op vrijdag middag van school halen, maar nu is ze hier bij de raad, daarom heb ik haar nog een sms gestuurd dat ze haar niet om 15 uur bij school kan halen, maar om 16 uur bij mij thuis. De raad gaf aan dat moeder de uitnodiging per post heeft gehad en dat ze ook haar voicemail nog hebben ingesproken.  Het kindgesprek ging alleen met het meisje.

Kind weggenomen

Ik was ondertussen wel op school om onze zoon op te halen. Ik zag vol verbazing de ex van mijn man tezamen met haar moeder en haar vriend op het schoolplein staan. Met 3 personen? waarom dat nou? Ik dacht eerst even, zal ze het niet weten? dat is lullig, ik loop er wel even heen, maar op datzelfde moment liep ze al de school in. Ik weet nog goed waar ik op dat moment op het schoolplein stond en wat ik dacht, “moeder zal wel een gesprek hebben met school”. Niet veel later kwam ze huilend uit school rennen om vervolgens door haar knieën te zakken op het school plein, uiteraard in de armen van haar moeder en haar vriend. Voordat ik kon denken dat er iets ernstigs was gebeurd schreeuwde ze ” HIJ HEEFT MIJN KIND MEEGENOMEN! MIJN KIND IS WEG!, DAT MAG NIET, HET IS MIJN DAG!” ze schreeuwde, huilde en keek alleen maar om haar heen. Ondertussen voelde ik dat alle ogen op mij gericht waren, want tja, het was immers mijn man waar ze over sprak. Mijn zoon was helemaal van slag en begreep er niks van. De schoolhoofd kwam naar buiten en vroeg gelijk waarom moeder van niks wist. Het was 1 van de veel komende streken wat moeder geleverd heeft aan ons adres.

Ik probeerde mijn man te bellen, welke niet bereikbaar was. Ik heb toen gelijk hun contact persoon van jeugdzorg gebeld en het verhaal uitgelegd, maar je begreep het al, ik was maar de stiefmoeder, niemand hoefde mij aan te horen.

Er werd hier gewoon wat in scene gezet en ik dacht dat ik gek werd, wie geloofd er nou zoiets ? Nou dat zal je verbazen, als een vrouw huilt en schreeuwt krijg je eerder een ” owww ” dan een ” die is gek!” . Ze was namelijk de onschuld haarzelf en het slachtoffer. Daar kwam bij, haar kind was weg.

Wellus nietes spel

Uiteraard werd dit moment bij Jeugdzorg besproken, helaas, moeder heeft een andere kant van het verhaal en had al lang met jeugdzorg zelf 1 op 1 gesproken om haar verhaal te doen. Ze werd erg gesteund door jeugdzorg, want moeder was niet op de hoogte, dat heeft moeder gezegd en er was voor jeugdzorg geen reden om daar aan twijfelen. Dat mijn man juist zei dat ze het wel wist en dat er misschien opzet in het spel was, werkte juist tegen hem. Daarmee diskwalificeerde hij de moeder.  Als moeder zegt dat ze geen post had gehad, da is dat zo, aldus jeugdzorg. Niemand leek het vreemd te vinden dat moeder – in tegenstelling tot wat ze normaal deed – ineens met drie man sterk op school stond. Niemand vond het vreemd dat moeder niet wachtte tot het kind uit de klas kwam – wat je normaal gesproken doet als je het kind ophaalt – maar juist de school in liep om te vragen waar haar dochter was. Niemand vond het raar dat moeder onzin uitkraamde als ” hij heeft mijn kind meegenomen” . Moeder ontkende dit gezegd te hebben en ja, haar eigen moeder en haar vriend waren getuige, dus het is niet gezegd. En hoewel andere ouders het ook gezien of gehoord hebben, werd daar niks mee gedaan. Het werd van tafel geveegd als een meningsverschil tussen ouders. Dit deed behoorlijk veel pijn, want ook jeugdzorg was op de hoogte dat het postaders van het meisje bij moeder was en dat zij de brieven wel moest krijgen.  De school heeft destijds ook een melding gedaan van het incident, welke door jeugdzorg werd genegeerd. In het rapport van Jeugdzorg was te lezen dat er een melding was gedaan over een incident op school tussen ouders, welke berust was op een mis communicatie tussen de ouders, maar dat dit met Jeugdzorg al was besproken en afgehandeld.

Van binnen wordt je gewoonweg gillend gek gemaakt. Je weet dat hetgeen niet klopt, maar het erge is, er wordt hier een spel gespeeld, een wellus nietus verhaal en hoe meer mijn man incidenten als deze (die waren er veel)  probeerde aan te kaarten, hoe meer dit tegen hem werkte. Het werd gezien als met modder gooien. We konden maar 1 ding doen, leren los laten en verder gaan.

Zwemles

Incidenten als hier boven waren geen uitzondering. Het kwam vaker voor dat moeder zoiets in scene zette. Dan wel niet op school, dan wel niet op sport, of zwemles. De moeder zette het meisje op de dagen dat ze bij ons was op zwemles in de woonplaats van moeder. Dit terwijl ouders duidelijk de afspraak hadden gemaakt dat het meisje pas op zwemles zou gaan als ze er aan toe was en dan in een zwembad die aansloot bij haar basisschool (ivm reistijd) gezien de basisschool nog niet door ouders was overeengekomen, was de locatie van het zwembad nog niet besproken. Toen de rechtbank het meisje bij ons op school plaatste was het ook gebruikelijk om haar dan in die omgeving te laten zwemmen. Maar toen moeder een rechtszaak startte mbt wijzigen van de school en omgang, kozen wij er voor om het zwemles nog een jaar uit te stellen, want wat nou als ze moest starten en volgend jaar ergens anders woont? dat willen we haar niet aan doen. Helaas dacht de moeder van mijn stiefdochter hier heel anders over en plaatste haar zonder enige vorm van overleg op zwemles in haar gemeente, zon 35 km bij ons vandaan.

Ze begon met lessen op de vrijdag middag (de dag dat het meisje bij haar moeder was) en later werd dit verschoven naar dinsdag en donderdag. Dit was niet te realiseren voor ons. Zwemles op 35 km afstand, na schooltijd, 2 keer per week , voor een meisje van net 4 jaar. Het sloopte het meisje ook. Mijn stiefdochter was kapot. ze zat al in een onrustige periode met haar ouders, wij gunde haar vooral rust ipv getouwtrek.  Misschien heel naïef, hadden wij verwacht dat Jeugdzorg hier ook zo in zou staan. Maar dat bleek wel even anders

De onschuldige moeder

Het werd besproken bij jeugdzorg welke geheel moeders kant koos. Moeder kon niet weten dat de zwemles dagen ineens werden verschoven naar andere dagen, aldus jeugdzorg. Moeder speelde de onschuld zichzelf, begon te huilen en zei ” ik kan er allemaal niks aan doen en ja dit was tegen de afspraak, maar ik kon niet weten dat ze de zwemlesdagen gingen veranderen…. Vervolgnes draaide moeder snel om met haar verdriet en kwam met de – in haar ogen – ideale oplossing.
“oh jij kan die dagen niet? dan is ze toch op elke dinsdag en donderdag bij mij? dan breng ik haar naar zwemles, slaapt ze bij mij en breng ik haar woensdags naar school, kan ze woensdag middag bij jou zijn en donderdag weer bij mij, slaapt ze weer bij mij en dan is ze gewoon het weekend weer bij mij.”  Waarop mijn man zegt ” dus dan is ze vanaf nu alleen nog maar de maandag en woensdag middag bij mij? want ze is in de weekenden ook bij jou, dit terwijl de rechtbank heeft beslst dat ze doordeweeks bij mij is ivm haar school, ze gaat immers in mijn woonplaats naar school.
“Juist dat is de bedoeling” aldus een overtuigde moeder. Mijn man gaf aan dit geen goed idee te vinden. Ze zat immers in plaats A (bij ons) op school. Moeder woont in plaats B. welke ver reizen is. Een meisje van 4 maakt dan hele lange dagen.  Maar wat mijn man ook aandroeg, het maakte niks uit. Jeugdzorg kon de gedachtengang van mijn man hierin niet volgen en vond het idee van moeder wel goed bedacht, ook ls dit tegen de rechtelijke uitspraak in is. Mijn man gaf aan dat hij er over na wou denken en contact wou leggen met het zwembad.

Het zwembad

Toen mijn man thuis kwam nam hij contact op met de zwembad en vroeg naar de stand van zaken, ze wouden mijn man geen informatie geven, de moeder had aangegeven dat het hoofdverblijf bij haar was en dat zij gerechtigd was om het kind op zwemles te zetten, ze had ook aangegeven dat ze al wist dat de vader ging tegen werken en dat ze hem niet zonder haar toestemming informatie mochten geven. Ik kon gewoonweg niet geloven dat het zwembad hier in mee ging. Een zwembad notabene! Het is geen school, geen hulpverlening, geen gerechtelijk iets? Ik besloot daarom zelf het zwembad te bellen en te vragen hoe dit zat. Ik heb aangegeven dat ik echt wel snap dat het niet aan hun is, maar als mijn man informatie wil omtrent zijn dochter hij deze behoort te krijgen. Het zwembad gaf aan dat ze zich niet gaan mengen in de ouderlijke ruzie en geen partij gaan kiezen. Ik heb aangegeven dat dit niet van hun verwacht wordt echter trekken ze wel partij door volledig mee te gaan met het verhaal van moeder. Het zwembad gaf aan dat mijn man maar langs moest komen en moest aantonen dat hij vader was en het gezag had. “Belachelijk, moest moeder dit ook toen ze het kind in schreef?” Dit floepte er bij mij ook gewoon uit. Misschien niet goed, maar het gebeurde. Toen was het stil aan de andere kant van de lijn. Ik heb netjes sorry gezegd, maar ook aangeven dat dit niet helemaal fair is. Maar goed, om de vrede te bewaren komen we wel langs voor een gesprek.

Gesprek met het zwembad

Daar gingen we dan, me de papieren onder onze armen, ik hoog zwanger, mijn man bloed nerveus, op naar het zwembad voor een gesprek. Bizar he? naar het zwembad!!!! en dan zoveel gedoe! Maar ja, als je kind er in geschreven staat op dagen dat ze bij ons veblijft moeten we wel kijken naar wt haalbaar is, misschien zijn er andere tijden, waardoor het wat makkelijker wordt, of toch andere dagen, waarbij beide ouders wel mee kunnen… we proberen graag te denken in mogelijkheden, dus we gaan er voor.
Uiteraard werd ik bij aankomst vriendelijk verzocht om niet me naar binnen te gaan, want ik was geen ouder. AU! daar gaat ie weer! Ik wachtte maar weer eens in het restaurant. Zwetend van de zwembad warmte, gevoed door de hoog zwangere buik ,wachtte ik weer tot dat mijn man mij kon vertellen hoe de vork in de steel zat. Ik weet nog dat ik mij destijds zo gepikeerd voelde dat ik niks positiefs aan het zwembad kon vinden. De mensen waren niet vriendelijk, ik werd weer eens afgewezen, iedereen zat mij te bekijken en zelfs de tegeltjes vond ik lelijk. Ik kan je niet eens zeggen hoe die tegels er uit zagen, maar ik vond ze lelijk! Allemaal onbegrip natuurlijk, weer een afwijzing, want Hallo! ik ben er ook, hoog zwanger en al en ik ben wel ouder! PUNT!
Toen mijn man terug kwam zag ik hem netjes de hand schudden met de zwemleerkracht. Gelukkig, dat ziet er positief uit.

De realiteit is weer eens anders

Mijn man vertelde dat in het gesprek naar voren kwam dat het zwembad er van uit ging dat zijn dochter binnen hun gemeente woonde doordeweeks, omdat de moeder aangaf dat het hoofdverblijf en dus het post adres bij haar was.  Moeder was zo overtuigend en had alle papieren (bewijs van inschrijving etc) waardoor het zwembad dit niet in twijfel trok. Hoewel ik dat wel kan begrijpen, zal er bij mij direct de alarmbellen afgaan als een moeder alleen een kind wil inschrijven voor een zwemles en daarbij aangeeft dat zij het gezag heeft en papieren mee neemt om dit aan te tonen en daarbij ook nog benoemd dat er geen informatie naar de vader mag. Maar goed, misschien sta ik daar anders in, gezien de situatie waar ik in zat.

Het belangrijkste van alles was dat het zwembad aangaf dat het meisje op vrijdag en zaterdag les had en dat moeder aangegeven had dit niet meer kon, omdat het meisje een weekend regeling had met haar vader. Het zwembad heeft dit overgenomen en op verzoek van de moeder overgeplaatst naar de dinsdag en donderdag. De dagen dat mijn stiefdochter dus bij ons verbleef.  De realiteit zat weer heel anders in elkaar.

Mijn man gaf een terug koppeling aan Jeugdzorg, deze veegde het gewoon van tafel. Jeugdzorg zei ” oke, meneer wat wil u nu? u wilt toch ook dat uw kind leert zwemmen? wat is nou het probleem?” … “het vervoer? dat regelt moeder”. Mijn man wees nogmaals op de gemaakte afspraak en dat was dat hun dochter naar zwemles zou gaan in een zwembad welke aansloot bij haar school. Moeder gaf aan dat dit klopte, maar ja, ze is nu al gestart he, zonde om te wisselen. En daar kwamen de tranen weer van moeders ” ik vind het zo erg he?”  Jeugdzorg stond hierin achter moeder. Mijn man gaf tot slot aan dat er dmv een rechtelijke uitspraak bepaald is dat hun dochter door de weeks bij hem verblijft en bij hem in de woonplaats naar school ging. Jeugdzorg zette mijn man vervolgens weg als niet flexibel.

En zo waren er tal van voorbeelden. Het maakte niet uit wat we deden, wat we zeiden, of hoe de realiteit was. Het leek wel hoe meer moeder in de slachtofferrol ging, hoe meer jeugdzorg overtuigd was van haar onschuld. En hoe meer mijn man het gesprek wou aan gaan en terecht kritische vragen stelde, hoe meer hij werd weg gezet als een moeilijk persoon in omgang.

Impact zwangerschap

Bovenstaande heeft zoveel impact gehad om mijn zwangerschap dat ik echt ben vergeten te genieten. Je voelt je machteloos. Je man wordt als een of andere idioot weg gezet, het doet pijn. Diegene die liegt wordt beloond, dat doet ook pijn. Ons gezin gaat er aan onderdoor, wij moeten passen en meten om maar te kleuren binnen de lijntjes die zowel moeder als jeugdzorg samen hebben opgesteld. En hoe meer wij zeiden van, ” jongens dit kan niet, dit is ongezond, dit is ook niet goed voor ons gezin, de andere kinderen” hoe meer er door jeugdzorg druk op ons gezet werd. ” Je kan ook stoppen met de gesprekken he? dan rapporteren we dat de vader niet bereid is om mee te werken, ik kan u niet verplichten”. En dat met een onderzoek van de raad van kinderbescherming op de achtergrond… tja dan denk je dat de enige oplossing is om uit te zitten en door te gaan. Ik ging wel hulp zoeken voor mijzelf om mijn verhaal te doen en liep zo ineens, door de vechtscheiding van mijn man, bij een psycholoog tijdens, wat in mijn ogen, de gelukkigste periode van mijn leven moest zijn.

Hoofdverblijf van een kind

Wist je wel dat de term Hoofdverblijf door vele ouders ingezet wordt als machtsmiddel? Zoals hierboven beschreven zijn er duizenden voorbeelden van ouders die het hoofdverblijf opgooien om hun wil door te drukken. Om hun eigen belang boven dat van het kind te zetten. De term hoofdverblijf weegt zwaar. Het is in de ogen van velen alsof het kind enkel alleen daar woonachtig is. Ik ben er voor dat de term Hoofdverblijf, zeker bij co ouderschap, anders belicht moet worden. Het kind heeft na echtscheiding vaak 2 huizen, bij een co ouderschap helemaal. Het rechtssysteem zal in zo’n geval er goed aan doen dat het kind dan het hoofdverblijf bij beide ouders bepaald, zodat die druk er af is. Het post adres van een kind kan echter alleen maar bij 1 ouder. In ons geval was het zelfs zo dat het meisje doordeweeks bij ons verbleef en bij ons naar school ging, maar haar hoofdverblijf op papier bij haar moeder had, welke in een andere gemeente was. Een aparte keuze, moeder ontving alle post, ook voor hulpverlening  afspraken, terwijl deze afspraken allemaal in de dagen vielen dat het meisje bij ons was. Daar kwam bij dat de hulpverlening vanuit bijvoorbeeld jeugdzorg, allemaal uit de gemeente bij moeder komt, welke niet aansloot bij de onze gemeente, welke dus niet aansloot  bij de school etc.  Er worden soms echt rare keuzes gemaakt die op langer termijn niet doordacht zijn, wij zijn hierin geen uitzondering. Hierover vertel ik je binnenkort nog veel meer.

Voor vandaag is er weer genoeg gezegd, volgende week vertel ik verder over mijn laatste maand zwangerschap, de kraamtijd en hoe de vechtscheiding van mijn man zorgde dat wij in onze ogen noodgedwongen keuzes maakten die we vandaag de dag, met een gezond verstand, nooit zouden maken.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.