Epiloog. Een jaar later. Met ingehouden adem liet ik mijn microfoon zakken. De zaal was doodstil en ik durfde mijn ogen niet te openen.…
het laatste lied
-
-
‘Maar ik ben jouw… Jij bent mijn…’ terwijl ik amper uit mijn woorden kwam, pakte ik zijn hand vast en zag dat hij opgelucht…
-
Net zoals alle tijd die we samen doorbrachten, ging ook die dag veel te snel voorbij. Na een hele dag samen door de stad…
-
Samen liepen we van het podium af naar het backstage gedeelte waar Emily en Emma al op ons stonden te wachten. ‘Jullie waren geweldig!…
-
‘Wanneer kom je nou weer thuihuisssss.’ mopperde ik. Jonas stond op de luidspreker terwijl ik me klaar aan het maken was voor mijn werk…
-
Na maanden lang geleefd te worden door al het gedoe, begon eindelijk mijn normale leven weer. Ik had me vaak afgevraagd wat ik zou…
-
In de dagen erna leek het net of er een hele beerput werd opengetrokken. Emily, Amy en ik deden een gezamenlijk interview bij een…
-
Het busje reed net zolang rondjes tot we de menigte afgeschud hadden en zette me daarna bij mijn huis af. Daar zette ik meteen…
-
Waarschuwing, het volgende hoofdstuk kan door sommige mensen als heftig worden ervaren. Die nacht kwam ik pas rond drie uur thuis en voor…
-
Terwijl ik stijf van de adrenaline stond, fietste ik naar huis. Eenmaal daar zag ik dat Emma net weg was, iets dat ik heel…
-
Waarschuwing. Dit hoofdstuk kan door sommige mensen als heftig worden ervaren. Na die ene middag lukte het me weken niet om een hap…
-
Met de grootste tegenzin sleepte ik mezelf de volgende ochtend uit bed. Ik hoopte maar dat ik de dag ervoor duidelijk was geweest en…