40 weken zwanger. Het is vandaag 19 september, de datum waar we al maanden naar uit kijken. Al sinds die eerste echo waarbij ik erachter kwam hoe ver ik ongeveer was keek ik uit naar die datum ergens eind september. Het is een hele zware weg geweest, maar we hebben het weer gehaald en dat betekent dat we binnen nu en een paar dagen ons meisje in onze armen hebben!
40 weken zwanger, de uitgerekende datum.
Hoe ik terugkijk op de zwangerschap? Nou om eerlijk te zijn ben ik heel erg blij dat het er nu écht bijna op zit. Ik hou niet van klagen (over kwaaltjes en mezelf dan he? Verder ben ik dol op klagen) maar echt, dit was verreweg mijn zwaarste zwangerschap tot nu toe. Ik denk dat de meeste mensen zich wel kunnen voorstellen dat het best wel zwaar is om zwanger te zijn met 3 jonge kinderen om je heen. Bij je eerste en ook nog wel bij je tweede kun je over het algemeen nog wel wat rust nemen en als het dan eens wat minder gaat dan is het niet zo erg dat je eens een dagje op de bank hangt. Maar met 2 en ook met 3 kinderen om je heen is dat toch een stuk rustiger. Ik kon niet even op bed gaan liggen omdat ik zo moe was en zo verschrikkelijk veel pijn had. Het was gewoon echt doorbijten en doorzetten tot we de eindstreep behaald hadden.
Het eerst deel van mijn zwangerschap.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik echt even moest wennen aan deze zwangerschap. Inmiddels is de kleine meid meer dan gewenst en super welkom, maar er zijn wel wat tranen overheen gegaan voordat ik het kon accepteren. Ik heb zoveel commentaar gehad van mensen omdat ik er niet direct blij mee was en hoe ik het voor elkaar kreeg om ongepland zwanger te worden. Maar goed, we hebben heel goed nagedacht, een knoop doorgehakt en onze verantwoordelijkheid genomen. Een beslissing waar ik ondanks alles heel erg blij mee ben!
Een flinke stap terug doen.
De eerste 20 weken waren behoorlijk zwaar. Ik viel heel veel af omdat ik hele dagen verschrikkelijk misselijk was en geen eetlust had en toen dat eindelijk beter werd begonnen de lichamelijke klachten. Ik ben normaal altijd heel erg actief met vanalles en vooral heel zelfstandig, ik wil gewoon alles zelf doen. Dat is best wel lastig wanneer je gewoon continue pijn hebt. Want wat een heleboel mensen dus niet weten was dat ik al vanaf ongeveer 20 weken zwangerschap amper nog kon lopen. Ja het ging wel, maar daarna moest ik wel weer dagen bijkomen. De laatste weken van deze zwangerschap voelde ik me zo ellendig dat als iemand vroeg hoe het ging ik gewoon ‘prima’ zei, omdat ik geen zin had om elke keer die zeikende zwangere te zijn die alleen maar liep te zeuren.
De uitgerekende datum!
Weken lang kijk ik stiekem uit naar deze datum. Eerst zag ik er tegen op omdat hij heel snel naderde en we nog enorm veel dingen moesten doen, maar toen we eenmaal alles zo goed als klaar hadden keek ik er steeds meer naar uit. En vandaag heb ik hem dan eindelijk gehaald! ( of niet, ik schrijf dit namelijk een paar dagen eerder haha)
Of er al wat voortekenen zijn dat de baby er aan komt? Ja, voorweeen in overvloed, een buik die nu echt op knappen staat en hormonen die overuren maken. Duimen jullie mee dat de kleine meid er snel is?