Ik geloof dat ik me nog nooit zo ongemakkelijk heb gevoeld als op dat moment. De spanning was ineens om te snijden en mijn stem trilde bij alles wat ik zei. Toen we klaar waren in dat kamertje, liep Luke meteen kwaad weg en barstte Liam weer in lachen uit. ‘Echt waarom lach je nou? Er is toch helemaal niks grappig?’ snauwde ik naar hem. ‘Oh jawel hoor! Ik vind het hilarisch! Toen jij belde dat je Luke had afgewezen en ik wist dat jullie elkaar hier zo weer zouden zien, kon ik mijn lachen al niet inhouden. Echt, het was geweldig! Die blik op jullie gezichten!’ Ik rolde met mijn ogen en keek raar Kate die inmiddels ook stond te grinniken bij de aanblik van haar verloofde die de tranen in zijn ogen had van het lachen. ‘Zeg hij is je broer hoor, zou je niet wat meer aan zijn kant moeten staan ofzo?’
Liam veegde zijn ogen af en probeerde serieus te doen. ‘Ja, maar als ik elke keer als hij weer iets uitspookt of weer eens zijn zin niet krijgt hem zou moeten ondersteunen dan blijf ik bezig hoor. Die vent heeft nog meer drama in zijn leven dan een gemiddelde huisvrouwensoap.’ Ik kon het niet laten om ook te lachen en eigenlijk moest ik Liam wel gelijk geven. Luke leek gewoon een drama magneet te zijn. Net zoals ik zelf trouwens, maar daar wilde ik nu even niet aan denken. Liam sloeg zijn armen om mij en Kate heen en zei: ‘Het komt allemaal wel goed dames, gaan jullie lekker lunchen? Dan haal ik de kleine dame op bij oma voordat ze haar weer één of ander pakje van jullie van vroeger aan trekt. ‘ Ik zag het precies voor me. Mijn moeder was had een tijdje een fase gehad waarin ze heel graag kleding voor ons wilde maken, maar ze was er niet zo heel erg goed in. Onze fotoalbums stonden dan ook vol met foto’s van Kate en mij met shirts met ongelijke mouwen of scheve broeken waarbij de zoom uit de pijpen hing. We grapten altijd dat wanneer wij ooit moeder zouden worden en onze moeder zou ons zo’n pakje geven, dat we het ritueel zouden verbranden.
We gingen ergens eten bij een koffietentje en het luchtte heel erg op dat ik het gewoon allemaal aan Kate kon vertellen. Ze oordeelde niet en was ook niet boos toen ik haar de jurk gaf, waarvan een zoompje los was gegaan. Ze zei dat zij hem terug zou brengen naar de winkel waar hij gerepareerd kon worden en als ze haar trouwjurk ging ophalen zou ze hem meteen meenemen zodat ik Stella niet onder ogen hoefde te komen.
De volgende dag herinnerde ik me bij het wakker worden meteen wat er die dag ervoor gebeurd was. Even twijfelde ik om me ziek te melden, maar daar zou ik niets mee opschieten. Luke was nou eenmaal mijn baas en ik zou hem sowieso onder ogen moeten komen. Met lood in mijn schoenen stapte ik een uurtje later het kantoor binnen waar ik er tot mijn grote opluchting achter kwam dat Luke er niet was. Ik sprak Joris heel snel omdat hij op het punt stond om naar een afspraak te gaan en hij alleen een map met papieren kwam ophalen, maar hij gaf aan dat Luke zich ziek had gemeld en ik me vandaag geen zorgen hoefde te maken dat hij zou komen.
Toen hij me vlug een kus had gegeven en het kantoor uit liep, ging ik opgelucht achter mijn bureau zitten. Ik zag in de agenda op mijn laptop dat Luke al zijn afspraken voor komende week had afgezegd en hoewel ik me wel heel erg schuldig voelde dat ik hem had afgewezen, was ik stiekem best opgelucht dat ik hem niet hoefde te zien. Die eerste week vloog voorbij. Nu Luke weg was, had Joris het extra druk en dus zag ik hem amper. Toch had ik het druk genoeg met mijn eigen werk en daarna hielp ik Kate in elk vrij uurtje met de voorbereidingen voor de bruiloft. Met nog maar een week te gaan was er genoeg te doen en ik vond het ontzettend knap hoe Kate zo rustig bleef ondanks alle stress. Ze wist precies wat ze wilde en onderhandelde net zolang tot alles helemaal perfect was. Dat weekend gingen we naar de locatie kijken. Een restaurant in het park dat uitkeek over een meer met eromheen allemaal treurwilgen. Hoewel het November was en ik wist hoe mooi het er in de zomer uit zag, was ik sprakeloos toen ik uit het raam keek en ik de sneeuwvlokjes in het meer zag dwarrelen. Kate en Liam spraken al hun wensen door en ik hielp met het bedenken van een goede opstelling van de tafels en de bloemen.
Toen ik voorzichtig aan Kate vroeg hoe het met Luke ging vertelde ze dat Liam deze week bij hem langs was geweest en dat hij niets anders deed dan op de bank liggen en sterke drank drinken. Ik rolde met mijn ogen. Wat een dramaqueen was het ook, hij kon elke vrouw krijgen die hij maar wilde en het was niet alsof onze relatie heel erg serieus was geweest. Ik was er nog steeds van overtuigd dat de enige reden dat hij met mij wilde trouwen was dat hij dan aan Joris kon laten zien dat hij alles kon krijgen wat hij maar wilde en dat hij weer gewonnen had. Gek genoeg had Luke niets tegen Joris gezegd over het aanzoek en dat hij afgewezen was. We hadden allebei verwacht dat hij meteen door zou hebben wat er gebeurd was in Parijs en dat hij Joris uit het bedrijf zou willen hebben, maar we hoorden niets, wat misschien nog wel enger was dan wel iets horen. Want we wisten nu beide niet wat er in hem om ging.
Op maandag vertrok ik weer vroeg naar mijn werk en ik zag tot mijn blijdschap dat Joris gewoon aan het werk was. Ik had die ochtend extra mijn best gedaan om er mooi uit te zien en toen ik zijn kantoor binnenglipte, zag ik dat het precies de juiste uitwerking had. Hij kwam meteen achter zijn bureau weg en kuste me vol overgave. ‘Jeetje Isa, je bent prachtig! Is er een speciale gelegenheid dat je zo je best hebt gedaan?’ Ik voelde dat ik bloosde en ik knikte, ‘Ja, ik dacht misschien kan ik die ene knappe baas van me wel verleiden tot een vluggertje op zijn bureau?’ Ik zag zijn ogen groot worden en hij slikte. ‘Wil je.. Ik? Uhm nu?’ stamelde hij. Ik knikte en meteen hapte hij toe. Hij zoende me en ik zoende hem terug. Meteen brachten mij gedachten me terug naar Parijs, hoe goed het had gevoeld om hem na al die maanden weer dichtbij te voelen. Hij liet zijn handen onder mijn blouse glijden en ik kreunde zachtjes terwijl hij me in mijn nek kuste. Meteen tilde hij me op en zette hij mij op zijn bureau, waarna hij zijn broek losknoopte. Opnieuw zoenden we en net toen hij mijn benen uit elkaar duwde, schrokken we van een hard geluid. Snel knoopte hij zijn broek weer vast en ik zocht naar een plek om me te verstoppen. Verschrikt keek Joris om zich heen terwijl hij zijn kleding fatsoeneerde en hij opende de deur van de kast. Geïrriteerd keek ik hem aan, maar al snel had ik door dat ik geen andere keuze had. Ik pakte snel mijn pumps en mijn blouse van de grond en stapte in de kast.
Hij was nog maar net dicht toen ik een boos geschreeuw hoorde.
‘Waar is ze Joris? Waar is die hoer? Ik weet dat ze hier is!’
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!