Rosie.
Ik wilde net de klapdeuren doorlopen toen ik iemand mijn naam hoorde roepen.
‘Rosie! Wacht op mij!’
Met tegenzin draaide ik me om en zette mijn liefste glimlach op terwijl Lola op haar hakken naar me toe rende. Ik wilde absoluut niet dat ze mee naar de auto zou lopen, want dan zou ze Noah ontmoeten en ik weet niet precies waarom, maar ik vond dat gewoon geen fijn idee.
‘He Lola, wat is er aan de hand?’
Hijgend kwam ze naast me staan: ‘Oh niks hoor! Ik dacht misschien kunnen we samen wat leuks gaan doen? Gaan winkelen of naar de bioscoop of iets?’
Ik trok mijn wenkbrauw op en zuchtte: ‘Lola, ik vind het heel lief dat je dat wil doen, maar we kennen elkaar pas sinds deze ochtend en ik vind het een beetje gek om nu al dat soort dingen te gaan doen. Misschien over een tijdje?’
Ze keek teleurgesteld en knikte, waarna ik mijn telefoon hoorde trillen.
He lastpakje, je taxi staat voor hoor!
Is goed, kom er zo aan!
‘Is dat je vriendje?’ vroeg ze zachtjes.
‘Ja, hij komt me ophalen, ik zie je morgen weer goed?’
Ze knikte en bleef in de gang staan, terwijl ik door de deuren naar buiten liep. Ik zag hier en daar een aantal klasgenoten staan, die me zoals gewoonlijk totaal negeerden.
Maar deze keer negeerden ze me niet omdat ze me niet zagen staan, ze waren allemaal gefocust op iets voor het gebouw.
Ik liep de hoek om en zag meteen waar ze allemaal naar keken. Noah zijn donkerblauwe Maserati, de auto waar ik stiekem een beetje verliefd op was, stond voor de school geparkeerd.
Maar dat was niet het enige wat iedereens aandacht trok, Noah leunde tegen de auto aan met zijn armen over elkaar en een ondeugende grijns op zijn gezicht.
Elke keer als ik hem zag, met zijn blauwe ogen, de kleine sproetjes op zijn neus en helemaal serieus en volwassen in zijn pak, kon ik niet geloven dat hij echt mijn vriend was.
Vandaag had hij het pak aan dat ik hem het mooiste vond staan, een lichtgrijze tint die zijn ogen nog blauwer deed lijken.
Voor een paar seconden dacht ik dat iedereen naar de auto keek, tot ik iemand hoorde fluisteren: ‘Is dat Noah Marcus? Van Nieland Marcus? Dat is hem toch?’
‘Shit.’ mompelde ik, terwijl ik naar hem toe liep.
Ik probeerde zo snel mogelijk te lopen, maar het kwaad was al geschied. ‘Hé is dat niet dat meisje dat bij Logan Marcus was? En nu is ze ineens bij Noah?’
Een fractie van een seconde twijfelde ik om er wat van te zeggen, maar ik besloot het te laten gaan en zo snel als ik kon liep ik naar Noah toe.
‘Hé! Was het leuk op school?’
Hij sloeg zijn armen om me heen en kuste me.
‘Ja heel leuk.. Waarom blijf je niet in de auto zitten? Nu herkent iedereen je.’
Hij lachte en hield de deur voor me open. Snel keek ik naar het plein voor de school en zag dat alle ogen op ons gefocust waren. Naast me was Noah al ingestapt en hij legde zijn hand op mijn been.
‘Ik denk dat er op jouw school weinig mensen zijn die me niet kennen. Zeker omdat ik er bijna om de maand wel eens ben om lezingen te geven.’
Ik zuchtte en keek uit het raam hoe we na gewezen werden. ‘Nee dat weet ik wel, ik wil gewoon niet… Nouja je weet wel.’
‘Dat ze denken dat we alleen bij elkaar zijn omdat jij je zo naar de top wil werken? Nou succes dan, de enige die succesvoller is dan ik is mijn vader.’ Hij lachte hard om zijn eigen grap, waar hij al snel mee stopte toen ik hem een stomp tegen zijn schouder gaf.
‘Auw! Waar was dat nou voor nodig?’
‘Je weet best wel waarom ik dat deed!’ zei ik boos.
‘Ach joh, ik maakte een grapje. Zolang wij beter weten is het goed toch?’ Hij aaide met zijn hand over mijn been en pakte mijn hand vast.
‘Nou vooruit maar. Je moet het wel goed maken.’ zei ik.
‘Oh waarmee dan? Is het iets wat we in bed kunnen doen?’
‘Nee! Ik wil een keer in je auto rijden.’
Hij keek me verbaasd aan en schudde zijn hoofd.
‘Nee, alles behalve dat. Ik heb gezien hoe dat oude besje van jou afgetuigd was, dat gebeurd niet met mijn auto.’
Ik trok een pruillip en keek hem aan, maar hij leek er niet gevoelig voor te zijn. ‘Nee sorry Roos, je mag best mijn andere auto een keer lenen, maar van deze blijf je af.’
Ik zuchtte en keek uit het raam naar alle starende mensen, terwijl we de parkeerplaats afreden. Ik hoopte maar dat dit geen vervelende nasleep zou gaan hebben.
‘Hoe bevalt je opleiding? Ben je inmiddels al een beetje bij met alle opdrachten? En heb je al vrienden gemaakt?’
‘Ja, ik ben bijna bij gelukkig! Ik moet nog voor één vak een aantal opdrachten maken en dan is alles klaar.’
Hij stopte voor het stoplicht en zwaaide naar een paar mannen die bewonderend naar de auto keken.
‘En verder?’
Ik keek hem vragend aan. ‘Hoe bedoel je?’
‘Je negeert mijn tweede vraag, ik vroeg of je al vrienden hebt gemaakt?’
Zuchtend keek ik naar buiten, terwijl ik aan Lola dacht.
‘Niet echt, er zit wel een nieuw meisje bij me in de klas en ze leek me heel erg leuk, maar ze was zoooo nieuwsgierig! En ze wilde meteen afspreken en alles.. Daar zit ik niet echt op te wachten.’
Noah lachte en trapte keihard het gas in , waardoor de mannen begonnen te juichen.
‘Patser.’ mompelde ik, waarop hij grinnikte.
‘Ach ik ken een meisje dat ook steeds alles wilde weten over mij en mijn familie en moet je haar nu eens kijken.’ zei hij terwijl hij me met een betekenisvolle blik aankeek.
‘Misschien was ze wel gewoon zenuwachtig en wilde ze graag nieuwe vrienden maken. Weet jij veel?’
‘Ja maar ze wilde echt heel erg veel weten, ze was vooral heel erg benieuwd naar jou en naar onze relatie.’
We reden de parkeergarage in en stapten in de lift die naar boven ging, naar het appartement van Noah. Toen we binnen waren, trok hij de la met bestellijsten open en schonk hij een glas wijn voor me in, terwijl ik op het aanrecht ging zitten, waar ik altijd zat als we weer aan het discussiëren waren over wat voor eten we moesten bestellen.
‘Ik zou er niet teveel achter zoeken als ik jou was. Ze is misschien nieuwsgierig, maar ze heeft je ook alles over haarzelf verteld, dus misschien is ze wel gewoon een heel open persoon.’
Ik nam een slok van mijn wijn en knikte.
‘Misschien heb je ook wel gelijk. Ik moet het gewoon een kans geven.’ Noah ging tussen mijn benen in staan, pakte mijn glas af en zette hem op het aanrecht, waarna hij me optilde en naar de slaapkamer bracht.
‘Goed, nu je klaar bent met piekeren wil ik je aandacht.’
Ik wilde protesteren, omdat ik honger had en wilde eten, maar voordat ik wat kon zeggen lag ik al op bed en kon ik geen woord meer uitbrengen. Al snel was ik al mijn zorgen vergeten en gaf ik me helemaal over aan de man die mijn leven in de laatste maanden een stuk spannender had gemaakt.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
