Naar IJsland? Ik? Hoewel ik het een hele gave kans vond, voelde het een beetje als vluchten.. Bovendien, wat moest ik in mijn eentje in een land waar ik de taal niet eens sprak?
‘Ik zie dat je nu in je hoofd allerlei nadelen aan het bedenken bent Rosie, maar neem van mij aan dat er alleen maar voordelen zijn. Darius is ontzettend professioneel en kan je heel erg veel leren. Hij was net als jij één van mijn beste studenten en ik denk dat het goed zal klikken tussen jullie. Daarnaast krijg je de kans om te wonen en werken in een prachtig land. Je zult walvissen zien, watervallen, dieren die ze nergens anders ter wereld hebben. Ik wilde een vierdejaars student sturen, maar ze vroegen specifiek om een harde werker die een sterke eigen mening heeft en niet bang is om tegen mannen op te boksen. Nou, jij lijkt me de geknipte persoon voor deze stage.’
Ik slikte en keek naar de foto’s van IJsland die hij naar me toe schoof. IJsland was een land waar ik altijd al naartoe had gewild en dit was de kans van mijn leven. Maar ik zou hier dan zoveel missen.. Mijn familie, Logan en de geboorte van de baby..
‘Hoelang duurt de stage?’
‘In principe is het voor onbepaalde tijd, maar je mag tussendoor gewoon heen en weer vliegen naar Nederland als je heimwee krijgt of hier iets belangrijks is. Ze vinden het heel erg belangrijk dat jij je op je gemak voelt daar.’
‘Ik moet het met mijn ouders overleggen. Mijn moeder is zwanger en bevalt over ruim twintig weken van mijn broertje.. Maar als zij het oké vinden dan wil ik deze kans heel graag aangrijpen.’
Hij klopte op mijn arm en lachte.
‘Goed zo. Ik heb ze al verteld over je en ze zijn heel enthousiast. Dus als je akkoord bent kun je morgen nog op het vliegtuig stappen.’
‘Haha, nou ik weet niet of ik zo snel alles kan regelen maar ik ga mijn best doen. Heel erg bedankt voor deze kans!’
‘Geen dank, je hebt het verdiend en ik denk dat het voor jou ook wel fijn is om er tussenuit te zijn na al deze ellende. Ik weet niet wat Noah gedaan heeft, maar ik zag hoe dol jullie op elkaar waren, dus het moet wel heel erg zijn geweest.’
Ik knikte. ‘Ja, dat kun je inderdaad wel zeggen..’
‘Oké, nou ik ga eens kijken wat die etterbakken aan het doen zijn. Je hebt hierna nog twee tussenuren vanwege uitval, dus van mij mag je naar huis gaan. Het is momenteel geen pretje voor jou om hier op school te zijn..’
Ik schudde zijn hand en bedankte hem, waarna ik me ging omkleden om weer naar huis te gaan. Maar toen ik de stad uitreed, bedacht ik me ineens dat ik helemaal niet naar huis wilde. Ik had even een plek nodig om na te denken en ik wist al precies waar ik dat wilde gaan doen.
Ik reed naar het plekje waar ik maanden geleden voor het laatst was geweest, toen alles nog rustig was en ik niets te verliezen had. Toen ik nog geen keuze had gemaakt tussen Logan en Noah en nog met geen van beide het bed had gedeeld. Maar het was ook de plek waar ik Logans kant van het verhaal had gehoord en hem had gezoend..
Ik stapte af en liep naar het bankje, waar ik op ging zitten. Ik zette mijn helm af en legde hem naast me neer. De zee was rustig en hoewel het net januari was, was de ergste kou achter de rug.
Ongeveer een uur zat ik daar in mijn eentje, terwijl ik mijn hoofd steeds leger voelde worden. Het was alsof alle zorgen en problemen weg ebden en er niets anders overbleef dan rust.
Die rust werd echter verstoord door het geluid van een motor die bij het uitkijkpunt stopte. De bestuurder kwam naast me zitten en zette zijn helm af. Zonder op te kijken wist ik al wie het was en zuchtte.
‘Hoi pap.’
‘He meisje.. Moet je je hoofd even leegmaken?’
Ik knikte en keek hem aan. Zijn donkere haren dansten in de wind en zijn groenblauwe ogen schitterden door de weerkaatsing van het zonlicht in de zee. Op dit soort momenten snapte ik nooit hoe mijn moeder het vijf jaar verborgen had kunnen houden dat hij mijn vader was. Het was alsof ik naar mijn evenbeeld zat te kijken, alleen dan in de mannelijke vorm en iets ouder.
‘Ik wist niet dat je hier nog kwam.’ zuchtte ik.
‘Ik kom hier ook niet vaak meer, alleen af en toe als al die vrouwen me een beetje teveel worden en ik even moet vluchten.’
‘Gelukkig krijg je over een tijdje versterking.’ grinnikte ik.
‘Ja, daar heb je gelijk in. Maar voordat je broertje er is, moet ik wel een hele zwangerschap met je moeder doorstaan. Gisteren liep ze een half uur boos tegen me te schreeuwen omdat ik de wc rol verkeerd om opgehangen had.’
Ik lachte en schudde mijn hoofd.
‘Tja, je weet dat ze daar een hekel aan heeft pap.’
‘Waarom zit je hier meisje? Je komt hier alleen als je echt alleen wilt zijn.. Wat is er gebeurd?’
Ik ademde diep in en pakte mijn vader zijn hand vast, waarna ik hem het hele verhaal vertelde. Ik vertelde over Natalia, over de gevechten tussen Noah en Logan op kantoor en over dat ik altijd het idee had gehad dat er meer aan de hand was. Ik verteld over wat er was gebeurd in Parijs en wat Logan en ik daar gedaan hadden. En tot slot vertelde ik over oudjaarsdag, dat ik Noah had betrapt en dat hij Logan verrot geslagen had. Over wat er gebeurd was met Benjamin en hoe ik een kogel voor Logan had afgeweerd..
Ik vertelde hem niet wat er met Logan was gebeurd, maar ik denk dat hij dat wel kon raden..
Hij zei niets, gaf me geen advies en kwam niet met oplossingen die niets zouden oplossen. In plaats daarvan sloeg hij een arm om mijn schouders en drukte hij een kus op mijn hoofd.
‘Wat ga je nu doen? Ga je weer terug naar school? Wil je dat wel nu ze zo belachelijk tegen je doen?’
‘Jawel.. Maar ik heb een ander aanbod gekregen dat ik wil aannemen. Ik weet alleen niet hoe ik dat allemaal moet regelen en betalen…’
Hij luisterde naar het aanbod dat meneer Smit me had gedaan over IJsland en zonder te twijfelen zei hij dat ik het moest doen.
‘Maar pap, ik heb geen geld. Hoe moet ik mezelf daar nou onderhouden? Meer dan een gewonen stagevergoeding zal ik niet krijgen. En ik moet een vlucht betalen en een huis.. En levensonderhoud.’
Hij zuchtte en pakte mijn hand vast.. ‘Ik geloof dat het tijd is om je te vertellen over de geschiedenis van je opa Joost en mij.. Er zijn dingen die we je bewust niet hebben verteld, maar ik denk dat het tijd is…’
