In de dagen erna sloot ik mezelf op op mijn kamer en kwam alleen heel af en toe even naar buiten om te eten of te drinken. Ik zei tegen mijn ouders dat ik heel veel voor school moest doen, maar in werkelijkheid zat ik hele dagen het nieuws te volgen. Logan en Noah werden gespot bij de rechtbank, waar ze elkaar geen blik waardig gunden en afzonderlijk van elkaar weer vertrokken. Het was heel erg gek om ze zo op tv te zien, zo dichtbij, maar toch zo ontzettend onbereikbaar.
Met de dagen die verstreken ging Noah er slechter uit zien. Hij had enorme wallen onder zijn ogen en wimpelde alle journalisten weg met ‘geen commentaar.’
Logan daarentegen stond de pers te woord en gaf ze antwoorden waarvan ze dachten dat ze er iets aan hadden, maar die eigenlijk helemaal geen informatie aan ze gaven. Ondertussen lekten er wel wat dingen naar buiten over de zaak, omdat een aantal medewerkers die die avond aanwezig waren geweest met de pers hadden gepraat. Toen duidelijk werd wat Benjamin gedaan had, begonnen klanten zich terug te trekken uit het klantenbestand van Nieland Marcus en in een uitgebreide persconferentie gaf Benjamins zakenpartner Rutger Nieland aan dat hij afstand deed van het bedrijf en dat hij zijn naam niet meer aan Nieland Marcus wilde verbinden.
Het bedrijf dat ooit eens het grootste advocatenkantoor van het land was, viel binnen een paar dagen en alle medewerkers kwamen op straat te staan. Hoewel ik het nog steeds vreselijk vond wat Noah gedaan had, deed het me wel heel erg veel pijn om hem zo te zien. Hij was alles kwijtgeraakt waar hij zo voor gevochten had en hij was zijn goede naam kwijt. Hoe moest hij hier ooit weer bovenop komen?
Uiteindelijk kwam er een einde aan de lange week en was het tijd om weer naar school te gaan. Met lood in mijn schoenen stapte ik van mijn motor en voelde de ogen van iedereen in mijn rug prikken. Ik negeerde de starende blikken en liep het gebouw naar binnen, waar ik eerst mijn motorpak uit trok en mijn haren wat fatsoeneerde.
‘Hoe gaat het nu met je vriendje? Hij zal de gevangenis wel in gaan zeker?’ hoorde ik iemand achter me zeggen.
‘Ik wist altijd al dat die Noah niet deugde en dan nodigen ze hem ook nog uit om ons iets te leren.’ zei iemand anders.
Zwijgend liep ik naar het lokaal van meneer Smit en ging zitten. Het was nog ontzettend vroeg, dus het lokaal was nog leeg, op de tas van meneer Smit na. Ik legde mijn spullen klaar, toen hij binnenkwam, samen met nog een aantal klasgenoten.
‘Oh, ze is er wel! Ik dacht dat ze jou vast ook in de gevangenis zouden gooien bij die criminele familie.’
‘He Rosie, heb je je schoonvader al opgezocht in de gevangenis?’
Ik hoorde een gelach om me heen en deed mijn uiterste best om niet te gaan huilen.
‘Wat vind je ervan dat je vriendje zo’n crimineel als vader heeft? Nu is hij niet meer zo geweldig he?’
In een vlaag van opkomende woede stond ik op en liep naar het groepje toe.
‘Goh, ik zou het niet weten, hij is namelijk al een tijdje niet meer mijn vriend.’
Ze keken me verbaasd aan en probeerden met een comeback te komen, maar meneer Smit kwam ertussen.
‘Het is ook een keer genoeg jongens, het is al erg genoeg wat er met die familie gebeurd en dat dat bedrijf gevallen is. Ik ken Noah al jaren en weet dat hij nu door een hel moet gaan. Zoals Rosie al zegt is het over tussen hun, dus ik wil niet hebben dat er hier in mijn lokaal of überhaupt in de school nog opmerkingen over gemaakt worden, anders laat ik je schorsen.’
De leerlingen knikten en meneer Smit vroeg me even mee te lopen naar zijn tafel.
‘Jongens? Jullie hebben een uur zelfstudie, gebruik het goed, want komende week ga ik jullie toetsen en kunnen jullie studiepunten verdienen.’
Er klonk een gemopper uit de zaal en hij lachte.
‘Goed Rosie, pak jij je spullen en kom even mee. Ik wil iets met je bespreken.’
Ik liep naar mijn tafel en stopte mijn spullen in mijn tas, waarna ik achter hem aanliep naar een kantoor. Hij schoof een stoel bij de tafel en ging zitten.
‘Gaat het een beetje Rosie? Kun je het gedoe een beetje handelen?’ Ik zuchtte en keek naar mijn handen.
‘Nee, om eerlijk te zijn niet. Een break-up is al moeilijk genoeg, laat staan met dit gedoe eromheen..’
‘Het zijn mijn zaken niet, maar heeft de reden van de break-up te maken met wat er nu allemaal speelt in hun familie?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Nee, absoluut niet.. Noah heeft fouten gemaakt en daarom was het uit. Als hij dat niet had gedaan dan had ik hem nooit laten vallen om iets wat zijn vader gedaan heeft.’
Hij klopte zacht op mijn hand en lachte.
‘Goed om te horen, je stelt me niet teleur Rosie..’ Hij rommelde wat in zijn la en haalde er een envelop uit.
‘Oké, ik heb een voorstel voor je. Het is misschien een beetje vreemd, maar ik denk dat het een hele mooie kans voor je is.’
Hij opende de envelop en haalde er een map met foto’s en een aantal formulieren uit.
‘Zoals je weet ga ik over de stages in het derde en vierde jaar. Een vriend van mij is een aantal jaar geleden naar IJsland verhuisd en heeft daar een eigen organisatie opgezet om de natuur en de dieren daar te beschermen. Hij zorgt er onder andere voor dat de walvisvaarders in die regio belemmerd worden en die prachtige dieren niet kunnen afslachten. Hij zet zich in voor allerlei goede doelen en komt daardoor nogal eens in de problemen.. daarbij heb ik jouw hulp nodig.’
Ik keek hem verbaasd aan.
‘Wat bedoel je? Ik ben nog maar een eerstejaars student.. Hoe kan ik daar nou een verschil maken?’
‘Nou jij in je eentje niet echt, maar ik heb zijn zoon lesgegeven en die is nu hun bedrijfsjurist. Hij is alleen op zoek naar iemand uit Nederland die daar stage wil lopen om hem wat werk uit handen te nemen. Je zou daar ontzettend veel kunnen leren en ik stuur je in tussentijd al je huiswerk op zodat je je opleiding kunt blijven volgen. Dus wat denk je ervan Rosie.. Wil je naar IJsland?’
