Ik liep met Logan naar de parkeerplaats waar hij zijn auto had staan. Het bloed liep uit zijn neus en uit een open snee bij zijn wenkbrauw en ik zag dat hij wat wankelde. Ik sloeg mijn armen om hem heen en hield hem vast tot alles stopte met draaien.
‘Gaat het Lo?’ vroeg ik hem zachtjes.
‘Alles draait, ik weet niet of ik kan rijden. In mijn zak zitten mijn sleutels, wil jij rijden?’
Ik liet mijn hand in zijn zak glijden en hoorde hem grinniken.
‘Rosie toch, je kunt toch geen gewonde man gaan betasten. Dat zijn niet mijn sleutels hoor.’
Ik voelde mijn wangen rood worden en gaf hem een duw.
‘Je mag ze ook zelf pakken.’
Hij stak zijn hand in zijn zak en viste er een bos met sleutels uit, die hij aan me gaf. Meteen toen ik hem los liet begon hij weer te wankelen en ik hing zijn arm weer over mijn schouders en liep met hem naar de auto. Logan had dezelfde auto als Noah, maar dan in het zwart en ik herkende hem meteen zoals hij tussen de rest van de auto’s op de parkeerplaats stond.
‘Rosie?’ zei hij zachtjes toen we bij de auto stonden.
‘Ja Logan, ik weet het.. Ik zal voorzichtig zijn met je auto en er geen deuk in rijden.’
Hij kwam tegenover me staan en trok een wenkbrauw op.
‘Wat kan mij die auto schelen. Die auto is vervangbaar, maar wat jij net voor me deed.. Wilde je echt je leven riskeren voor mij?’
Ik zuchtte en zag hoe mijn adem wolkjes vormde in de koude lucht.
‘Ja… Ik heb het altijd ontkent en de gevoelens weggestopt. Maar ik realiseerde me op dat moment dat ik niet zonder je kan.. Ik weet niet wat ik had gedaan als jou iets was overkomen.’
Hij streek een plukje haar uit mijn gezicht en lachte.
‘Als mijn gezicht nu geen bloederige bende zou zijn, dan zou ik je zoenen.’
‘Nou zal ik je maar snel naar huis brengen dan? Dan zal ik kijken of je gezicht nog te redden valt.’
Hij stapte naast me in de auto en grinnikt toen ik de stoel een enorm stuk naar voren zette.
‘Het is ook altijd wat met jou he? Als ik je op de motor kom halen pik je hem in en nu pas je ook nog mijn hele auto aan.’
‘Ik ben maar één meter zestig he? Ik kan er niets aan doen dat je een reus bent van drie meter lang. Als ik hem niet afstel kan ik toch niet bij het gaspedaal.’
Lachend schudde hij zijn hoofd en keek hoe ik controleerde of alles goed stond. ‘Ik ben twee meter vijf, dus dat valt best mee. En ik vind het niet erg hoor, het staat je wel zo’n auto.’ Ik rolde met mijn ogen en startte de motor, waarna ik de parkeerplaats af reed.
Ik wist niet waar Logan woonde, dus ik volgde zijn aanwijzingen tot we bij een rij grachtenpanden en hij een prachtig zwart gebouw met witte kozijnen aanwees.
‘Ja dag, woon je hier?’
‘Jep, je denkt toch niet dat ik net als Noah in zo’n saai appartement ga wonen he? Wat heeft zo’n nieuwbouwblokkendoos nou voor karakter?’
Ik parkeerde de auto en liep met hem mee naar de deur. ‘Hier heb je de sleutels..’ zei ik zachtjes en legde ze in zijn hand.
‘Wil je misschien binnenkomen? Ik zal je niet meteen het bed inpraten, maar ik heb nog een versgekookte maaltijd in de oven staan en als die opwarmt dan kun je me misschien helpen met mijn gezicht?’
‘Dat hangt er vanaf…’
‘Waar vanaf?’
‘Wat er in je oven staat natuurlijk.’
Hij lachte en duwde zijn sleutel in het sleutelgat.
‘Lasagne! En ik weet zeker dat je nog nooit lasagne hebt geproefd zoals die van mij, dus kom maar snel.’
Hij opende de grote massief houten deur en liet me binnen. Ik wist niet hoe de rest van het huis eruit zag, maar de hal was heel indrukwekkend. Hoge plafonds, witte muren en zwarte deuren. Alleen in de gang was al duidelijk dat hij hier woonde.
Hij sloot de voordeur en pakte mijn hand vast.
‘Kom mee naar de keuken, daar staan pleisters enzo.’
Hij opende een deur en vol ontzag keek ik naar de ruime woonkamer, die prachtig ingericht was. Vanuit de woonkamer liepen we naar de matzwarte keuken, die ingericht was alsof er een kok woonde.
Hij tikte twee knopjes aan van de oven en daarna pakte hij een trommeltje uit de keukenkast.
‘Hier zitten pleisters in en van dat ontsmetspul. Vind je het niet erg om te doen? Ik wil het zelf ook wel doen anders?’
Ik schudde mijn hoofd en pakte het trommeltje aan.
‘Je moet alleen wel bukken, want ik kan er zo niet bij.’
Hij kreeg een ondeugende grijns op zijn gezicht en tilde me bij mijn middel omhoog, waarna hij me op het aanrecht zette.
‘Pas maar op, je haalt herinneringen naar boven zo.’
Hij kwam tussen mijn benen staan en keek me aan terwijl ik mijn best deed om het bloed van zijn gezicht te krijgen. Gelukkig vielen zijn verwondingen mee, hij had alleen een scheurtje bij zijn wenkbrauw en zijn bloedneus was inmiddels over.
‘Kijk me niet zo aan, dan kan ik me niet concentreren..’ mopperde ik.
Hij legde zijn handen op mijn rug en liet ze onder het hemdje door glijden.
‘Logan….’
‘Sorry, ik zal me inhouden.. Maar je hebt geen idee hoe moeilijk het is.’
Ik veegde het laatste beetje bloed weg en keek hem aan. ‘Ik weet als geen ander hoe moeilijk dat is. Denk je dat jij de enige bent met lastige gevoelens? Ik ben de laatste maanden continue tegen gevoelens aan het vechten geweest omdat ik niet wist wat ik ermee moest. Heb je enig idee hoe jaloers ik op die Lola was toen je haar zoende?’
Hij keek me verbaasd aan en voordat ik het wist, zoende hij me. Zonder de rem van het betrapt kunnen worden door mensen in de kamer naast ons, gebeurde er eindelijk waar ik al die maanden stilletjes naar verlangd had. Vanaf het eerste moment dat ik Logan had gezien had ik me afgevraagd hoe het zou zijn om het bed met hem te delen en dat was nou net hetgeen waar ik nu achter zou komen.
‘Oh Rosie..’ mompelde hij terwijl hij mijn hemdje over mijn hoofd heen uittrok en met één beweging mijn beha losmaakte. Ik pakte de onderkant van zijn shirt vast en trok hem uit. Met een soepele beweging klom hij op het aanrecht en duwde me naar achteren, terwijl zijn mond niet eenmaal de mijne verliet. Ik schopte mijn pumps uit en hielp hem met de leren broek, waarvan ik me meteen voornam hem nooit meer aan te trekken als ik zoiets als dit wilde doen. Toen hij eindelijk uit was, stortte hij zich bovenop me. Naar adem happend voelde ik hem, ik zag hem boven me en kon het niet laten om naar deze prachtige man te kijken, die eindelijk de mijne was.
Buiten hoorden we de eerste knallen waarmee het nieuwe jaar ingeleid werd. Vanuit mijn ooghoek zag ik buiten het vuurwerk de lucht instijgen, maar het was niets vergeleken bij het vuurwerk dat hier in Logans huis, op het aanrecht aan de gang was.
Het was zonder twijfel de beste nacht van mijn leven en ik wilde dat hij nooit zou eindigen.
