29 december – 17.57.
He Noah, hoe is het met je.. Ik heb sinds onze ruzie niets meer van je gehoord.. Ik hoop niet dat je nog boos bent.
30 december – 21.37.
He… Ik zie dat je mijn berichtjes leest, maar je reageert niet.. Ik hoop niet dat het nu over is tussen ons door zo’n stomme ruzie.
31 december – 15.28.
Hoi… Ik weet niet zo goed meer wat ik moet zeggen.. Gaat het feest bij je vaders werk nog door? En wil je nog dat ik kom? Dan spreken we elkaar daar wel.. Ik hou van je Noah.. alsjeblieft reageer even..
Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken en drukte mijn telefoon uit. Samen met Lou stond ik in de auto op de hoek van de straat van het appartementencomplex van Lola. Het adres wees aan dat ze op de derde verdieping van het middelste gebouw moest wonen en we waren nu geduldig aan het wachten tot ze naar buiten zou komen.
Een half uur geleden had ik haar gevraagd of ze met me wilde afspreken bij een lunchroom een paar straten verderop, zogenaamd omdat ik iets wilde bespreken met haar, maar in werkelijkheid was dat omdat ik haar haar appartement uit wilde hebben zodat we konden inbreken.
‘Je realiseert je wel dat het strafbaar is he? Wat we nu gaan doen.’ mompelde Lou naast me.
‘Ja, ja. Ik studeer rechten weet je nog?’
‘Ohja en je vriendje de advocaat gaat ons verdedigen in de rechtbank? Straks worden we gearresteerd en moeten we naar de gevangenis en scheren ze ons kaal en worden we verkracht door de bewakers daar!’
‘Jij kijkt echt teveel series Lou.’ grinnikte ik. Ik rekte me uit en zag ineens een blonde vrouw de deur van het middelste gebouw uit lopen. Ik keek nog eens goed en tikte Lou aan.
‘Kijk! Dat is haar!’ Siste ik.
‘Oh, nou ik snap Logan wel hoor, ze is best wel knap. Niet zo knap als jij, maar toch.’ Ik keek haar boos aan en ze rolde met haar ogen.
‘Wat nou? Het is toch zo?’
We wachtten tot ze de hoek om was en ik stapte uit de auto.
‘Hoe wil je die deur gaan openkrijgen Roos?’ Vroeg Lou argwanend. ‘Dat komt helemaal goed, let maar op!’
‘Oké, ik wacht hier.. Als ze eraan komt bel ik je.’
Ik liep naar de balie waar een beetje een sullige jongen zat, die me meteen vol ontzag aan keek. Die ochtend had ik me extra opgedoft en hoewel het midden in de winter misschien een beetje te koud was voor het korte jurkje dat ik droeg, miste het zijn uitwerking duidelijk niet.
‘He!’ zei ik zo zwoel mogelijk.
Ik leunde een beetje voorover over de balie zodat ik er zeker van was dat hij een mooi uitzicht over mijn decolleté had.
De jongen slikte en ging meteen staan.
‘Ik ben Rosie en ik heb een beetje hulp nodig. Zou je me misschien ergens mee kunnen helpen?’
Zonder iets te zeggen knikte hij en ik zag dat zijn ogen groot werden.
‘Ik ben een vriendin van Lola die hierboven in appartement 4/3b woont. We hadden afgesproken, maar ze is haar portemonnee vergeten en ze vroeg of ik hem even zou kunnen halen. Ze zei dat de knappe jongen achter de balie ons wel zou kunnen helpen. Matt was het toch?’
Hij knikte en leek helemaal niet door te hebben dat ik zijn naam gewoon van zijn naambordje af had.
‘i-ik ga hem meteen voor je pakken.’ stotterde hij en hij stond op.
Uit een kastje aan de muur haalde hij een sleutel die hij aan me gaf.
‘I-ik moet h-hem straks wel t-terughebben hoor. Anders k-kom i-ik in d-de problemen.’
Ik pakte de sleutel van hem aan en knipoogde naar hem.
‘Tja, ik wil natuurlijk niet dat je in de problemen komt he? Tenzij je samen in de problemen wil komen?’
Zijn gezicht werd rood en grinnikend draaide ik me om. Alle mannen waren ook hetzelfde en ik was mijn trucjes nog niet verleerd.
Met de sleutel in mijn hand stapte ik in de lift. Op de vierde verdieping aangekomen zocht ik het juiste appartement en toen ik voor de deur stond, duwde ik de sleutel in het sleutelgat.
Eenmaal binnen hapte ik naar adem. Lola’s appartement was prachtig. Witte gordijnen, een duur uitziende zwart marmeren vloer, een witte bank en overal grote schilderijen. Het leek net alsof hier een rijke zakenvrouw woonde in plaats van iemand die zich voordeed als een scholier van twintig. Ik liep vol ontzag door de ruimte die brandschoon was en waar in elk hoekje wel mooie dure spullen stonden. Er stond een peperdure Chaneltas op tafel en uitgetrapte Louboutins bij de grote passpiegel. Ik opende een deur en vond haar slaapkamer, met midden in de kamer een groot hemelbed en voor het raam een grote badkuip op gouden pootjes.
Net toen ik me om wilde draaien, zag ik nog een ruimte die op een inloopkast leek. Ik knipte het lampje aan en zag dat de ruimte helemaal van boven tot onder vol stond met de duurste tassen, schoenen en kleding. Er lag voor een fortuin aan spullen in de kamer en het kon gewoon niet dat ze die op een normale manier verkregen had.
Mijn telefoon trilde en snel keek ik of het Lou was die belde.
Heb je al wat gevonden? Schiet je op?
Snel liep ik de slaapkamer weer uit en snelde me naar de andere deur in het appartement.
‘Shit, op slot.’ mompelde ik, toen ik hem open wilde maken.
‘Misschien werkt dit.’ Ik duwde de sleutel van de voordeur in het sleutelgat en tot mijn grote verbazing sprong de deur van het slot. Ik liep de donkere ruimte in en knipte het licht aan.
Verbijsterd sloeg ik een hand voor mijn mond. De kamer was als een kamer die ik nog nooit had gezien. Overal lagen stapeltjes met geld, rekeningafschriften en creditcards. Ik pakte een paar afschriften op en zag dat ze van drie verschillende mannen waren. Het saldo op de rekeningen liep in de tonnen en het afschrift liet zien dat het allemaal op naam van L. Hermsen gestort was.
Ik trok een lade liggen en deed van schrik een stapje achteruit. In de la lagen twee handgeweren met een aantal doosjes kogels en een groot steekmes.
Ik propte wat afschriften in mijn tas en pakte een grote map die voor de computer lag. Ik opende de map en hapte naar adem. De hele map zat vol met mapjes en in die mapjes zaten foto’s. Foto’s van Logan, krantenknipsels van Logan en ongeveer elke paparazzi foto die ooit van hem genomen was. Toen ik verder bladerde, kwam ik ook foto’s van Noah tegen. Noah bleef het liefste uit de publiciteit en klaagde elk bureau aan dat foto’s van hem publiceerde, maar kennelijk had ze toch foto’s van hem gevonden.
Ik pakte de volgende map die daaronder lag en schrok nog erger. In de map zaten allerlei papieren met informatie. Informatie over Logan, zijn rekeningnummers, zijn beroep.. Maar ook gevoelige informatie, zoals over het feit dat hij niet dezelfde vader als Noah had. Ik zag zelfs de naam staan van de man die zijn vader was, een naam die Logan zelf niet eens kende had hij me verteld. Het was overduidelijk dat Lola uit was op zijn geld en dat ze een ongezonde obsessie voor hem had. Ik bladerde nog wat verder, toen ik ineens mijn telefoon hoorde gaan.
‘Rosie! Je moet daar weg! Ze komt eraan!’
Snel propte ik de mappen en zoveel mogelijk bewijsmateriaal in mijn tas en vluchtte het appartement uit. Ik kon nog net de deuren op slot draaien en me verstoppen achter een plant in de gang, voordat Lola uit de lift stapte.
‘Nee, natuurlijk kwam ze weer niet opdagen. Ik zweer het je, we moeten haar uit de weg ruimen, ze is een groot probleem aan het worden. Ze vermoed iets en die broers houden teveel van haar. Hoe moet ik die klus nou afmaken als zij er de hele tijd tussen komt?’
Ik luisterde het gesprek af dat overduidelijk over mij ging, ik vroeg me af waar het over ging, maar voordat ik de rest kon luisteren, was ze alweer binnen en stapte ik snel in de lift. Beneden rende ik de balie voorbij, waar Matt gelukkig niet meer was en buiten stapte ik snel in de auto, die er met een noodgang vandoor ging.
‘En? Heb je wat gevonden?’ vroeg Lou.
‘Ik heb alles wat we nodig hebben om haar te pakken.’
