Hoofdstuk 25.
De rest van de avond brachten we door met gekke vragen beantwoorden en gek genoeg werd het op ten duur zelfs gezellig. Lola bleek een stuk beter uit te staan als ze maar genoeg gedronken had. Of zou het eraan liggen dat ik zelf ook genoeg gehad had?
Ze was niet zo heel erg irritant meer, hoewel ze wel steeds aan Noah zat te plukken, maar die had het toch niet echt door omdat hij nogal ver heen was. Ondertussen waren Logan en ik de enige die nog een beetje verstaanbaar konden praten en nadat Noah twee keer op de grond in slaap gevallen was en ik onze sleutel niet kon vinden, droeg Logan hem naar de slaapkamer waar hij hem op bed legde. Ik trok Noah zijn schoenen uit en zag dat Logan de dekens over hem heen legde.
‘Zooo, wat ben jij ineens een goede grote broer.’ grinnikte ik.
‘Tja, dat moet wel. Ik ben hem ontzettend veel verschuldigd en die schuld wordt steeds erger.’
Ik zag aan zijn blik dat hij het over mij had en ik liep snel terug naar de woonkamer, waar Lola een rietje in een fles wodka had gedaan om hem zo leeg te kunnen drinken.
‘Ik ga even een luchtje scheppen.’ mompelde ik en liep naar het balkon, waar ik naar de lichtjes van de stad keek. Het sneeuwde weer zachtjes en omdat mijn vest nog in de kamer lag, was het behoorlijk koud in slechts een kanten hemdje. Maar het was wel goed voor me om even een beetje af te koelen, dan zouden die rare gedachten in mijn hoofd misschien eens verdwijnen. Gedachten en gevoelens die ik diep weggestopt had, maar die dit weekend een paar keer naar boven waren gekomen en waarbij het me niet lukte om ze weer terug naar hun plekje in mijn hoofd te sturen.
‘Kom maar, ik heb je.’ hoorde ik Logan zeggen.
Hij tilde Lola moeiteloos van de grond en bracht haar naar de slaapkamer, waar hij haar naast Noah in bed legde. Normaal had ik dat best een beetje raar gevonden, maar ze waren beide zo ontzettend dronken, dat er vast en zeker niets zou gebeuren.
Ik hoorde aan het gerinkel van de flessen dat hij was aan het opruimen was en niet veel later, voelde ik ineens dat hij mijn vest om mijn schouders sloeg.
‘Rosie, trek dit aan. Ik wil niet dat je ziek wordt.’
Ik knikte en pakte het vest van hem aan en trok hem aan. Hij zuchtte en liep weer weg, om niet veel later weer terug te komen met een deken.
‘Het sneeuwt, hier doe deze maar om.’ Hij streek mij haren aan de kant en sloeg de deken om mijn schouders heen.
‘Logan.. ‘ zuchtte ik.
‘Ik weet het Rosie.. Ik zal afstand houden..’
Ik zag de teleurstelling in zijn ogen en pakte zijn hand vast.
‘Ik vind het echt ontzettend lief van je.. Maar het kan gewoon niet. Als ik Noah nooit gekend zou hebben dan was het allemaal anders, maar je hebt je keuze gemaakt en de vrouw waarmee je gaat trouwen ligt daar in die kamer.’
Zachtjes liet hij zijn duim over de bovenkant van mijn hand gaan en keek me aan. Zijn donkere ogen schitterden in het maanlicht en het leek alsof de groene vlekjes erin licht gaven. Het beste zou nu zijn om mijn hand los te trekken en naar binnen te lopen, maar ik kon het niet. Ondanks dat het sneeuwde, voelde ik de kou niet. Ik merkte niet dat mijn lichaam rilde of dat ik overal kippenvel had. Het enige dat ik voelde was een onweerstaanbare drang om hem te kussen. Mijn lippen waren warm en tintelden zachtjes. Shit, mijn eigen lichaam werkte ook niet bepaald mee.
Uit zelfbescherming draaide ik me om en leunde tegen de reling van het balkon. Beneden ons zag ik in het donker wat auto’s rijden en heel in de verte hoorde ik mensen kerstliedjes zingen.
‘Dit was wel een hele vreemde eerste kerstdag.’ zuchtte ik.
‘Normaal breng ik kerst door met familie en pakken we cadeautjes uit onder de boom. Nu ben ik in Parijs, terwijl mijn vriend samen met jouw verloofde dronken op bed ligt…’
‘Over cadeautjes gesproken.’ hoorde ik hem zeggen. Hij kwam tegen mijn rug aan staan en streek mijn haren aan de kant, waarna hij iets om mijn hals heen hing. Hij maakte de sluiting vast en legde mijn haren zachtjes over mijn schouder.
Verbaasd draaide ik me om en pakte het hangertje vast. Het was een piepklein gouden roosje, helemaal ingelegd met diamantjes, aan een dunne gouden ketting. Het was zonder twijfel het meest perfecte sierraad dat ik ooit had gezien.
‘Logan.. Het is prachtig! Heel erg bedankt.. Maar ik kan het niet aannemen.. Ik… Je moet geen cadeaus voor me kopen..’
‘Ik heb het gekocht na die avond bij het uitzichtpunt. Toen ik langs een juwelier kwam zag ik het in de etalage hangen en ik dacht dat het een teken was, dus ik besloot het voor je te kopen. Ik kan het niet meer terugbrengen, dus als je het niet wil dan gooi ik hem weg.’
Ik liet het kleine roosje door mijn handen gaan en zag hoe de steentjes glinsteren in het maanlicht.
‘Nee, hij is prachtig.. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien.’
‘Ik ook niet…’ hoorde ik hem zachtjes zeggen.
Toen ik opkeek zag ik dat hij het niet over de ketting had, want hij keek naar mij. Hij legde zijn handen rond mijn gezicht en liet zijn duim zachtjes over mijn kaak gaan.
‘Wat moet ik toch met jou Rosie? Ik kan niet bij je zijn, maar ik kan ook niet bij je weg blijven.’
Zijn ogen gingen van mijn ogen naar mijn lippen en terug, alsof hij wachtte op toestemming of totdat ik hem zou zoenen. Maar hoewel ik met alle kracht in mijn lichaam aan het verzetten was tegen dit gevoel en vocht tegen die drang die steeds sterker werd, was mijn lichaam het daar niet mee eens. Ik ademde in door mijn neus en uit door mijn mond in een poging om weer rustig te worden, maar op het moment dat mijn lippen van elkaar af gingen, pakte hij zijn kans. Hij liet zijn hoofd naar beneden zakken en zoende me vol overgave.
Zijn lippen proefden nog steeds hetzelfde als ik me herinnerde. Warm en zacht, met een mengeling van het frisse van mint en het scherpe van de wodka die hij net gedronken had. Ergens in mijn achterhoofd schreeuwde een stemmetje dat dit niet goed was, maar ik negeerde het stemmetje en liet mijn handen om zijn middel glijden.
Zijn handen verplaatsten zich van mijn gezicht naar mijn achterhoofd, waar hij één van zijn handen door mijn haren liet gaan. Zijn vrije hand gleed langs mijn nek naar beneden en stopte in de holling van mijn rug, waar hij me dichter tegen zich aan trok.
Ik bracht mijn handen omhoog en legde ze achterin zijn nek, waarmee ik hem zachtjes naar beneden trok. Het sneeuwde en het vroor, maar zolang ik hier in zijn armen stond, voelde ik niets van die kou. Maar kennelijk voelde hij wel hoe erg mijn lichaam rilde, want hij stopte en liet zijn voorhoofd tegen het mijne rusten.
Zijn ogen waren nog gesloten en hij ademde een aantal keren diep in en uit, waarbij zijn adem wolkjes vormde in de koude buitenlucht.
‘Je hebt het koud Rosie. Kom naar binnen, straks word je nog ziek.’
Hij hief zijn hoofd op en drukte een kus op mijn voorhoofd, waarna hij me mee naar binnen nam. Ik hoorde Lola Logan zijn naam zeggen en snel liet hij mijn hand los om naar haar toe te gaan. Ik deed snel mijn vest uit, die binnen veel te warm aanvoelde en liep naar de badkamer om wat water in mijn gezicht te spetteren. Ik hield mijn handen en polsen onder het stromende koude water in de hoop dat ik iets af zou koelen, maar dat gebeurde niet. Ik wilde van die gedachten af, van die verlangens naar dingen die ik niet zou moeten denken, maar het werkte niet. En toen ik Logan in de deuropening zag staan, lukte het niet meer om me in te houden. Hij liep de badkamer in en draaide de deur op slot. Vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Moeiteloos zette hij me op het stukje hout tussen de twee wastafels en trok mijn hemdje uit. Ik liet mijn vingers onder de rand van zijn shirt glijden en trok het t-shirt over zijn hoofd heen.
‘Jezus..’ Grinnikte ik terwijl ik hem zonder shirt zag. ‘Je ziet er nog beter uit dan in al die stomme tijdschriften.’
‘Ah, zit je naar me te gluren Rosie? Ik wist niet dat je een fetisj had voor mannen zonder shirt.’
Voordat ik iets kon zeggen duwde hij zijn lippen weer op de mijne en gleed hij met zijn handen via mijn hals, over mijn borsten naar beneden. Met zijn beide handen duwde hij mijn benen uit elkaar en ging ertussen staan. Ik liet mijn handen over zijn borst naar beneden dwalen richting de gesp van zijn riem, die ik met een vlugge ruk openmaakte.
‘Hoho, niet zo snel.’ grinnikte hij en hij duwde me zachtjes naar achteren. Terwijl hij met zijn lippen over mijn buik naar beneden dwaalde en met zijn vingers mijn broek losmaakte, hoorde ik ineens iets in de kamer naast ons.
Ik hoorde Lola’s hoge stem Logan roepen en dat bracht me ineens weer terug in de realiteit.
Noah lag in de kamer naast ons. Ik stond op het punt seks te hebben met Logan, terwijl Noah in de kamer naast ons lag te slapen. Noah die me mee naar Parijs had genomen en me een onvergetelijke dag had bezorgd waarbij hij al mijn dromen uit had laten komen. Ik kon dit niet, dit mocht niet.. Het moest nu stoppen.
Logan haakte net zijn vingers onder de rand van mijn ondergoed, toen ik zijn hand pakte en hem wegduwde.
‘Nee Logan… Stop.. Dit kan niet.. Niet met hun in de kamer naast ons.’ Verbaasd kwam hij omhoog en keek me aan.
‘Wil je naar jullie kamer gaan?’
Ik schudde mijn hoofd.
‘Nee, ik kan dít niet. Het spijt me. Ik had dit nooit moeten doen..’
Ik sprong van de wastafel af en wurmde me snel langs hem. In een enorm tempo trok ik mijn hemdje en vest weer aan en liep naar Noah om de sleutel uit zijn zak te pakken.
Logan stond met zijn armen over elkaar, nog zonder shirt naar me te kijken en toen ik hem aankeek zag ik het verdriet in zijn ogen. Alsof het nog niet erg genoeg was dat hij verliefd op me was, had ik ook nog zijn hart gebroken.
Ik liep naar de deur en wilde gaan, maar hij was sneller en pakte mijn hand.
‘Toe Rosie.. Ga niet weg.. Niet zo..’
‘Het spijt me Logan.. Ik kan niet anders..’
Ik dacht dat ik een traan over zijn wang zag glijden, maar voor ik het zeker wist, was ik de kamer al uitgelopen en liep ik naar de kamer die slechts een deur verder was.
Ik liet de sleutel drie keer vallen voordat ik hem in het slot kreeg en toen ik eenmaal binnen was, liet ik me huilend tegen de binnenkant van de deur zakken.
Wat een verschrikkelijk monster was ik.
Meteen verder lezen? koop het boek hier!
