Ik had niet echt de kans om het hem te vragen, want onderweg naar het hotel klaagde hij een klein beetje over buikpijn en toen we in de hotelkamer waren, haalde hij de wc maar net. Binnen een paar uur veranderde hij van een man die mijn dromen liet uitkomen en de beste gids van de stad was, naar een zielig rillend hoopje in bed, dat de hele nacht aan het spugen was.
‘Gaat het een beetje? Wil je naar huis?’ vroeg ik hem zachtjes.
‘Nee.. Ik moet gewoon e-even uit-rusten.. I-ik heb een h-hele dag voor ons uitgedacht, i-ik kan niet ziek zijn.’
Ik trok de dekens wat verder over hem heen en gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
‘Maar je bent wel ziek. Het geeft niet Noah, we hebben gisteren een geweldige dag gehad en ik vermaak me vandaag echt wel. Probeer jij maar wat uit te rusten.’ Hij knikte en sloot zijn ogen weer, waarna hij vrijwel meteen weer in slaap viel.
Ondertussen vroeg ik me af hoe het kwam dat ik nergens last van had. We hadden allebei hetzelfde gegeten, op het toetje na. Ik had créme brulee gehad en hij citroentaart, waarvan hij al had gezegd dat hij een beetje gek smaakte. Ik hoopte maar dat hij gewoon voedselvergiftiging had en dat het beter zou gaan zodra alles eruit was, maar tot die tijd kon hij het beste maar lekker gaan slapen.
Het was eerste kerstdag, dus alle winkels waren gesloten en het was redelijk rustig in het hotel.
Ik pakte mijn laptop en besloot beneden in het restaurant te gaan ontbijten en wat dingen voor school te doen om de tijd wat te doden. In het restaurant zaten alleen wat oudere mensen te ontbijten, dus ik zette mijn laptop op tafel en liep naar het buffet om wat te eten en een grote mok koffie te halen. Dat laatste had ik namelijk wel nodig na gisteren de hele dag gelopen te hebben en een nacht zonder slaap. Net toen ik naar mijn tafel terug wilde lopen, zag ik dat er een donkere verschijning aan mijn tafeltje zat. Hij had een simpel strak zwart shirt aan en een zwarte gescheurde broek, maar toch was hij onweerstaanbaar aantrekkelijk.
‘Shit, zo mag je helemaal niet denken over de broer van je vriend. Zeker niet nu hij gaat trouwen.’ sprak ik mezelf in mijn hoofd toe.
Alsof hij mijn gedachten kon lezen, keek hij me aan en wierp hij me een ondeugende grijns toe.
‘Goedemorgen mevrouw Rosie, ik zou je laptop hier niet zo laten staan, dan ben je hem straks kwijt.’
‘Wie moet hem jatten dan? Één van die oudjes?’
Ik knikte met mijn hoofd naar het stel oudere mensen dat bij het raam zat te eten en gebaarde dat hij aan de kant moest gaan zodat ik mijn eten op de tafel kon zetten.
‘Nou, ik had hem net zo kunnen pakken hoor. Zonder moeite.’
‘Als jij heel graag mijn huiswerk wil maken, ga je gang hoor. Dan eet ik mijn ontbijt op.’
Hij trok een wenkbrauw op en zonder na te denken sloeg hij mijn laptop open. Gelukkig had ik niet één of andere rare pagina open staan, maar gewoon mijn verslag over strafrecht.
‘Hmm.. Waarom doet zo’n mooi meisje als jij zo’n vreselijk saaie studie?’ Zuchtte hij.
‘Dat kan ik ook aan jou vragen. Waarom wil zo’n aantrekkelijke felbegeerde vrijgezel met die bimbo trouwen?’ Het was eruit voordat ik het door had en lachend keek hij me aan.
‘Ahh, vind je me echt aantrekkelijk?’ Ik rolde met mijn ogen en gaf hem een duw. ‘Hou eens op jij.’
‘Ach ja, het moest er toch eens van komen he? Ik kan moeilijk de rest van mijn leven vrijgezel blijven.’
‘Serieus? Ga je met haar trouwen omdat je geen vrijgezel wilt blijven? Dat is echt de domste reden ooit.’
‘Nee, ik ga met haar trouwen, omdat ik zo hoop over je heen te komen.’
Ik had net een slokje koffie genomen en proestte het uit over mijn laptop.
‘Shit! Nee, ik heb geen back-up gemaakt.’
Logan rende meteen naar het buffet en pakte een stapel servetjes waarmee we samen mijn laptop droogdepten. Toen onze handen elkaar kort raakten, drongen zijn woorden ineens tot me door.
‘Sorry hoor, maar wat zei je nou net?’ Hij lachte en veegde zijn handen droog.
‘Je hebt me prima verstaan Rosie.’
‘Oké, ik heb je verstaan. Maar ik snap je niet. Hoezo moet je over mij heen komen. Jij was degene die zei dat je niets met mij wilde.. Weet je nog?’
Hij klapte mijn laptop dicht en zette hem aan de kant. Hij schoof zijn stoel iets dichterbij die van mij, totdat onze knieën elkaar bijna raakten.
‘Luister, wat ik toen op die dag gezegd heb.. Ik deed wat ik dacht dat goed was en ik wilde de juiste keuze voor Noah maken. Als ik zie hoe gelukkig hij met je is en hoeveel hij van je houdt. Ik wil dat gewoon niet van hem afpakken. Maar aan de andere kant..’
Hij haalde een hand door zijn haren en keek me doordringend aan.
‘Rosie, je bent geen moment uit mijn gedachten geweest. Ik vind het verschrikkelijk dat ik bij je weg moet blijven en wilde dat die kus tussen ons nooit gebeurd was, want nu is het nog moeilijker om je te vergeten.. elke keer als ik je zie denk ik aan die keer bij Scepter, of aan die keer bij het uitzichtpunt.. Ik kan het gewoon niet.. Ik…’
‘Logan.. Stop.’
‘Ik kan niet stoppen met aan je te denken Rosie.. Het voelt verschrikkelijk dat ik naast haar in bed lig en ondertussen jaloers ben op mijn broertje omdat hij naast jou ligt. Ik wil hem niet kwetsen, maar ondertussen wil ik niets liever dan dat ik degene ben die je mag zoenen onder de Eiffeltoren en die daarna…’
‘STOP Logan.. Alsjeblieft.. Stop..’
Ik voelde de tranen in mijn ogen branden en zag de machteloze blik in zijn ogen terwijl hij me aankeek.
‘Logan.. Je hebt je keuze gemaakt.. Ik twijfelde tussen jou en Noah en heb me destijds tientallen keren afgevraagd of ik de goede keuze gemaakt had, maar de waarheid is dat ik geen keuze had. JIJ was degene die mij afwees.’
‘Maar ik kon niet anders.. Ik wilde Noah niet…..’
‘Nee, je wilde Noah niet kwetsen, maar je kwetste mij er wel mee. Ik hou van Noah, maar ik hield ook van jou.. Het is niet eerlijk dat je me dit nu vertelt .. Niet nu we eindelijk wat over het hele gedoe heen zijn.’
Hij knikte en streek een plukje haar uit mijn gezicht. De blik in zijn ogen herkende ik, het was dezelfde blik als Noah in zijn ogen had als hij naar me keek.
‘Logan…’ zuchtte ik.
‘Ik weet het Rosie..’ fluisterde hij verslagen.
Hij stond op en trok zijn zwart leren jas weer aan.
‘Trouw niet met haar, ze gaat je ongelukkig maken..’ floepte ik eruit.
‘Dat ben ik al, want de vrouw van wie ik hou, houdt van iemand anders. Het maakt niet uit met wie ik ben Rosie… Jij zult het altijd voor mij zijn…’
Met die woorden draaide hij zich om en liep weg. Ik keek naar mijn onaangeraakte ontbijt en nam een hapje van de verse croissant, maar kon hem amper door mijn keel krijgen.
Logan Marcus, de man waarop ik stapelverliefd was geweest vanaf het eerste moment dat ik hem zag had zijn liefde aan mij verklaard en ik had zijn hart gebroken.
Of ik de goede keuze had gemaakt wist ik niet, maar er was één ding dat zeker was.
Noah mocht dit nooit te weten komen..
