Als de bladeren vallen | hoofdstuk 19

by Tamara

Na nog twee weken lang moed verzamelen, was het dan echt tijd om naar Parijs te gaan. Ik had Lola in de afgelopen weken zoveel mogelijk ontlopen, om nog meer vervelende confrontaties uit de weg te gaan, maar dat was niet altijd gelukt. Een aantal keren had ze het alsnog nodig gevonden om een stomme opmerking te maken, maar ik had besloten erboven te staan en me er niets van aan te trekken.

Ik drukte mijn wekker uit en rekte me uit in het grote bed van mijn slaapkamer thuis. Ik hoorde beneden mijn ouders in de keuken wat praten met elkaar en besloot maar vast te gaan douchen. Het was nu acht uur in de ochtend en om twaalf uur zou Noah me op komen halen om samen naar het vliegveld te rijden. De afgelopen twee weken waren lastig voor ons geweest. Noah had het zo druk gehad met zijn werk en ik met school, dat we niet echt de tijd hadden gehad om onze ruzie uit te praten.

Sterker nog, we hadden elkaar in al die tijd maar één keer gezien. Niet dat het iets zou veranderen, want Logan en Lola hadden een hotelkamer naast de onze weten te boeken en vlogen op dezelfde vlucht als wij naar Parijs.

Wat een romantisch tripje voor ons tweetjes zou moeten zijn, voelde nu als iets dat zou kunnen uitlopen op een enorm fiasco.

‘Rosie?? Ben je klaar?’ riep mijn moeder.

Ik draaide de douche uit en riep dat ik er zo aan zou komen. Gelukkig had ik de dag ervoor al mijn tas ingepakt en hoefde ik nu alleen nog wat kleine dingetjes zoals mijn tandenborstel erin te stoppen. Terwijl ik mijn haar droogde met de handdoek, keek ik uit het raam naar het witte landschap. Er was in de afgelopen dagen ontzettend veel sneeuw gevallen en het was heel erg gek om te zien hoe het witte van de sneeuw overging in het donkere water van de zee. Net nu ik naar buiten keek zag ik dat het weer begon te sneeuwen en ik hoopte maar dat het bij een paar van deze vlokjes zou blijven, omdat anders de vlucht wel eens afgelast zou kunnen worden.

Ik opende mijn kast en pakte er een aantal kledingstukken uit. Een dikke panty, een bordeauxrode gebreide jurk en mijn bikerboots. Ik wist dat ik naar Parijs zou gaan en dat ik me daar misschien iets netter zou moeten kleden, dus ik had een paar pumps en een mooie nette jurk ingepakt. Maar tijdens het reizen wilde ik vooral comfortabele kleren aan.

Snel deed ik nog wat make-up op en sleepte mijn zware tas naar beneden. Mijn ouders stonden nog steeds in de keuken te fluisteren en heel even stond ik op een afstandje naar ze te kijken. Ik snapte niet waarom ik ooit had gedacht dat ze uit elkaar zouden gaan. Ze waren al zo lang bij elkaar en toch waren ze nog stapelverliefd op elkaar. Ik zag hoe mijn vader mijn moeder een hap van zijn banaan voerde en hem tegen haar neus aantikte, waardoor ze in de lach schoot.

Als mijn relatie met Noah over twintig jaar ook zo zou zijn, dan mocht ik in mijn handjes knijpen. Mijn vader gaf mijn moeder een zoen en luid kuchend gooide ik mijn tas hard op de grond.

‘Ik ben nog niet eens weg en jullie lopen elkaar alweer af te likken. Ik snap dat jullie eindelijk een weekend zonder kinderen hebben, maar is dit echt nodig?’

Ze keken elkaar aan en barstten in lachen uit.

‘Ja natuurlijk is dat nodig! Straks haal je weer in je hoofd dat we uit elkaar gaan.’

‘Pap? Moest je dat nou echt vertellen?’

‘Ja, natuurlijk. We hebben er kostelijk om zitten lachen.’

Ik rolde met mijn ogen en pakte wat fruit uit de fruitschaal.

‘Waar is Flo eigenlijk? Heeft ze zich weer opgesloten op haar kamer?’

Mijn vader schudde zijn hoofd: ‘Nee, ze is gisteravond al naar Opa Joost en Oma Florine gegaan. Ze nemen haar een paar daagjes mee naar de zee zodat ze even uit kan waaien en hopelijk met een beter humeur aan de kersttafel zit.’

‘Waarom naar de zee? We hebben hier een strand voor de deur. Ik weet ook heus wel dat dat gewoon een smoesje is omdat jullie willen wippen hoor. De condooms staan in het keukenkastje he?’

Mijn moeder proestte haar koffie tegen mijn vaders witte overhemd aan en ik schoot in de lach. Ik zag dat ze een opmerking wilde maken, maar we schrokken op van de bel die ging en ik wierp mijn ouders een dreigende blik toe. ‘Waag het eens me voor gek te zetten!’

Ze grinnikten beide en zuchtend liep ik naar de deur, waar Noah al stond te wachten. ‘He, jij bent vr…’ Nog voor ik mijn zin af kon maken zoende hij me. ‘Sorry, ik heb je in de afgelopen weken zo ontzettend gemist… Het spijt me dat we zo uit elkaar gegaan zijn en ik hoop dat je er ondanks onze ongenodigde gasten toch nog een beetje zin in hebt.’

‘Tuurlijk heb ik er zin in. Drie dagen met jou doorbrengen in de stad van de liefde? En ook nog eens met kerst? Ik kan me ergere dingen voorstellen hoor.’

‘He Noah! Wil je even binnen komen?’ Hoorde ik mijn moeder roepen.

‘Pas maar op, ze zijn in een vervelende bui vandaag.’ Ik hield de deur verder open zodat hij erlangs kon en hij liep meteen door naar de keuken om mijn ouders te begroeten.

‘We zijn helemaal niet in een vervelende bui Roos, dat lijkt zo omdat jij zo chagrijnig bent.’

‘Ik ben helemaal niet…. Mahammmm’

Ze schonk koffie voor Noah in en schoof het kopje naar hem toe. ‘Ik zou toch verwachten dat iemand die naar Parijs gaat in een wat betere stemming zou zijn. Jullie mogen ook wel hier blijven, dat wij gaan?’

‘Ik vind het best hoor, als jij gezellig naar dat gebats van Noah zijn broer en zijn nieuwe vriendin wil luisteren.’

Ik trok een vies gezicht en alledrie schoten ze in de lach. ‘Nee, dank je lieverd. Wij gaan even genieten van een paar dagen samen..’ Mijn vader kuste mijn moeder weer en meteen sprong ik van de kruk om mijn jas aan te trekken.

‘Okeee, ik ben er wel klaar mee. Heel fijn weekend jullie en geen baby’s maken he? Ik ben te oud om grote zus te worden. Toedeloe!’

Ik zag mijn moeders gezicht rood worden en pakte snel Noah zijn hand om hem mee te nemen naar de gang voordat ze weer een opmerking zouden maken.. maar het bleef verrassend stil. Ik hoorde ze over iets fluisteren waarna ze naar de gang kwamen en ons allebei een knuffel gaven.

’Een hele fijne reis jullie twee. En we zien jullie met kerstmis!’ zei mijn moeder.

Ik weet niet waarom, maar door de blik op haar gezicht had ik er ineens heel erg veel behoefte aan om haar een knuffel te geven en dat deed ik dan ook. Ze aaide over mijn rug en tot mijn grote verbazing gaf ze daarna Noah een knuffel.

‘Pas goed op mijn meisje oké?’

‘Natuurlijk doe ik dat, ik zal ervoor zorgen dat ze niets tekort komt.’

‘Dank je wel.’ zei ze en ze veegde snel een traan van haar wang.

‘Mam? Gaat het wel?’

‘Jawel, gewoon een beetje emotioneel. Dat is alles. Maar jullie moeten nu gaan, anders missen jullie het vliegtuig.’

Ik knikte en gaf haar nog een laatste knuffel voor ik in de auto stapte. Noah zette mijn tas in de auto en we zwaaiden nog een laatste keer naar mijn ouders voordat we wegreden, op weg naar onze eerste vakantie samen.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.