Als de bladeren vallen | hoofdstuk 11

by Tamara

Rosie

Een beetje geïrriteerd zat ik bij Noah in de auto die me weer terugbracht naar huis.

‘Ik snap het gewoon niet. Ze spuugde BLOED! Dat krijg je toch niet van een buikgriepje?’

Noah haalde zijn schouders op: ‘Ik weet het niet, als de arts dat zegt dan zal het wel zo zijn.’

Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek naar buiten, waar het dorp al in zicht kwam.

‘Nou het blijft raar…’ zuchtte ik. ‘Wil je zo blijven eten? Of ga je weer terug?’

‘Ik zou wel willen, maar ik moet nog een heleboel werk doen. Maar morgen zie ik je sowieso weer toch?’

‘Huh, is dat zo?’ Vroeg ik hem verbaasd.

‘Ja, want morgen geef ik die lezing bij jou op school. Of kom jij niet?’

Ik dacht even goed na en knikte.

‘Ohja, dat is ook zo. Sorry ik was het helemaal vergeten!’

‘Dat geeft niet, zullen we daarna ergens gaan eten? Ik heb morgenavond niets gepland staan.’

Ik knikte en pakte zijn hand vast.

‘Dank je wel voor vandaag.. Ik wist niet zo goed of ik je wel moest bellen, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.’

‘Natuurlijk moest je me bellen. Als er iets belangrijks is dan ben ik er voor je.’ Hij kneep zachtjes in mijn hand en draaide de oprit van mijn huis op.

‘Ik wou dat je bij mij woonde, nu ben je elke keer zo ver weg.’

‘Ja, dat zou ik ook wel willen.. Maar we zijn net een paar maanden bij elkaar en ik denk dat het te snel is.. We hebben nog tijd genoeg samen, het hoeft allemaal niet zo snel.’

Hij lachte en gaf me snel een kus, waarna ik uitstapte.

‘Welterusten alvast lastpakje.’

Ik zwaaide nog even en liep daarna het huis weer in. Flore was met mijn opa en oma mee en mijn vader zou bij mijn moeder in het ziekenhuis blijven, dus ik had het huis voor mezelf. Ik kon natuurlijk wat opdrachten voor school afmaken, maar ik wilde na vandaag het liefste gewoon heel lang in bad en daarna naar bed.

Dus ik liet het bad vollopen en smeerde ondertussen een haarmasker in mijn haren.

Het was al veel te lang geleden dat ik eens uitgebreid de tijd voor mezelf had genomen en ik besloot er maar eens goed van te genieten. Na een uur was ik klaar en stapte ik helemaal rozig in bed, waar ik meteen in slaap viel.

De volgende dag besloot ik maar met mijn motor naar school te gaan. Ik had hem al veel te lang niet meer gebruikt en ik miste het rijden ontzettend. Bovendien stond mijn moeders auto nog bij het ziekenhuis en zou ik anders met de bus moeten, wat me een uur extra zou kosten.

Ik trok mijn pak aan en gooide extra kleding in mijn tas, waarna ik de weg op reed. Het was wel weer even wennen, maar meteen toen ik het dorp uit reed voelde het weer heerlijk. Ik zigzagde tussen de auto’s door en kwam een stuk vroeger bij school aan dan normaal, wat ook maar goed was, aangezien ik me nog moest omkleden. Ik parkeerde de motor voor een paar jongens van mijn leeftijd die bij het hek stonden en eentje begon meteen te fluiten.

‘Zo dan! Dat zie je niet elke dag, een lekker wijf op de motor.’

Ik zette mijn helm af en schudde mijn haren een beetje los, terwijl ik de starende blikken en het gefluit negeerde. Ik herkende de jongens. Ze deden dezelfde studie als ik, alleen ze zaten in een andere klas.

Ik wilde langs ze lopen, toen één van de jongens bukte en me keihard voor mijn kont sloeg. De rest van het groepje begon keihard te lachen en hoewel ik het erbij wilde laten zitten, balde ik mijn vuist en sloeg ik de jongen keihard tegen zijn kaak aan. Hij greep naar zijn gezicht, waar een straaltje bloed liep op de plek waar ik hem met mijn ring geraakt had zat.

‘Jezus Bitch! Vind je dat normaal? Je mag allang blij zijn dat iemand je een beetje aandacht geeft.’

‘Ik ben niet degene die abnormaal gedrag vertoont, je kunt toch gewoon met je poten van me afblijven?’

Zo te zien schrokken de andere jongens nogal van mijn weerwoord, maar de jongen die ik geslagen had kon het niets schelen.

‘Wacht maar! Je denkt dat je hiermee wegkomt, maar als ik met je klaar ben dan….’

‘Dan wat?’

hoorde ik ineens achter me. Tot mijn grote verbazing stond Logan ineens achter me. Hij had zijn armen over elkaar heen geslagen en vanwege zijn lengte keek hij moeiteloos op de jongens neer.

‘Bemoei je er niet mee man’ probeerde de jongen zo stoer mogelijk te zeggen, alsof hij aan zijn vrienden wilde laten zien dat hij heus niet bang was.

‘Dat is Logan Marcus man.. Kijk nou maar uit.’ hoorde ik een andere jongen fluisteren.

‘Het kan me niet schelen wie hij is, laat me even met rust vriend. Die hoer was het zelf aan het uitlokken.’

Logan liep kalm naar de jongen toe en ramde hem met volle kracht tegen de muur aan. De jongen keek angstig uit zijn ogen, terwijl Logan heel kalm begon te praten.

‘Ik ben je vriend niet.. En als ik je nog één keer iets verkeerds over Rosie hoor zeggen, dan heb je een groot probleem. Begrijp je dat?’

De jongen knikte geschrokken en Logan liet hem los. Snel gingen de jongens er vandoor.

‘Ik kan prima voor mezelf opkomen hoor.’ zuchtte ik.

‘Dat weet ik, ik zag hoe je hem een flinke hoek gaf.’

Hij pakte mijn hand en keek naar mijn knokkels, die een beetje beurs waren en behoorlijk zeer deden. Ik grinnikte trots en sloeg mijn armen over elkaar heen. ‘Dank je.. Ik wist ook niet zo goed hoe ik moest reageren… Maar ik had hem wel goed te pakken he?’

Hij lachte en haalde nonchalant zijn schouders op.

‘Ja dat had je zeker! Ik kijk wel uit voor ik ruzie met jou zoek! En graag gedaan. Ik kan niet zo goed tegen dat soort ventjes.. Zo respectloos tegenover vrouwen..’

Even dacht ik iets in zijn ogen te zien, maar voordat ik het goed en wel doorhad, was het alweer weg.

‘Wat doe je eigenlijk hier?’

Hij haalde een hand door zijn haren en lachte: ’Ik ben hier om Noah even te helpen met wat dingen klaarzetten voor vanavond. Hij heeft er zelf geen tijd voor omdat hij bij klanten langs moet vandaag. Die lezing komt hem ontzettend verkeerd uit op dit moment.’

‘Oh, nou als ik je ergens mee kan helpen?’

‘Nou eigenlijk, ik moet een aantal dingen naar lokaal 242 brengen. Kun je misschien aanwijzen waar dat is?’

Ik knikte en wilde net meelopen naar zijn auto, toen ik een hoge stem hoorde. ‘Rosie? Waar blijf je nou zo lang? Ik zit op je te wach…. Ohh, hee.. Zo wie is dit dan? Is dit je vriend?’

Ik draaide me om en zag Lola op ons afkomen. Haar blonde haren hingen los over haar rug en ze had een heel kort rokje aan, dat niet echt geschikt was voor dit weer in december. Lola keek Logan aan en haar wangen kleurden meteen knalrood.

‘Nee, dit is Logan. De broer van Noah. Logan, dit is Lola.’

Hij stak zijn hand uit en ze pakte hem net even iets te lang vast, waarbij ze hem in zijn ogen staarde.

‘Logan he? Ik heb veel over je gehoord en gelezen.. Alleen maar goede dingen hoor.’

Ik rolde met mijn ogen en zuchtte. ‘Tuurlijk, ze zijn altijd zo lekker positief over hem he?’

Logan kneep me in mijn zij: ‘Je moet niet alles geloven wat ze over me schrijven  hoor, ik ben eigenlijk best wel heel erg leuk. Toch Rosie?’

‘Ja enig ben je. Nou waar had je mijn hulp bij nodig?’

Logan negeerde mijn vraag en toen ik me omkeerde zag ik dat hij Lola’s hand nog steeds vast had en dat zij nog net niet aan het kwijlen was.

‘Dus Lola he? Heb je vanavond wat te doen?’

Ze schudde snel haar hoofd en pakte haar telefoon uit haar tas.

‘Misschien kun jij daar verandering in brengen?’

Hij pakte haar telefoon aan en zette zijn nummer erin, op precies dezelfde manier als hij toen bij mij had gedaan. Zijn naam met een hartje.

Ik hoorde de bel gaan en zei ze snel gedag, waarna ik snel naar binnen liep om me nog om te kleden. Ik weet niet waarom, maar ergens stak het me een beetje dat Logan een andere vrouw versierde waar ik bij stond. Ik keek achter me of Lola mee liep, maar ze stond nog met Logan te praten. Ze hielden nu elkaars handen vast en net toen ik me om wilde draaien om naar binnen te lopen, zag ik iets wat ik nooit had verwacht.

Lola sloeg haar armen om zijn nek, ging op haar tenen staan en zoende hem.

 

Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.