Hoofdstuk 1.
Rosie.
‘Lieverd! Kom je zo beneden? Het eten staat klaar.’
Met een ruk kwam ik overeind, terwijl ik versuft om me heen keek. Ik zat thuis in mijn kamer, terwijl voor me allerlei boeken uitgespreid lagen. Voor me lag een boek opengespreid op de pagina waar ik mee bezig was geweest. Voorzichtig wreef ik in mijn ogen en rekte me uit. Ik moest in slaap gevallen zijn tijdens het maken van de opdrachten. Ik keek op mijn horloge hoe laat het was en zag dat het inmiddels al half zeven was, wat betekende dat ik drie uur lang geslapen had. Drie kostbare uren die ik hard nodig had voor al het inhaalwerk dat ik moest maken.
‘Rosie?’ hoorde ik mijn moeder roepen.
‘Ja mam ik kom eraan!’ riep ik terug. Zuchtend stond ik op en rekte me nogmaals slaperig uit, waarna ik naar beneden liep. In de keuken zat iedereen al aan tafel en mijn moeder was druk bezig de borden op te scheppen.
‘Wat zie je er moe uit Rosie, heb je vannacht weer de hele nacht met die jongen liggen bellen?’
Ik rolde met mijn ogen en pakte het bord van haar aan. ‘Die jongen is amper tien jaar jonger dan jij.. En nee, ik ben de hele nacht met school bezig geweest.’
Mijn moeder keek me boos aan, terwijl mijn vader grinnikte en vluchtig zijn duim naar me opstak. ‘Dat had ik een paar maanden geleden nooit verwacht, dat ik jou zou horen zeggen dat je vrijwillig met school bezig zou zijn.’
Ik haalde mijn schouders op en nam een hapje eten, dat ik met moeite in mijn mond hield.
‘Mam! Wat is dit nou weer voor iets, heb je nu ook al kruiden verbannen uit de keuken?’
Mijn moeder ging zitten en zuchtte. ‘Zeur niet zo Rosie, je weet dat ik de laatste tijd zo’n last heb van mijn maag en niet allerlei pittige dingen kan eten. Zo vies is het helemaal niet, toch Ralph?’
Ik keek naar mijn vader die een hapje nam en het in zijn geheel doorslikte om het maar niet te hoeven proeven. ‘Ja heerlijk schat.’ Met een zucht stond mijn moeder op en liep naar de keuken, waar ze twee diepvriespizza’s in de oven gooide.
‘Fijn, doe ik mijn best om iets gezonds te koken, doen jullie weer zo moeilijk. Nou dan eten jullie maar van die vieze vette rommel!’
Boos liep ze de keuken uit en we barstten alledrie meteen in lachen uit.
‘Waar heeft zij ineens last van de laatste tijd? Eerst wil ze al dat we geen vlees meer eten, daarna geen suiker meer en nu mogen we ook al geen kruiden meer?’ Mijn vader pakte onze borden aan en gooide ze leeg in de pan, die nog op het fornuis stond.
‘Laat je moeder maar even, ze heeft het er moeilijk mee dat ze nu boven de veertig is en jullie binnenkort het huis uit gaan.’ Ik liep naar de keuken om hem te helpen en zuchtte.
‘Nou zo heel erg binnenkort ga ik het huis niet uit hoor, dat duurt nog wel even. En Flore is nog maar zestien, dus tenzij ze binnenkort bij Lil..’
‘Nee, zo serieus is de relatie tussen mij en LIAM niet Rosie!’
Ze keek me boos aan en ik wist meteen dat ik mijn mond moest houden. Na al die maanden was haar relatie met Lily nog steeds geheim en een onderwerp waar ze absoluut niet over wilde praten. Omdat mijn ouders vermoedden dat ze een vriendje had en haar daar steeds mee plaagden, hadden we Lily omgedoopt tot Liam om ervoor te zorgen dat ze er niet achter zouden komen. Maar Lily zat momenteel een maand in China bij haar opa en oma, wat ervoor zorgde dat Flore ontzettend prikkelbaar en chagrijnig was. Een topcombinatie met mijn moeder, die momenteel ook helemaal niets kon hebben en onze grapjes dat ze vast in de overgang was en daarom zo kribbig deed, niet erg op prijs stelde.
‘Ik ga even bij je moeder kijken, letten jullie op de pizza?’
Mijn vader liep de keuken uit en liep naar boven, waar mijn moeder vast weer op hun slaapkamer zat.
‘Let nou eens op je woorden, straks verraad je me nog!’ beet Flore me toe.
‘Stel je even niet zo aan.. En trouwens, hoelang hebben jullie nu al met elkaar? Vertel het ze gewoon! Het maakt pap en mam echt niet uit of je lover nou een jongen of een meisje is hoor.’
Ze schudde haar hoofd en liep boos naar de deur. ‘Nee! Bemoei je er niet mee!’ zei ze boos en liep de keuken uit.
‘Gezellig, daar zit ik dan met al mijn vrienden.’ mompelde ik terwijl ik de tafel begon af te ruimen.
Ik haalde één van de pizza’s uit de oven en legde hem op een bord, dat ik mee naar boven nam. Daar klapte ik mijn laptop weer open en ging verder met de opdrachten, terwijl ik ondertussen de pizza opat. Langzaam werd het hele huis stil en rond elf uur vermoedde ik dat iedereen in slaap was.
Na een paar uur werken voelde ik dat mijn oogleden moe werden en dat ik echt koffie nodig had. Maar net toen ik naar beneden wilde lopen, hoorde ik mijn telefoon piepen en zag ik dat ik een berichtje had.
Hé Studiebol, heb je al spijt van je keuze?
Ik grinnikte en schudde mijn hoofd.
Oh leuk, is dat mijn nieuwe bijnaam? En nee, ik heb geen spijt van mijn keuze. Ik vind het echt heel erg leuk allemaal.
Nog voordat ik mijn telefoon weg kon leggen, piepte hij alweer.
Denk je dat je tussen het studeren door een beetje tijd kunt maken voor je vriendje? Ik mis je.. We hebben elkaar al anderhalve week niet gezien.
Nou nou meneer, ik zou bijna denken dat je me lief vindt. Maar helaas, ik heb nu geen tijd om naar de stad te komen 🙁
Ik zuchtte en legde mijn telefoon weg. Toen ik me inschreef voor deze studie wist ik dat het heel erg druk zou worden en veel zou gaan eisen van mijn prille relatie. Maar dat we elkaar zo weinig zouden zien had ik ook weer niet verwacht.
Mijn telefoon piepte weer en verbaasd keek ik naar de woorden op het scherm.
Geeft niet, kom eens naar buiten?
Ik voelde mijn lippen omkrullen en kreeg een warm gevoel in mijn buik dat ik nog altijd kreeg als ik hem zag. Ik snelde zonder veel geluid te maken met twee treden tegelijk van de trap af en opende de voordeur. Daar rende ik de oprit op en zag ik hem, leunend tegen zijn blauwe auto, terwijl zijn helderblauwe ogen glinsteren in het maanlicht.
Snel sprong ik hem in zijn armen, waarbij hij me lachend optilde en knuffelde.
‘Als ik zou weten dat je zo naar buiten zou komen dan kwam ik je wel vaker op dit tijdstip verrassen!’ grinnikte hij.
Ik keek omlaag en zag dat ik alleen een satijnen slaaphemdje en een slaapshort aanhad, niet heel geschikt om mee buiten te zijn, zeker nu het bijna november was en het al begon te vriezen.
‘Wil je misschien even binnenkomen?’ vroeg ik, waarop hij knikte en achter me aan naar binnen liep.
Zachtjes sloot ik de voordeur weer en leidde hem naar de woonkamer, waar we samen op de bank gingen zitten.
Nog voor ik iets kon zeggen, drukte hij zijn lippen op de mijne. Ik sloot mijn ogen en trok hem naar me toe, terwijl ik mijn handen door zijn haren liet gaan. Ik voelde hoe graag ik dit wilde, hoe vaak ik verder wilde gaan en wist dat hij dat ook wilde. Ik voelde zijn handen onder mijn hemdje gaan en ik begon de knoopjes van zijn shirt los te maken.
‘Anderhalve week is veel te lang.’ zuchtte hij en hij liet zachtjes zijn lippen over mijn nek gaan.
Ineens ging het licht aan. Geschrokken kwamen we overeind. Mijn vader stond met zijn armen over elkaar in de deuropening en hij had een irritante zelfvoldane grijns op zijn gezicht.
‘Ik dacht al, wat doet Rosie nou zo laat beneden, maar ik had het kunnen weten he?’
Ik keek naast me en zag hoe hij zijn knoopjes weer in razendsnel tempo vastknoopte.
‘Goedenavond meneer Vreugdenhil.’ mompelde hij snel.
‘Goedenacht inmiddels Noah. Maar ehh.. Houden jullie de bank een beetje schoon? En jij moet zo naar bed jongedame, want je hebt morgen weer colleges.’
Ik knikte en zag dat Noah een beetje zenuwachtig lachte. ‘Nou oké, welterusten hè?’ Mijn vader liep de kamer weer uit en ik liet me net opgelucht achterover vallen op de bank, toen ik zijn stem weer hoorde.
‘Ohja en Rosie, condooms liggen in het keukenkastje hè?’
‘Pahaaap!! Ga weg!’
Onder luid gelach hoorde ik mijn vader de trap weer oplopen en een beetje beschaamd keek ik Noah aan, die begon te lachen.
‘Great, nu heb ik een koude douche nodig voor ik weer kan slapen.’ mopperde ik. ‘Tja, als je mijn aanbod nou zou aannemen en bij me zou komen wonen, dan hadden we dit probleem niet.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Noah, je weet dat ik dat heel graag wil, maar ik vind het gewoon te snel. We zijn net een paar maanden bij elkaar.’
Hij lachte en sloeg een arm om me heen.
‘Dat weet ik, neem alle tijd die je nodig hebt, als je maar weet dat je welkom bent.’ Ik zakte tegen hem aan en knikte, terwijl hij een kus op mijn haren drukte. ‘Dank je wel Noah.’ Ik onderdrukte een gaap en kroop tegen hem aan, waar ik al snel in slaap viel. Ik merkte niet eens dat hij na een uur een deken over me heen legde en weer terug naar huis ging.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
