Hij legde me het hele verhaal uit. Mijn moeder was zwanger van mij en mijn vader was op wereldreis gegaan om haar niet in de weg te lopen. Mijn opa had hem elke maand een bedrag betaald om weg te blijven, maar in plaats van het uit te geven, had hij het gespaard en stond het nog steeds veilig op een rekening, die al jaren op mijn naam stond. Hij wist niet precies hoeveel geld erop stond, maar met alle rente erbij, was het bedrag ongeveer een ton.. Meer dan genoeg om me geen zorgen te hoeven maken tijdens mijn reis naar IJsland.
Thuis liet hij me de mappen zien en hoewel ik het wel een beetje gek vond dat mijn opa dat had gedaan, was ik hem ook wel heel erg dankbaar, omdat ik nu makkelijk mijn reis zou kunnen maken.
Toen mijn moeder over mijn reisplannen hoorde, sprongen de tranen in haar ogen. ‘Rosie.. Maar de baby.. Je kunt hem niet meteen ontmoeten na de geboorte.’
Ik knikte en gaf haar een knuffel.
‘Jawel hoor, ik ga regelen dat ik een week voor de geboorte naar huis vlieg en pas weer naar huis ga als hij er is. Ik wil de geboorte van mijn broertje voor geen goud missen.’
Huilend omhelsde ze me en zei dat ik de kans moest aangrijpen.
‘Op jouw leeftijd had ik al een baby en ging ik nog naar school. Ik heb nooit zo’n kans gekregen, dus ik denk dat je hem moet aanpakken.’
Ik knikte en ging meteen meneer Smit bellen dat ik het aanbod zou aannemen. We spraken af dat hij een vlucht zou regelen en een klein uurtje later had ik een vertrekdatum, ik zou over twee dagen vertrekken.
In die twee dagen moest ik een heleboel regelen en kopen, maar met hulp van mijn ouders en zusje lukte het om op tijd mijn spullen in te pakken en toen ik een avond van te voren alles klaar had staan, realiseerde ik me pas dat ik echt zou gaan. Ik zou Nederland verlaten en voor onbepaalde tijd naar IJsland gaan. Ik had al even kort contact met Alvin gehad, de vriend van meneer Smit waarvan de organisatie was. Hij vertelde me dat hij heel erg blij was dat ik de baan had aangenomen en dat hij en zijn zoon Darius niet konden wachten tot ik zou aankomen. De eerste nachten zou ik daar in een hotel slapen, maar ze zouden me helpen een appartement te zoeken en me een beetje op weg helpen in het leven daar.
Bij ons thuis was er trouwens iets heel bijzonders gebeurd. Ik was de hele avond aan het inpakken geweest en toen ik beneden kwam, zag ik mijn ouders, samen met Flore en Lily aan tafel zitten. Lily was eindelijk terug uit China en kennelijk hadden ze het bijgelegd, want ze hielden onder de tafel elkaars hand vast. Ik leunde tegen de deurpost en aanschouwde ze even, toen Flore vertelde dat Lily niet gewoon een vriendin was, maar dé vriendin. Mijn ouders keken elkaar aan en schoten in de lach.
‘Floortje, ik ben directeur bij jou op school he? Denk je echt dat zoiets ongemerkt aan mij voorbij zou gaan?’
Flore werd rood en Lily begon zenuwachtig te lachen, waarna ze snel naar haar kamer gingen.
Grinnikend kwam ik de keuken binnen.
‘Ohhhh die kinderen, ze worden ook zo snel groot he?’ Mijn ouders lachten om mijn opmerking en kwamen bij me staan.
‘Ohhh Rosie… Waarom ga je ook weg. Ik kan dat niet aan hoor met al mijn hormonen. Mijn eerste meisje…’
Ik sloeg mijn armen om haar heen en lachte.
‘Ja denk je dat ik niet baal? Nu kan ik je niet eens pesten als je nog gigantischer wordt.’ Ze gaf me een duw en schudde haar hoofd.
‘Het is maar goed dat je weg gaat. Die vervelende opmerkingen ga ik niet missen.’
‘Oh jawel hoor.’ zei mijn vader. ‘Zelfs die ga je missen.’
Mijn moeder begon weer te sniffen en knikte. ‘Okéee. Ja zelfs die ga ik missen.’
Ik boog me een beetje naar voren en legde een hand op de buik van mijn moeder.
‘Dag klein broertje! Groei maar goed en als je zin hebt om naar buiten te komen, kom ik zo snel mogelijk deze kant op.’ Bij die woorden moest mijn moeder nog harder huilen en ik deed met haar mee.
‘Mam! Stop nou met huilen! Anders stap ik morgen met dikke ogen op het vliegtuig.’
‘Het spijt me Rosie.. Ik ga je gewoon zo missen!’
Mijn vader schudde zijn hoofd en sloeg zijn armen om ons heen.
‘Ohhh mijn meisjes.. Jullie doen net of Rosie gaat vechten in een oorlog ofzo. Ze kan gewoon weer terugkomen he?’
‘Stil Ralph, je verpest het moment!’ mopperde mijn moeder.
Na nog een aantal keren geknuffeld te hebben liet ze me eindelijk los en was het tijd om naar bed te gaan. Mijn vader zou me de volgende dag naar het vliegveld brengen en daar afscheid van me nemen, mijn moeder en zusje zouden hier blijven.
Die nacht sliep ik amper. Deels door de zenuwen voor de vlucht en de reis naar IJsland, maar ergens dacht ik ook aan de personen die ik achter zou laten en dat waren niet alleen de leden van mijn gezin.
Urenlang lag ik te twijfelen of ik Logan moest laten weten dat ik weg zou gaan. Niet omdat hij dan afscheid van me zou kunnen nemen, maar meer omdat hij zou weten dat ik dan veilig was en hij zich niet meer druk over me hoefde te maken. Als hij dat nog deed tenminste, want het telefoontje op nieuwjaarsdag was het laatste wat ik van hem gehoord had en ik had het idee dat hij me bewust op afstand hield. Maar misschien had hij daar wel een goede reden voor..
Gewapend met een dikke winterjas en een warme muts op, laadde ik de volgende dag mijn spullen in de auto. Lily was bij Flore blijven slapen en het was heel grappig om hun tweetjes giechelend naast elkaar te zien staan, terwijl ze elkaars hand vasthielden. Ik gaf mijn moeder en zusje een enorme knuffel en beloofde dat ik ze zou bellen als ik geland was.
Daarna stapte ik naast mijn vader in de auto en zwaaide net zolang tot niet alleen mijn moeder en zusje, maar ook het huis en de zee uit het zicht verdwenen waren.
‘Roos.. Ik wil even iets tegen je zeggen. Maar je mag er geen grapjes over maken oké?’
Ik gniffelde en knikte, waarna hij begon te vertellen.
‘Oké.. Je weet dat ik de eerste paar jaar van je leven heb gemist, maar vanaf het eerste moment dat ik je zag, was ik helemaal verliefd op je. Je bent mijn eerste dochter en ik weet dat jij ook voelt dat we een speciale band hebben. In de afgelopen maanden ben je van een rebelse puber die het bloed onder onze nagels vandaan haalde, veranderd in een sterke jonge vrouw die keuzes voor zichzelf durft te maken en niet bang is om het avontuur aan te gaan..’
Ik hoorde dat zijn stem begon te trillen en ik pakte zijn hand vast. ‘Ik wil dat je weet dat je altijd naar huis mag komen. Als je ons mist of er is iets aan de hand, bel me dan. Desnoods kom ik je halen.. Ik wil dat je weet dat je altijd een plek hebt om thuis te komen. Hoe oud of eigenwijs je ook bent, ik zal altijd je vader blijven en ik ben ontzettend trots dat jij mijn dochter bent.’
‘Pap..’ Snikte ik.
‘Ik weet het meisje.. Maar het gaat helemaal goed komen. Jij gaat gewoon je dromen achterna en ik zal voor de meisjes thuis zorgen totdat je broertje er is.’
Ik knikte en veegde de tranen uit mijn ogen.
‘Goed zo. Uhm.. Ohja, ik moest van je moeder zeggen dat je haar moet bellen en als ik jou was zou ik dat gewoon doen, want ze is al zo hormonaal en mist je waarschijnlijk nu al.’
‘Hormonale mama bellen. Check!’ zei ik.
‘Ohja en zeg dan alsjeblieft niet dat ik haar hormonaal heb genoemd, dan slaap ik weer op de bank..’
Ik proestte het uit van het lachen en zag dat mijn vader de parkeerplaats van het vliegveld opreed en parkeerde.
‘Roos.. Ik ga niet met je mee naar binnen, want dat kan mijn arme oude vaderhart niet aan. Dus ik neem hier vast afscheid van je oké?’
Ik liet mezelf in zijn armen vallen en legde mijn hoofd op zijn borst, net als toen ik deed toen ik nog een klein meisje was.
‘Nou Rosie.. Een hele goede reis.. Ik hou van je en ben heel erg trots op je lieverd.’
Hij gaf me mijn koffer aan en terwijl ik mijn best deed om niet te gaan huilen, liep ik de grote hal van het vliegveld in. Ik draaide me nog één keer om om te zwaaien en zag dat mijn vader stond te snotteren. Ik pakte mijn telefoon en typte een berichtje naar hem.
Je bent een softie.
Vrijwel meteen kreeg ik een berichtje terug.
Ik spreek jou later wel als jouw dochter naar het buitenland gaat.
Nog één laatste keer zwaaide ik naar hem en daarna liep ik naar de gate om in te checken. Ik was vroeg dus ik moest nog even wachten voordat ik het vliegtuig in kon en ik doodde de tijd een beetje met het spelen van spelletjes op mijn telefoon en het appen met Lou, die met haar moeder in Venetië zat en waar ik geen afscheid van had kunnen nemen.
Eindelijk was het tijd om te boarden. Het enorme vliegtuig stond al klaar en ik liep naar de stewardess om mijn ticket te laten zien toen ik iemand ineens mijn naam hoorde roepen. Ik draaide me om en zag iemand met donker haar op me af rennen.
‘Rosie! Stop!’
Ik keek naar de stewardess die knikte om aan te geven dat ik nog wel even tijd had en liep naar hem toe.
‘Rosie.. Wat doe je? Waarom ga je weg?’
‘Ik heb een stageplek aangeboden gekregen.. Ik moest gewoon even weg van alles… En dit was een geweldige kans… Ik wilde het zeggen maar.. Hoe wist je dat ik hier was?’
‘Lou..’ Grinnikte hij.
‘Natuurlijk.’
‘Hoe lang blijf je weg?’
‘Dat weet ik nog niet.. het is voor onbepaalde tijd, maar ik vlieg terug als de baby komt..’
‘Rosie.. Ik.. Mag ik…?’
Hij boog zich naar me toe en leek te wachten tot ik hem zou kussen. Die gedachte zorgde ervoor dat mijn lippen een kleine glimlach vormden. Ik bracht mijn gezicht naar boven en kuste hem. Direct legde hij zijn handen om mij gezicht en zoende terug. Hij zoende me zoals nooit iemand me eerder had gezoend, zijn lippen waren zacht en warm en de stoppels op zijn kin schuurden langs de zachte huid van mijn wang. Ik liet mijn hand achter zijn hoofd glijden en duwde hem dichter naar me toe, alsof ik hem nooit meer los wilde laten.
De stewardess achter me kuchte en met moeite lukte het om mijn lippen uit de greep van de zijne te verlossen. Even liet ik mijn voorhoofd tegen het zijne rusten en keek naar hem op. De groene vlekjes in zijn ogen leken licht te geven en heel even twijfelde ik of ik mijn reis door moest laten gaan.
Maar ik wist dat ik geen keuze had.. Ik had voor mezelf gekozen en had de kans van mijn leven gekregen en die moest ik aanpakken.
Voorzichtig liet ik hem los en glimlachte.
‘Tot ziens Logan.’
‘Tot ziens Rosie.’
Ik gaf mijn ticket aan de stewardess en ze knikte dat ik aan boord kon gaan. Nog één laatste keer keek ik om naar Logan, die met die ondeugende grijns van hem terugkeek. Hij stak zijn hand op en nadat ik terug gezwaaid had, liep hij voor de ingang weg.
Ik weet niet waarom, maar net voordat ik de hoek omliep, keek ik nog een keer om en daar zag ik hem. Hij stond voor het raam van de gate, in het pak dat ik hem zo mooi vond staan en met ogen die blauwer waren dan de hemel op de helderste dag.
Maar hij had niet die kenmerkende lachrimpeltjes bij zijn ogen die ik zo leuk vond, het enige wat ik in die prachtige ogen zag was woede, woede omdat hij net had gezien wat er tussen mij en Logan gebeurd was.
‘Mevrouw.. het is nu echt tijd om te gaan..’ zei de stewardess.
Ik knikte en liep de hoek om, terwijl ik de ogen van Noah in mijn rug voelde prikken..
Mocht ik ooit nog de twijfel hebben gehad dat het ooit goed zou komen tussen ons, dan was die kans nu verkeken..
Maar ik had niet veel tijd om er bij na te denken, want ik stond aan het begin van mijn volgende avontuur. Mijn reis naar IJsland!
