Proloog.
Een paar weken geleden.
‘Ga je nou mee dan vanavond?’ vroeg Jiska terwijl ze aan de bar zat in het restaurant waar ik werkte.
De zomervakantie was nog maar net begonnen en ik werkte nu al zoveel als ik kon, om alvast te sparen voor mijn appartement, waar nog een heleboel aan moest gebeuren. Ook zou ik over een paar weken weer naar school gaan en dan kon ik veel minder werken.
‘Ik weet het niet, een feestje met allemaal onbekende mensen? Dat klinkt niet echt leuk.’ Jiska trok een pruillip en zuchtte.
‘Ahhh toe nou, het wordt hartstikke leuk! De broer van Mare komt ook!’
Ik hoorde iemand kuchen en liep snel naar de klant toe om een bestelling op te nemen. Ik gaf snel de bestelling door aan de keuken en liep terug naar de bar.
‘En wie is die geheimzinnige broer dan wel niet?’
Jiska pakte haar telefoon uit haar tas en bladerde door de foto’s.
‘Kijk dit is hem! Hij heeft al gezegd dat hij je zo mooi vindt, dus het komt vast goed.’
Ik nam haar telefoon aan en keek naar de foto, waar een ontzettend knappe man op stond.
‘Jemig hoe oud is die vent wel niet? En wat heeft hij gegeten dat hij zo enorm is? Baby panda’s?’
Jiska hikte van het lachen en schudde haar hoofd.
‘Dat is Lars! Hij is bezig met zijn opleiding tot anesthesist en in zijn vrije tijd sport hij heel veel. Hij is bijna vijfentwintig dus zo oud is hij nou ook weer niet.’
Ik rolde met mijn ogen en keek nog eens. Het was een foto van Lars in zwembroek en ik zou liegen als ik zou zeggen dat hij er niet ontzettend knap uit zag.
‘Ik weet het niet, ik heb net al dat gedoe met je weet wel achter de rug en heb echt geen zin in een nieuwe relatie.’
Ze pakte haar telefoon weer van me aan: ‘Dat gedoe met ‘je weet wel heeft een naam, namelijk Ralph. Het is al ruim een half jaar geleden en je hebt sindsdien niet één date gehad. Ben je aan het wachten tot je klaar bent met school en wil je dan naar hem terug of zo?’
Ik voelde dat ik rood werd en schudde mijn hoofd.
‘Nee, ik weet zeker dat hij inmiddels vast een vriendin heeft en nooit meer aan mij denkt.’
Jiska wilde wat zeggen toen mijn bazin Erna ineens naast me kwam staan.
‘Lex, ik vind het geen probleem als je wat kletst onder je werk, maar die klanten daar zitten al een half uur op hun eten te wachten en ik ben bang dat ze denken dat de vis nog gevangen moet worden.’
Ik verontschuldigde me en wipte meteen van mijn stoel, Jiska stond ook meteen op en stopte haar telefoon weer in haar tas.
‘Om negen uur kom ik je ophalen. Zorg dat je wat leuks aan hebt!’
Ik wuifde haar weg en ging meteen de klanten helpen die zaten te wachten.
Het stomme was dat er best een kern van waarheid zat in wat gezegd had. In de eerste maanden na het vertrek van Ralph was ik een wrak geweest en het kostte me ontzettend veel moeite om er weer een beetje bovenop te komen. Om mijn gedachten te verzetten had ik het ontzettend druk gehad met school en daardoor had ik amper tijd gehad om aan Ralph te denken. Maar nu school voorbij was en ik weer werkte in het restaurant waar ik werkte toen ik hem ontmoette, was hij regelmatig aanwezig in mijn gedachten. Ik vroeg me af hoe het met hem zou gaan, of hij nog wel eens aan mij dacht en of hij misschien een vriendin had. Ik had al een paar keer op zijn Facebook profiel gekeken, maar die was zo goed afgeschermd dat ik er niets uit kon opmaken. Misschien had Jiska ook wel gelijk en was het tijd om verder te gaan. Het maakte niet uit hoeveel tijd er verstreek. Er was teveel gebeurd en we zouden nooit, maar dan ook nooit een relatie krijgen.
Om acht uur was ik klaar met werken en snel liep ik over de boulevard naar mijn appartement. Het was het beste cadeau wat mijn ouders me ooit hadden kunnen geven. Oké, het was niet supergroot en er moest nog best wat aan gebeuren, maar het was perfect en niet geheel onbelangrijk, het was helemaal van mij. Meteen toen ik de sleutel kreeg, was mijn vader begonnen met klussen en zo had hij een heel nieuw talent van zichzelf ontdekt. Inmiddels zaten er een nieuw keukenblok in en een nieuwe badkamer in. We hoefden niet zo heel veel meer te doen, alleen nog planken ophangen en alles schuren en verven. Omdat ik niet kon wachten om er te gaan wonen had ik mijn bed en mijn kleding alvast verhuisd en was ik er vast gaan slapen.
Thuis stapte ik onder de douche en ik waste me drie keer om de visgeur van me af te krijgen. Ik vond het heerlijk om in het visrestaurant te werken, maar die geur die van me afkwam als ik vrij was, was verschrikkelijk. Ik kon dan meestal ook niet wachten om lekker te gaan douchen. Net toen ik klaar was met mascara opdoen, hoorde ik Jiska beneden al roepen. Ik liep naar het balkon en riep dat ik er zo aan zou komen. Snel pakte ik nog mijn tas en mijn oorbellen, waarna ik naar beneden liep.
‘Zo! Voor iemand die er geen zin in heeft heb je wel heel goed je best gedaan he?’ grinnikte Mare.
Ik had beide meiden leren kennen tijdens mijn opleiding. Zij waren beste vriendinnen van elkaar geweest, net zoals Maud en ik destijds. Om een lang verhaal kort te maken, werd Maud van school gestuurd omdat ze drugs had verkocht aan klasgenoten, waarna ze naar een afkickkliniek moest. We hadden geen contact gehouden en uiteindelijk was ik vriendinnen geworden met Jiska en Mare.
‘Dat valt best wel mee.’ zuchtte ik terwijl ik snel mijn oorbellen in deed.
Samen liepen we naar het strand waar al een groot kampvuur was, waar een heleboel mensen omheen zaten. Er klonk wat zachte zomerse muziek en ik zag dat er een paar meisjes van onze leeftijd aan het dansen waren.
We gingen net op een boomstronk zitten, toen er twee jongens aan kwamen lopen. Marcel, de scharrel van Mare en Enzo, het vriendje van Jiska. Wat er daarna gebeurde was precies de reden dat ik nooit met ze mee ging naar feestjes, want ze gingen er beide meteen vandoor. Met een zucht pakte ik mijn telefoon uit mijn zak en scrolde wat door mijn foto’s, tot ik een foto van Ralph en mij tegenkwam. Het was de enige foto die ik van hem had en eigenlijk was het helemaal geen foto van ons samen. We stonden toevallig naast elkaar toen er een groepsfoto gemaakt werd in Zwitserland en ik had hem bijgesneden tot alleen wij er nog opstonden.
‘Wat kijk je verdrietig, heeft mijn zusje je in de steek gelaten?’
Ik keek op en moest mijn hoofd helemaal in mijn nek leggen om zijn gezicht te kunnen zien. Ik herkende hem meteen en Jiska had niet gelogen toen ze zei dat hij echt ontzettend knap was.
‘Ja klopt! Ik denk dat ik zo maar weer naar huis ga, ze zijn er met hun vriendjes vandoor.’
‘Hmm, ik kan je ook wel even gezelschap houden? Als je dat leuk vindt natuurlijk?’ Ik haalde mijn schouders op en schoof een stukje op zodat hij naast me kon komen zitten.
Gek genoeg bleek Lars een hele leuke gesprekspartner. Hij vertelde van alles over zijn leven en was oprecht geïnteresseerd in het mijne. Hij vertelde dat hij net uit een vijfjarige relatie kwam en dat hij niet echt op zoek was naar een ander, maar grapte dat hij voor mij wel een uitzondering zou maken.
‘Ik heb je al een paar keer gezien en om de één of andere reden kan ik je niet uit mijn hoofd krijgen. Zou je het misschien leuk vinden om eens af te spreken?’
Ik knikte en ik merkte dat ik naar zijn lippen keek, terwijl ik me afvroeg hoe het zou zijn om hem te kussen. Het was alsof hij mijn gedachten had gelezen, want hij boog naar me toe en kuste me zachtjes. Het was op dat moment net wat ik nodig had. Ik moest Ralph uit mijn hoofd krijgen en door met mijn leven. Ik legde mijn handen achter zijn hoofd en zoende hem terug.
Die avond ging hij met me mee naar huis en daar zou hij de hele zomer blijven.
Als ik nu maar die verrekte Ralph zou kunnen vergeten…
Meteen verder lezen? je koopt het boek hier!
