Voor eeuwig en altijd. Hoofdstuk 18.

by Tamara

Lotte had mijn gegil gehoord en bood meteen aan met Maribel van kamer te wisselen zodat zij bij mij zou slapen. Ik was haar zo dankbaar. Dat Maribel hier was was al een nachtmerrie, maar bij haar op de kamer slapen kon ik echt niet aan. Toen Lotte haar laatste spullen in de kast had gelegd kwam ze naast me op bed zitten en sloeg ze een arm om me heen. ‘Ik weet niet waarom ze gekomen is. Ze heeft een aantal maanden terug al afgezegd en pas vanmorgen belde ze mijn moeder dat ze nu ineens wel wilde komen. Mijn moeder is helemaal weg van haar, maar om eerlijk te zijn heb ik een bloedhekel aan dat achterbakse mens na wat ze Joris allemaal heeft aangedaan.’ Verbaasd keek ik haar aan. ‘Wat heeft ze Joris aangedaan dan? Ze zijn toch als vrienden uit elkaar gegaan?’ Lotte knikte. ‘Ja dat klopt en zij trouwde vrij snel daarna weer. Maar om de één of andere reden kon ze het niet hebben als Joris weer een nieuwe vriendin had en saboteerde ze elke relatie die hij na haar kreeg.’ Ik rolde met mijn ogen. ‘Ohja dat komt me bekend voor. Ze is bij ons ook al maanden bezig.’ Lotte zuchtte, ‘Je moet je er niks van aantrekken hoor. Ze heeft het idee dat Joris haar bezit is ofzo. Hij heeft haar al meerdere malen duidelijk gemaakt dat hij haar echt niet meer wil en toch geeft ze niet op.’ Ik gaf zijn zusje een knuffel en was blij dat ik niet de enige was die er zo over dacht. Het was zo fijn om mijn zorgen met iemand te kunnen delen die niet meteen vond dat ik me aanstelde.

We kletsten nog wat en na een tijdje werden we geroepen omdat het eten klaar stond. Joris zijn moeder had zich heel erg uitgesloofd in de keuken en het hele huis rook heerlijk. Iedereen nam plaats aan tafel en ik was blij dat Maribel helemaal aan de andere kant van de tafel plaats nam zodat ik haar niet hoefde te zien. Die avond vertrok zij met twee van zijn zussen naar het dorp om wat te drinken terwijl ik met de rest in het huisje bleef. Het was echt ontzettend gezellig. Zo veel leuker dan ik had verwacht dat het zou zijn! Joris zijn zussen zaten vol met grappige verhalen over hun kleine broertje en op een gegeven moment werden zelfs de fotoboeken uit de kasten getrokken. Ik maakte een foto van één van de foto’s in het boek die ik naar Joris stuurde. Het was een foto van een zestienjarige Joris met een oranjebruin lichaam, een oorbel in zijn rechteroor, een kapsel met een flinke mat en een felroze zwembroek met poedels erop. ‘Schatje, ik hou heel erg veel van je, maar als je ooit deze look weer neemt dan weet ik niet of ik nog met je wil trouwen hoor.’

Het duurde een paar minuten, maar daarna trilde mijn telefoon en zag ik dat ik een foto van Joris had gekregen. Hij poseerde in dezelfde houding als op de foto en had de roze zwembroek met poedels erop aan getrokken. Bij de foto stond:

‘Sorry, maar dan scheiden onze wegen hier, er zal nooit iemand tussen mij en mijn poedelzwembroek komen!’

Ik lag helemaal in een deuk van het lachen en liet de foto aan Lotte zien die ook aan aan het lachen was. Het was iets na middernacht toen ik naar boven vertrok om naar bed te gaan. Ik wenste Joris en zijn zwembroek een goede nacht toe en nadat ik een berichtje terug had gekregen viel ik in een diepe slaap.

De volgende ochtend was ik al heel erg vroeg wakker en nadat ik snel gedoucht had liep ik naar beneden. Ik maakte een kop thee en ging op de veranda van het huis zitten, waar ik een prachtig uitzicht over de zee had. Terwijl ik stilletjes genoot van het uitzicht, hoorde ik naast me de voordeur ineens open gaan. Joris zijn moeder kwam naar buiten en vroeg of het oké was als ze naast me kwam zitten. Ik knikte en schoof een klein stukje op op het bankje.

‘Jij bent ook een vroege vogel!’ zei ik zachtjes. Ze lachte en knikte. ‘Ja, met 7 kinderen was ‘s morgens heel vroeg opstaan de enige manier om een moment per dag totale stilte te hebben. Het is een gewoonte die ik nooit meer kwijtgeraakt ben.’ Ik glimlachte en nam nog een slokje van mijn thee. ‘Ik ben echt blij dat je mee gegaan bent Isa en ik ben nog blijer dat je Joris zo gelukkig maakt. Jarenlang was hij alleen maar met zijn werk bezig en we maakten ons nogal zorgen of hij na zijn huwelijk ooit nog een nieuwe vrouw zou krijgen. We hadden niet durven hopen dat hij een relatie met zo’n geweldige vrouw als jij zou krijgen.’ Ik voelde dat ik bloosde en twijfelde of ik iets over Maribel moest zeggen, maar zijn moeder begon er zelf al over. ‘Wat Maribel betreft, ik zou je niks van haar aantrekken. Joris en zij zijn jaren samen geweest en doordat ze zelf geen ouders meer heeft, trok ze heel erg naar mij toe waardoor ik haar een beetje als dochter ben gaan zien. Maar hoe leuk ik haar ook vind, ze was niet goed voor Joris en we waren stiekem allemaal een beetje opgelucht toen de scheiding rond was en hij door kon met zijn leven. Ze is heel leuk en verzorgend als je haar leert kennen, maar ze was altijd zo jaloers en claimerig dat Joris niets mocht doen zonder haar. Terwijl hij nooit wat verkeerd had gedaan en juist wat ruimte nodig had.’

Ineens hoorden we keihard een deur dichtslaan en de deur naast ons zwaaide met een grote boog keihard open. Geschrokken keken we op en wat we zagen was het woedende gezicht van Maribel.

Haar ogen leken vuur te spuwen en haar zwarte bos met krullen stond alle kanten op waardoor ze er nog bozer uitzag. ‘Goh dat is heel erg fijn om te horen Lily! Dat je blij wat dat we na al die jaren gingen scheiden omdat ik toch alleen jaloers en claimerig was. Jullie bekijken het maar! Ik ga naar huis!’

 

Dit verhaal is deel van een triologie. Je koopt alledrie de boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.