Wilde ik altijd al jong moeder worden? Het is een onderwerp dat al een tijdje op mijn lijstje staat met dingen waar ik ooit over wilde schrijven. Toen ik afgelopen week vroeg wat mijn lezers leuk zouden vinden om over te lezen, kwam deze vraag. Ik besloot de stap dus maar eens te nemen. Ik wilde vroeger absoluut niet jong moeder worden. Voor degenen die mijn blog vaker lezen is dat waarschijnlijk niet zo’n verrassing, want ik heb dat al vaker gezegd. Maar vaak hebben mensen het idee dat ik een moederkloek ben die als jong meisje al stond te popelen om aan baby’s te beginnen. Nou dat is dus niet echt zo. Sterker nog, het leek me altijd verschrikkelijk om jong moeder te worden.
Wilde ik altijd al jong moeder worden?
Vaak als ik mensen spreek waar ik vroeger mee om ging, vinden ze het heel erg raar dat ik op zo’n jonge leeftijd moeder geworden ben. Vooral toen ik net op de middelbare school zat, wilde ik niets liever dan een studie, een goede baan en een heleboel dingen bereiken. Is dat even anders gelopen.
Mijn ideale toekomstbeeld.
Welke studie ik wilde doen, daar kwam ik nooit uit. Het ene moment wilde ik archeologie studeren en het volgende moment wilde ik graag schrijver worden. Ik heb zelfs een hele tijd getwijfeld of ik misschien biologie moest gaan studeren. ( Tja, sorry ik ben nogal een nerd. ) Achteraf had ik dat gewoon moeten doen. Ik was er slim genoeg voor, alleen tja. Tamaraatje had andere interesses *kuch Richard *kuch. Naast die studie wilde ik heel graag reizen. Ik had wilde plannen over in het buitenland studeren en in mijn eentje gaan backpacken. Als ik terugkwam dan ging ik dan ‘even’ aan het werk en tegen de tijd dat ik 30/35 was, wilde ik misschien wel eens kinderen.
Hoe kan het dan dat het toch anders gelopen is?
Ik gruwelde van de gedachte om jong moeder te worden, hoe kan het dan dat het toch zo gelopen is? Nou zoals ik al zei, kreeg ik een vriendje. Die weerhield mij er niet van om die dromen waar te maken, ik had er gewoon geen behoefte meer aan. Daar kwam nog bij dat mijn moeder in mijn hele middelbare school periode heel erg ziek was. Op een gegeven moment werd het gewoon allemaal te veel en heb ik al die dromen op gegeven. En ja daar heb ik nog steeds spijt van. Ik kan mezelf af en toe wel voor mijn kop slaan dat ik toen niet een beetje meer doorgezet heb. Ik ben toen aan het werk gegaan en we hadden al een tijdje plannen om een huis te kopen.
De omslag.
Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar Richard en ik hadden een keer ruzie over het krijgen van kinderen. Hij wilde dat wel binnen 5 jaar en ik wilde graag wachten. Toch begon ik steeds meer aan het idee te wennen en die wens werd steeds sterker. Op een gegeven moment zijn we er gewoon voor gegaan en was ik zwanger. Op mijn 19e..
We hebben toen meteen een huis gekocht en het eerste jaar was ik ook best wel gelukkig met hoe het gegaan was. Alleen vooral de laatste tijd baal ik er af en toe stiekem best wel van dat ik het allemaal zo ‘verprutst’ heb. Er zijn heel veel dingen in mijn leven waar ik trots op ben. Natuurlijk mijn kinderen en nog een heleboel meer. Maar ik vind het zo verschrikkelijk zonde dat ik niet één van die dromen van vroeger heb laten uitkomen.
Nu kan dat gelukkig allemaal nog wel en ik heb altijd gezegd dat wanneer Lauren naar school gaat, ik dat ook weer ga. Dus wie weet wat de toekomst mij brengt.
Hoe zit dat bij jou? Heb jij eerst al je wensen en dromen waargemaakt voordat je aan kinderen begon of niet? Ik ben heel erg benieuwd!
17 comments
Ik wilde voor mijn 25e getrouwd en moeder zijn.
Getrouwd ben ik op mijn 20e en ik werd moeder toen ik net een maandje 23 was.
Ik bedenk me nu dat ik altijd nog wat kan doen, als de kinderen ouder/groter zijn.
Soms baal ik wel eens dat ik geen fatsoenlijke opleiding heb gedaan om een goede baan te hebben.
Mama geworden op m’n 23ste en ik herken redelijk veel van wat je schrijft 😉
Behalve het laatste stuk dan. Ik heb namelijk geen spijt van bepaalde ‘dromen’ die ik heb laten varen omdat ik zo vroeg moeder ben geworden. Ook heb ik er geen spijt van dat het met de verkeerde vent was.
Ik heb voor mijn zwangerschap een stukje van de wereld gezien en ik veronderstel dat ik nog vele andere stukken van de wereld ga ontdekken eens de koters het huis uit zijn. Want dat is dan een groot voordeel van jong mama worden: je bent ook nog jong als je bengels het huis uit gaan. En waarschijnlijk ben je tegen dan van een afbetaling van een huis vanaf en sta je een pak verder in je leven op vele praktische en financiële zaken. Maw: dat reizen? Dat komt er heus nog wel, alleen op een ander moment 😉
Neen, ik heb van niks spijt. Want alle keuzes die ik al heb gemaakt in mijn leven en alles wat ik al heb meegemaakt hebben me gebracht naar waar ik nu ben. En ik kan niet gelukkiger zijn 🙂
Onverwacht raakte je me. Ik heb zelf mijn oudste gekregen toen ik 22 was. En hoewel ik juist wel jong moeder wilde worden, overviel me het gigantisch. Als ik naar jou kijk, zie ik iemand die al vele malen verder is dan ik op jouw leeftijd. Klinkt bejaard haha! Ben nu 32 en beleef het ouderschap gewoon veel fijner, bewuster ook. Maar ik dwaal af.
Uiteindelijk ben ik op mijn 23e terug naar school gegaan en heb in 5-6 jaar mijn universitaire opleiding afgerond. Ondertussen liep m’n relatie stuk (was zonder die studie ook gebeurd hoor haha, don’t worry) en moest ik ruim drie jaar bij mijn ouders wonen. Ondanks dat heb ik het gewoon gered en geen moment spijt gehad. Ik zou je echt willen zeggen: doe het alsjeblieft. Je hebt de kans nog en de ruimte straks. Als je iets wil vragen, schroom niet om te mailen. Ik genoot van mijn studie, voelde me weer echt uitgedaagd. Uiteindelijk waardeerde ik de kansen die ik kreeg ook veel meer dan zonder kind; in mijn geval was deze aparte volgorde juist heel fijn.
Ik wilde wel altijd jong moeder worden, en kreeg mijn eerste kind toen ik 24 was. Ik ben daar nog steeds blij mee.
Ik wilde heel graag jong moeder worden. Helaas is de leeftijd die ik nu heb voor mij al niet meer jong (25)… Ja ik ben nog poepie jong, maar ik had graag een kindje willen verwelkomen rond mijn 22-23ste. Voor mijn 26ste komt er hier sowieso geen kindje, ik ben nog aan het herstellen van een operatie en daarna gaan we richting het ziekenhuis voor hormoonbehandelingen. Hopelijk mag ik op mijn 27ste moeder zijn.
Ik ben nu 28 en zwanger van de eerste. Niet heel erg jong. Na school veel kunnen reizen en een leuke baan gevonden. Als het aan mij had gelegen waren we het ook al een paar jaar geleden gaan proberen, maar daar was manlief toen echt nog niet klaar voor. Dat is natuurlijk ook wel handig. ? Voelt nu eigenlijk ook wel goed zo, veel van mijn dromen kunnen verwezenlijken, vaste baan, huis gekocht, getrouwd.
Ik had graag jong moeder geworden, maar ik zag het toen die tijd als een oplossing voor mijn probleem. Ik baalde van mijn werk en lef om er studie te doen, had ik niet. Ik dacht dat als ik aan kinderen zou beginnen, lekker minder kon gaan werken. Niet echt de juiste motivatie dus. Mijn vriend was nog volop aan het studeren en had er duidelijk nog geen behoefte aan. Op mijn 25ste had ik wel het lef een studie te gaan doen. Toen ik klaar was op mijn 29str ben ik gaan werken en na een half jaar was ik zwanger. Ik dacht das mooi, dan ben ik in ieder geval voor mijn 30ste nog moeder. Maar dat werd een miskraam. Niet veel later werd ik weet zwanger en 5 weken voor ik 31 werd, kreeg ik een prachtig zoontje. Soms voel ik die klok wel tikken en heb ik spijt dat ik niet eerder aan kinderen ben begonnen. Ik zou er ook graag 3 willen, maar niet nog tegen de 40 hoogzwanger rondlopen. Maar ik ben ook blij dat ik die studie ben gaan doen. Het heeft dus allebei zo zijn charmes. Maar spijt hebben van keuzes in het leven… die wil ik liever niet hebben. Jouw tijd voor een studie komt echt nog wel!
Wat lastig die vragen…en zo dubbel…maar zo begrijpelijk. Goed dat je zelf als doel hebt weer naar school te gaan..nooit te oud om te leren.
Ook ik ben jong moeder geworden – op mijn 22e. Ik had een vwo en HBO diploma, een leuke baan, een mooi huis gekocht, al heel wat van de wereld gezien en was net getrouwd. Voor een ander veel te vroeg, voor weer een ander te laat, en voor ons het goede moment. Voor alle dromen die ik nog heb denk ik ‘er is nog tijd genoeg!’ Het is jammer dat je er van baalt dat je het ‘verprutst’ hebt, want hoewel ik me je gevoel voor kan stellen denk ik niet dat dat zo is. Je hebt een prachtig gezin, en je bent nog steeds hartstikke jong! Alle tijd dus nog om die dromen waar te maken.
Ik ben moeder geworden toen ik net 24 was. Ik wilde altijd voor mijn 25ste moeder worden en dat is gelukt!
Liefs
Studeren kan altijd nog! Mijn vader is nu 70 en wil over 1,5 jaar (als hij eindelijk eens gaat stoppen met zijn drukke baan) weer gaan studeren. Hartstikke leuk! Ik probeer nooit spijt te hebben van de dingen die ik wel of niet heb gedaan. Op dat moment waren het gewoon goede keuzes en paste het goed bij mij en dat is niet iets om spijt van te hebben, vind ik. Ik wilde overigens helemaal geen moeder worden en dat veranderde pas toen mijn eigen moeder overleed. Had jij begin vorig jaar tegen me gezegd dat ik nu een kind zou hebben dan had ik je keihard uitgelachen 🙂
Ik leerde mijn man ook al op de middelbare school kennen en heb enorm getwijfeld of ik wel wilde studeren en een ‘carrière’ maken. Bij mij rammelde de eierstokken toen al namelijk 😉
Uiteindelijk wel gaan studeren en heb ik nog even gewerkt voor we begonnen aan een kind. Eerlijk gezegd denk ik dat ik er een betere moeder/meer gebalanceerd persoon van ben geworden.
Maar uiteindelijk moet je gewoon het beste van je keuzes maken 🙂 Super goed dat je van plan bent om terug naar school te gaan!
Toen ik 23 was en moeder werd, spraken collega’s vol afschuw ” Zo jong?! Je vergooit je leven, waarom wacht je niet nog een paar jaar je hebt alle tijd!” Destijds had ik mijn opleiding gedaan, ik was getrouwd had een leuk huisje gekocht…waarop wachten dan? Inmiddels ben ik 10 jaar later. Ik heb gereisd…met mijn kinderen. Ik heb nog een vervolgopleiding gedaan…terwijl ik kinderen had. Ik leef…met kinderen. Ik denk dat voor iedere vrouw het een uitdaging blijft om dromen te realiseren. Ongeachte welke leeftijd je hebt waarop je kinderen krijgt. Ik houd mij vast aan dat het allemaal kan. Alleen niet allemaal tegelijkertijd. En daar heb ik (steeds meer) vrede mee.
Ik herken mezelf heel erg in het verhaal. Niet zo zeer dat ik later pas kinderen wou, want jong moeder worden vond ik ook geweldig maar meer dat ik graag nog wel dromen had willen laten uitkomen. Een studie, goeie baan en vakanties als herinneringen. Toch is het prima zo! Ik geniet en dat is het belangrijkste. Wat een eerlijk artikel, daad hou ik van.
Ik werd op m’n zeventiende moeder en 10 jaar later moeder van 4. Ik heb mezelf regelmatig voor m’n kop geslagen waarom ook ik niet had doorgezet. . Maar ‘t is zoals het is. Ik ben nu onwijs gelukkig, en heb er vrede mee. Wie weet klim ik ooit de schoolbanken weer in.
Als het goed voelt, voelt het goed. Ik kreeg op mijn 24e opeens rammelende eierstokken, niet jong, alleen was ik daarvoor ook nooit zo met kindjes bezig. Het voelde toen goed en ik ben er nog steeds blij mee Hihi 😉
Ik was 31 toen ik voor het eerst moeder werd. Toen had ik al gestudeerd, een vaste baan en gereisd. Ik had het niet willen missen en was zelf op mijn 19e absoluut niet klaar geweest om moeder te worden. Heeft ook nadelen hoor, denk dat er voor alles wat te zeggen is. En je bent nog zo jong, de wereld ligt nog open voor je!