Tussen twee vuren hoofdstuk 13

by Tamara

‘Isa? Kun je me alsjeblieft een kommetje soep brengen en de verwarming iets hoger zetten?’ De deur sloot weer en ik rolde met mijn ogen. Luke had al twee dagen last van manflu en was nog net niet zijn begrafenis aan het plannen. Hij zat al twee dagen in zijn kantoor met de deur dicht en de rolluiken naar beneden waardoor het er pikkedonker was. Daar lag hij op zijn seksbank met zijn laptop op schoot en zijn telefoon binnen handbereik voor als hij weer een kopje thee of bouillon wilde hebben. Voordat jullie denken dat hij echt heel erg ziek was en ik overdrijf. Ik moest hem gisteren temperaturen en hij had niet eens koorts, hij was alleen een beetje verkouden.

Ik was de dag ervoor extra lief voor hem geweest en had erop aangedrongen dat hij vandaag thuis zou blijven. Maar hij en Joris moesten over twee dagen naar een zakelijke afspraak in Parijs en hij bleef maar herhalen dat hij afspraak echt niet kon afzeggen. Joris kon ook niet alleen gaan omdat de klant er speciaal om had verzocht dat ze beide zouden komen en de presentatie die ze wilden geven, moest ook echt met twee man gedaan worden. Ik hield mijn mond dus maar en deed alles wat hij van me vroeg, terwijl ik elk uur walgend van de putlucht zijn kantoor binnenliep. Zuchtend liep ik naar de hoek van het kantoor waar een waterkoker en zakjes met soep stonden. Ik scheurde een zakje open en gooide het in een mok, waarna ik er heet water bij gooide.

‘Je weet dat hem in de watten leggen niet bij je werkzaamheden hoort he?’ Ik draaide me om en zag Joris tegen de deurpost van zijn kantoor leunen. Hij had die scheve grijns op zijn gezicht die ik zo leuk vond en even twijfelde ik of hij het wel tegen mij had. ‘Tja, maar stel je voor dat hij geen soepje krijgt, straks gaat hij nog dood.’ zuchtte ik terwijl ik voorzichtig naar hem glimlachte. Hij lachte hard en gaf me een strip met paracetamol. ‘Geef hem die maar, ik denk wel dat je ze moet oplossen in water, zijn keel doet vast teveel zeer om zo’n reusachtige pil door te slikken.’ Ik pakte lachend de strip van hem aan, waarbij mijn hand de zijne heel zachtjes raakt. Hij schrok een beetje en trok zijn hand terug. Meteen liep hij terug zijn kantoor in. ‘Als je me nodig hebt weet je me te vinden!’ zei hij snel en hij trok de deur achter zich dicht. Ik zuchtte, waarom deed hij toch zo vreemd steeds? Ik drukte twee paracetamol uit de strip in een glas en schonk er water bij. Ik roerde het en liep met de soep en de pillen oplossing naar Luke zijn kantoor. Snel nam ik een flinke teug adem, voor ik de deur opende. ‘Serieus? Lig je nou gewoon te slapen?’ mopperde ik. Ik liep naar de bank met daarop een keihard snurkende Luke. Er liep wat kwijl over zijn wang uit zijn openstaande mond en ik hoorde het snot borrelen in zijn neus. Ik geloof niet dat ik hem ooit minder aantrekkelijk heb gevonden dan op dat moment. Inmiddels walgde ik van de lucht in het kantoor en schoof ik een raampje een stuk open, waardoor er ook wat licht in de ruimte kwam en mij de chaos pas opviel.

Overal lagen snotterige zakdoeken, op het bureau, op de grond, in de prullenbak en naast hem op de bank lag ook een stapel die zo groot was dat het leek alsof hij een vulkaan van snotterige propjes papier had willen bouwen. Dit kon zo niet langer, ik kon de schoonmaakster het niet aandoen dat ze al deze rommel moest opruimen. Het was een lief oud Aziatisch vrouwtje van in de 60 dat nogal moeite had met bukken en altijd een mapje met foto’s van haar 23 kleinkinderen en achterkleinkinderen bij zich had, die ze me al zo vaak had laten zien dat ik inmiddels een naam bij elk gezicht wist.

Ik plofte zo hard mogelijk naast Luke op de bank en zag dat hij gelukkig wat wakker werd. ‘Isa, wat doe je? Waarom staat het raam open? Zo word ik alleen maar zieker en het licht doet zeer aan mijn ogen.’ Ik deed mijn uiterste best om niet met mijn ogen te rollen en in plaats daarvan zette ik mijn liefste stem op. ‘Luke? Liefje? Je bent zo ontzettend ziek, dit kan zo niet langer. Ik denk dat als je die opdracht in Parijs wilt doen dat je dan echt naar huis moet gaan nu en lekker uit moet zieken.’ Hij smakte wat en kwam toen omhoog. Hij sloeg zijn armen om me heen en ik hield mijn adem in om die geur maar niet te hoeven ruiken die van zijn joggingpak af kwam. ‘Denk je dat echt Isa? Ik ben heel erg ziek, maar denk je dat je het hier wel red met Joris? Zo helemaal alleen zonder mij?’ Ik knikte snel, zodat ik mijn mond niet open hoefde te doen en die graflucht die uit zijn mond kwam niet hoefde in te ademen. Het leek wel of er wat overleden was in zijn kleding, zo erg meurde hij. ‘Kun je misschien een taxi voor me bellen? Ik denk dat ik echt te ziek ben om te rijden liefje.’ zei hij zachtjes. Ik knikte nogmaals en liep zijn kantoor uit om te bellen. Opgelucht haalde ik adem, allemachtig was het normaal dat mannen zo stonken als ze ziek waren? Ik draaide het nummer van de taxi, maar plotseling had ik een beter idee. Ik scrolde wat door de contactpersonen en tikte een nummer aan. De telefoon ging een paar keer over voor er opgenomen werd.

‘Ssssst Kate, er belt iemand. Hallo met Liam Chasen?’ Ik grinnikte, hij zou dit vast leuk vinden. ‘He dubbel schoonbroertje, hoe is het met je?’ zei ik poeslief. Ik hoorde hem tegen Kate mompelen dat ik het was en waarom ik hem belde. ‘Uhm ja hoi. Wat is er? Moet je Kate hebben?’ ‘Nee hoor! Ik heb jou nodig! Je allerliefste broertje is doodziek en kan niet naar huis rijden, kun jij hem misschien ophalen en naar huis brengen? Misschien een beetje voor hem zorgen enzo?’ Ik hoorde een hele diepe zucht op de achtergrond en wat gedempt gemompel. ‘Ja, ik kom eraan. Wacht hij beneden op me?’ Ik zei dat ik hem naar beneden zou sturen en liep weer naar Luke om hem uit zijn coma te wekken. Mopperend stond hij op en liep hij naar de lift om naar beneden te gaan. Ik haalde opgelucht adem. Snel liep ik naar de kast met de schoonmaakspullen op de gang en haalde er een vuilniszak, handschoenen en desinfectiemiddel uit.

Als een speer ging ik door het kantoor heen, ik zette het raam wijd open zodat de lucht uit de ruimte kon trekken en ik verzamelde alle vieze doekjes en gooide ze in de vuilniszak. Daarna pakte ik een emmer met heet water en desinfectiemiddel waarmee ik het hele kantoor van onder tot boven sopte. Zelfs de vieze bruine sexbank van Luke ontsprong de dans niet. Daar spoot ik voor de zekerheid maar wat extra desinfecterend schoonmaakmiddel op.

Een uur later keek ik uitgeput om me heen in het kantoor. Alles blonk weer, de vieze rommel was van de grond af en het rook er weer heerlijk fris. Ik deed mijn handschoenen uit en gooide ze in de zak voor ik hem dichtknoopte. Ik besloot de zak nog even op de gang te zetten voor ik naar huis ging en onoplettend liep ik de deur van Lukes kantoor uit, waarna ik recht tegen Joris op botste. Ik wilde me verontschuldigen, maar mijn mond werd droog en ik kon niks uitbrengen. Hij keek diep in mijn ogen en voor ik wat kon zeggen drukte hij zijn lippen op de mijne en begon hij me hevig te zoenen. Het voelde zo fout en zo slecht. Maar het was zo heerlijk dat ik niet wilde stoppen.

Dit verhaal is het vervolg op  het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.

Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.