Die blik die ik bij hem had gezien was dezelfde blik die hij in zijn ogen had gehad als toen we afscheid namen. Een blik vol verdriet, alsof hij dacht dat hij me kwijt was en nooit meer zou zien. Ineens wist ik zeker dat er meer gebeurd moest zijn, de Joris die ik achter liet wist zeker dat hij een toekomst met me wilde opbouwen, die zou niet ineens van gedachten veranderen. Maar hoe kreeg ik uit hem wat er gebeurd was? ‘Schatje? Waar denk je aan?’ Ik zag ineens Luke fronsend naar me kijken en zei: ‘Ik snap niet wat er met hem is, waarom heeft hij ineens een hekel aan me?’ Luke lachte : ‘Ach, trek je niks van hem aan. Hij wil al zijn hele leven dingen die hij niet kan krijgen en nu ben je van mij.’ Ik glimlachte afwezig en was blij dat Luke daarna zei dat hij naar zijn kantoor ging. Ik pakte de laptop en de telefoon uit de dozen en zag dat ze gelukkig al voor geïnstalleerd waren. Op mijn bureaublad stond een agenda met daarin alle afspraken van Luke en Joris en daarnaast een takenlijst met dingen die ik moest doen.
Hoewel het me een beetje moeite kostte om op gang te komen, ging het steeds beter en tegen het einde van de ochtend had ik het hele lijstje afgewerkt. Ik ging naar Luke zijn kantoor om te vragen of hij nog meer te doen had voor me en toen ik binnen kwam zag ik dat hij aan de telefoon was. Hij wees naar de bank dat ik daarop moest gaan zitten, maar vanwege de vorige herinnering die ik aan de bank had, bleef ik maar gewoon staan tot zijn telefoongesprek afgelopen was.
‘Zo, souvenir meegenomen uit je oude kantoor?’ grinnikte ik terwijl ik naar de bank wees. Hij lachte en kwam naast me staan. ‘Waarom niet? Ik heb goede herinneringen aan die bank. Het is bovendien de eerste plek waar ik seks op had met jou.’ Ik voelde dat ik bloosde. ‘Ja, en we weten allemaal hoe dat afliep he?’ zei ik zachtjes. Hij pakte mijn hand en aarzelde even. ‘Denk je er nog vaak aan terug? Dan zouden we over een paar maanden een baby hebben samen.’ Ik knikte terwijl ik een brok in mijn keel kreeg. ‘Alles was zo ontzettend anders toen. Ik heb er spijt van dat ik er toen niet voor gegaan ben en vind het jammer dat het zo gelopen is. Ik zou heel graag de vader van jouw kinderen zijn.’ Vol ongeloof keek ik hem aan en ik kon mijn tranen niet tegenhouden. Ik had altijd gedacht dat het kindje hem niets had kunnen schelen en dat hij blij was dat het zo gelopen was. Het deed me op een vreemde manier goed om te merken dat ik niet de enige was die er heel erg mee zat. Hij trok me tegen zich aan en gaf me een kus op mijn voorhoofd. ‘Wie weet ooit.’ mompelde hij zachtjes terwijl hij de tranen van mijn wang veegde. ‘Kom op Isa, je bent te mooi om te huilen. Zullen we wat eten bestellen? Of wil je ergens eten? ‘ Ik koos voor dat eerste en even later aten we sushi aan zijn bureau. Toen we klaar waren met eten gaf hij aan dat hij naar een afspraak moest en dat ik ook wel naar huis zou mogen als ik wilde. Er was vandaag niet zoveel te doen voor me.
Ik besloot naar het ziekenhuis te gaan om bij Kate te kijken, maar op haar kamer aangekomen was ze er niet, dus besloot ik even te wachten. Ik liep lang de muur die vol hing met allemaal kaartjes en pakte er een paar tussen weg. Er hingen een paar kaartjes van oude studiegenootjes van Kate, een heleboel van mijn moeder en eentje van onze oma. Op haar nachtkastje stond een hele grote kaart met daarnaast een pandabeer met een roze strik. Ik pakte de kaart op, in de veronderstelling dat die vast ook van onze moeder zou zijn, maar bij het lezen van de kaart en het zien van de naam schrok ik en toen ik achter me de deur dicht hoorde gaan zette ik hem meteen weer neer.
‘Isa? Wat doe je hier? Waarom lees je mijn post?’ Kate stond zichtbaar geschrokken in de deuropening en ik schaamde me dood. ‘Ik kwam hier om jou te zien natuurlijk. Wat moet ik hier anders doen?’ Kate liep naar haar nachtkastje en draaide de kaart om. ‘Kate? Waarom stuurt Liam jou een kaart? Hebben jullie weer contact ofzo?’ Ik zag dat mijn zus knalrood werd en wat mompelde. Ik gniffelde, ‘Ja, hallo! Waarschuw je mij voor Luke, pap je zelf met zijn grote broer aan.’ ‘Zo zit het helemaal niet.’ mompelde ze. ‘Nou hoe zit het dan?’ vroeg ik. Ze zuchtte diep en zakte op het bed. ‘Nou oké dan, misschien hebben we weer een heel klein beetje contact. Na dat feest waar jij met Luke was, belde hij omdat hij jou gezien had en hij wilde weten hoe het met me ging. Hij is hier nu twee keer geweest.’ Ik zag aan haar gezicht dat ze het ongemakkelijk vond om over hem te praten en hoewel ik wist dat de kans klein was, hoopte ik heel erg dat het meer zou kunnen worden. Dat gunde ik Kate zo ontzettend! ‘Nee Isa, ik zie aan je gezicht waar je aan denkt. Ik ben net bevallen man, ik zit niet te wachten op een relatie. Bovendien, wat moet hij nou met een vrouw die al een kind heeft? Ik denk dat de vrouwen nog steeds voor hem in de rij staan.’ Ik keek naar mijn zus, die ondanks dat ze net bevallen was en al een hele tijd slecht sliep, nog steeds prachtig was. Ik zou er uitzien als een zombie na zoiets, maar zij was ondanks dat ze geen spatje make-up op had, nog steeds meer dan prachtig. We kletsen nog twee uurtjes en daarna liet ik haar achter in het ziekenhuis om zelf weer naar huis te gaan.
Beneden in de hal kwam ik een bekend gezicht tegen. Zwart haar, lichtgroene ogen en strak in pak. Het is dat ik wist dat Luke aan het werk was, anders had ik gedacht dat hij het was. ‘He Liam, zijn die bloemen voor Kate?’ zei ik iets harder dan de bedoeling was. Hij schrok op alsof hij zich betrapt voelde en keek me schuldig aan. ‘Uhm, ja, ja klopt! Maar vertel het alsjeblieft niet aan Luke oké? Ik wil graag dat het nog even tussen ons blijft. Ik wil het niet weer verpesten met haar.’ Ik keek om me heen en ging iets dichterbij hem staan. ‘Luister Liam, mijn zus heeft het afgelopen jaar heel er veel meegemaakt en ik weet dat ze nog jaren kapot is geweest van jullie breuk, dus als je haar hart weer breekt dan doe ik je wat!’ Ik zag dat er mensen om ons heen naar ons keken en stonden te gniffelen. Nu was dat niet zo gek aangezien Liam een stuk langer dan ik was en het er ongeveer uit zou zien als een dwergmarmot die tegen een olifant schreeuwt, maar op dat moment kon het me niets schelen. ‘Rustig Isa, ik ga het niet verpesten met haar, we doen het rustig aan!’ Ik zuchtte van opluchting en bedankte hem. Net toen ik weg wilde lopen, haalde hij me in. ‘Maar ik denk eerlijk gezegd niet dat jij recht van spreken hebt, je houdt mijn broertje en mijn beste vriend aan het lijntje. Beide zijn ze tot over hun oren verliefd op je. Dus maak jij maar eerst eens een keuze voor je mij veroordeeld.’
Hij knipoogde en beende weg naar de lift. Ik bleef verbijsterd achter. Luke en Joris waren allebei verliefd op me? Hoe dan? Ik bedoel van Luke wist ik het wel een beetje, als geloofde ik het nog steeds niet vanwege ons verleden, maar Joris? Hij gaf me nog steeds het gevoel dat hij een hekel aan me had. Beduusd liep ik door de draaideuren van het ziekenhuis naar buiten. Wat moest ik hier nou weer mee?
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!
