Een paar dagen later was het dan zover. Mijn eerste werkdag voor mijn twee nieuwe bazen. Ik was zo verschrikkelijk zenuwachtig geweest dat ik in de afgelopen 2 dagen al mijn nagels had afgebeten en gisteren met spoed acrylnagels had moeten laten plaatsen. Het leek me zo vreselijk ongemakkelijk om voor twee bazen te werken op wie ik allebei verliefd was geweest en met wie ik allebei het bed had gedeeld. Toen ik mijn zorgen aan Kate vertelde, lag ze meteen in een deuk en probeerde ze me gerust te stellen door te zeggen dat ze me in ieder geval alle twee al naakt hadden gezien, wat natuurlijk geen bal hielp en me alleen nerveuzer maakte.
Ik stond voor de spiegel in een strakke donkerblauwe rok en een kraakheldere witte blouse. Het was na twee maanden in bikini behoorlijk wennen om weer een echte werkoutfit aan te hebben en ik moest een beetje lachen toen ik mezelf zo in de spiegel zag. Ik borstelde mijn haar, deed wat make-up op en spoot wat parfum achter mijn oren en in mijn hals. Veel te vroeg was ik klaar en na 5 minuten wiebelend van de zenuwen op de bank te hebben gezeten, besloot ik maar gewoon te vertrekken in de hoop dat Joris zijn gewoonte om vroeg te beginnen nog niet verleerd was.
Ik stapte in de auto en reed naar het adres dat Luke me gegeven had. Hun bedrijf bevond zich in één splinternieuwe hypermoderne kantoortoren die net in het centrum gebouwd waren. Ik stopte een paar straten verder op een parkeerplaats en parkeerde daar mijn auto. Het was oktober en hoewel er nog geen sneeuw gevallen was, wat de voorgaande jaren in oktober wel zo was geweest, was het wel ijskoud buiten. Ik trok mijn dikke trenchcoat om me heen en liep op mijn hakken tussen de gebouwen door naar mijn werk. Bij het gebouw aangekomen, was ik blij dat ik eindelijk een beetje warmte voelde. Ik blies wat warme lucht in mijn ijskoude handen en keek rond in de enorme hal van het gebouw. Ik zocht in mijn telefoon naar het berichtje van Luke met daarop op welke verdieping ik moest zijn, toen ik achter me ineens voetstappen hoorde. Ik draaide me om en zag Joris, in een onberispelijk lichtgrijs pak die op dit tijdstip al druk aan het telefoneren was. Hij zag mij en bleef even stil staan. ‘Ik bel je later even terug oké?’ mompelde hij in zijn telefoon. Terwijl hij naar me toe liep voelde ik de zenuwen weer opkomen. We hadden geen fatsoenlijk woord gewisseld sinds ik vertrok en het voelde ongemakkelijk om met hem in één ruimte te zijn. Ook al was die ruimte een enorme hal. ‘Jij bent vroeg, normaal ben ik de eerste hier.’ zei hij. Hij sprak op een toon alsof ik een vreemde voor hem was en ik aarzelde even of dit het goede moment was om hem te vragen naar zijn nieuwe vriendin. ‘Ja, ik was klaar en ontzettend zenuwachtig dus ik besloot maar gewoon te gaan. Ik weet dat jij altijd heel vroeg bent, dus ik hoopte dat je er al zou zijn.’ Hij glimlachte kort en wees richting de lift. Zwijgend volgde ik hem. ‘Nog bedankt voor de bloemen.’ zei ik zachtjes terwijl we op de lift wachtten. ‘Graag gedaan, ze waren ook van Luke.’ antwoordde hij onverschillig. ‘Hoe laat komt Luke meestal?’ Hij wachtte tot we in de lift stonden voor hij antwoordde. ‘Dat wisselt een beetje, de ene dag komt hij om 9 uur, de andere dag komt hij om 12 uur aanzetten.’ ‘Hmm’ mompelde ik terwijl ik het ongemakkelijke gevoel probeerde te negeren. ‘Dus jij en Luke he? Zijn jullie nu samen ofzo?’ Hij stapte de lift weer uit en ik volgde hem naar het kantoor. ‘Nee, dat zijn we niet, maar als we dat zouden zijn zou het niet uitmaken toch? Ik bedoel, jij hebt al het contact met mij verbroken.’ Dat kwam er bozer uit dan de bedoeling was en ik schrok van zijn boze gezicht. ‘Jemig Isa, denk je dat het zo makkelijk is? Dat jij precies weet hoe het allemaal zit?’ Hij draaide een sleutel om in een glazen deur die naar hun kantoor leidde. Het was een grote vierkante ruimte met aan twee zijdes enorme ramen die van de vloer tot aan het plafon kwamen. Aan de rechterkant van de ruimte was een deur die zover ik kon zien naar een ander kantoor leidde en aan de bekende bruine bank te zien was dat het kantoor van Luke. ‘Leg me dan uit hoe het zit? Wat moet ik anders denken? Ik ga weg en we zouden contact houden, maar na twee belletjes geef je het al op?’ Hij draaide zich om en met zijn grote handen pakte hij mijn armen vast. Ik zag niets meer dan frustratie en verdriet in zijn ogen en had plotseling medelijden met hem. ‘Isa, denk je dat ik dit niet wil? Dat ik jou niet wil? Dat al die gevoelens voor jou ineens weg waren?’ Onze gezichten waren slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd en ik moest me ontzettend inhouden om hem niet te kussen. Even staarde ik in die blauwe ogen van hem en ik zag dat hij niet wist wat hij moest zeggen. Uiteindelijk liet hij me los. ‘Vergeet maar wat ik gezegd heb, het doet er niet toe.’ Hij wees naar een wit bureau bij het raam met daarop een aantal dozen. ‘Daar is je bureau, ik denk dat Luke zo wel komt, dan kan hij je helpen met je computer enzo.’ Hij beende weg naar een andere deur die ik niet gezien had en trok hem hard achter zich dicht. Ik hoorde iets met een plof op de grond vallen en twijfelde even om naar hem toe te gaan, maar ik besloot dat het maar het beste was om hem even met rust te laten.
Ik liep naar de kapstok waar ik mijn jas en jas ophing en daarna liep ik verder naar mijn bureau. In de twee dozen zaten een splinternieuwe Macbook en een nieuwe Iphone. Daarnaast lag er een nieuwe prachtige lederen agenda, met een pen waar mijn naam in gegraveerd was. Ik opende de agenda en zag dat Luke er al wat in geschreven had.
Lieve Isa,
Ik hoop dat je je cadeaus mooi vind. Je werktelefoon is natuurlijk alleen bestemd voor werk en om ondeugende foto’s naar je baas te sturen. 😉
Ik hoop op een goede samenwerking.
Veel liefs, Luke.
‘En vind je hem mooi?’ Ik zag ineens twee handen op mijn bureau en schrok. ‘Ik had je niet horen binnenkomen!’ zei ik geschrokken. ‘Haha, ik zag dat je in gedachten verzonken was. Ik hoop echt dat je het hier naar je zin krijgt Isa.’ Hij liep naar me toe en trok me tegen zich aan. Hij boog was naar voren en fluisterde : ‘Als je je elke dag zo sexy kleed kom ik niet eens aan werken toe.’ Vlug gaf hij me een kus en ik bedankte hem voor de mooie spullen. Ineens schrok ik van een deur die achter hem open ging en ik zag Joris geïrriteerd naar ons kijken. Luke legde bezitterig een arm om mijn middel en Joris wendde zijn blik af. ‘Ik heb die bespreking bij OCOM zo, zie ik je vanmiddag?’ Nog voor Luke kon antwoordden liep Joris al de deur uit. Ik kende die blik die Joris had gehad… En ineens wist ik niet mee of dit wel een goede beslissing was geweest.
Dit verhaal is het vervolg op het boek ‘Onbereikbare liefde’ Dit boek koop je hier.
Dit verhaal meteen verder lezen? Het ebook ‘Tussen twee vuren’ is hieronder onder de blauwe knop verkrijgbaar!
