Vandaag een heel persoonlijk artikel over iets waar ik al een ontzettend lange tijd mee zit. Ik heb faalangst… Het is iets waar ik al mijn hele leven last van heb en zelfs meerdere keren hulp voor gehad heb. Ik ben namelijk ontzettend bang om fouten te maken, dingen niet goed te doen en dus voor mijn gevoel te falen. Dit kan bij kleine dingen zijn zoals eten koken ( dan ben ik dus bang dat het mislukt) maar ook bij grote dingen zoals de opvoeding van de kinderen, mijn relatie.. enz.
Het ontstaan van mijn Faalangst.
Ik denk dat de faalangst ontstaan is op de basisschool. Ik ging van het ene op het andere moment van iemand die veel vrienden had naar iemand die behoorlijk erg gepest werd. Op school werd ik uitgelachen en uitgescholden en ik kreeg soms de schuld van dingen die ik niet gedaan had. Ook op een nieuwe school paste ik niet in de groep en deed ik ontzettend mijn best om ‘erbij te horen.’ Wat dus weer resulteerde in het tegenovergestelde.
Ook op de middelbare school had ik een ontzettende drang om dingen goed te willen doen en juist daardoor ging het mis. Dan had ik zo waanzinnig goed geleerd voor een proefwerk, maar was ik zooooooo zenuwachtig dat ik het niet zou halen dat ik allerlei domme fouten maakte, ik las de vragen 100 keer over, verbeterde mijn antwoorden, haalde antwoorden weg, schreef ze opnieuw en schoot in de stress doordat ik nog maar 10 minuten had en raffelde de rest af. Het gevolg raad je al, een behoorlijk slecht cijfer. Dit is mede ook 1 van de redenen waarom ik ondanks het VWO advies, uiteindelijk ‘maar’ VMBO gehaald heb. Niet omdat ik het niet kon, maar het lukte gewoon niet. Ook kon het me op een gegeven moment gewoon niet meer schelen, ik zou het toch niet halen dus ik probeerde het niet eens meer.
Onzekerheid en het moederschap.
Misschien komt het door de leeftijd waarop ik moeder werd, maar ook vanaf dat ik zwanger raakte van Maxim heb ik in het moederschap de drang om alles goed en perfect te willen doen. Soms vraag ik mezelf echt af waar ik mee bezig ben, want ik maak het mezelf soms zo ontzettend moeilijk op deze manier. Ik heb ontzettend de neiging om me te vergelijken met andere moeders en alles maar beter te willen doen. Ik ben altijd ontzettend bang dat mensen me niet leuk of aardig vinden of dat ze vinden dat ik geen goede moeder ben.
Alles wat er fout gaat met mijn kinderen betrek ik op mezelf. Toen het een tijdje wat minder goed ging met Maxim zij spraakontwikkeling, verweet ik mezelf dat ik niet genoeg met hem oefende. Als ze weer eens heel slecht sliepen kwam dat vast door mij want ik was niet consequent genoeg. Eigenlijk grote onzin dat ik dit soms denk, want ik weet dat ik een goede moeder ben en dat ik niet anders kan doen dan mijn best.
De laatste tijd zit ik wat in een dip, het komt deels door het sombere weer waar ik niet zo goed tegen kan, maar ook door wat dingen die er momenteel hier thuis aan de hand zijn. Natuurlijk helpt het slechte slapen van Lauren ook niet echt mee en ik heb soms dagen dat ik echt dood en dood op ben. Toch ploeter ik wat door, want he? Ik heb 3 kinderen en die hebben gewoon een blije mama nodig en niet een moeder die sip de hele dag op de bank zit. Ook past het gewoon niet bij mij om maar gewoon in een dip te blijven hangen, ik heb wel ergere dingen meegemaakt dan dit.
Ik heb inmiddels al wat hulp gehad en ik weet dat het gewoon een fase is waar ik even doorheen moet. Ik zou alleen heeeeel erg graag willen dat ik eens van die stomme ellendige faalangst af was en gewoon kon genieten van alles zonder bang te zijn om dingen fout te doen.
Heb jij last van faalangst? Of heb jij een hele goede tip om er mee af te rekenen? Laat het me weten in de comments!
24 comments
Ooh heel herkenbaar! Ook jarenlang gepest op de basis- en middekbare school. Op het hbo een faalangstcursus gehad die wel wat heeft geholpen. Voordat ik die cursus had gehad ging ik zelfs niet naar bepaalde lessen. Na die cursus heb ik een toespraak gehouden voor 300+ man die ik echt rockte! De faalangst is sindsdien wel weer wat heviger geworden door nare werkervaringen maar probeer altijd maar te denken ‘zij kunnen het dus waarom zou ik het niet kunnen’. Ook in het moederschap heb ik er bij tijd en wijlen last van. De winter en vermoeidheid hebben daar ook een aandeel in inderdaad.
Zelf heb ik ook hele erg faalangst sinds groep 7 al 7 jaar lang
Ben ook heel erg gepest op de middelbare school in de 1e en 2e dat maakte mij nog onzekerder als je op school de hele dag hoort dat je lelijk bent niks kan dom bent dan ga je dat geloven
Ik heb toen zo’n faalangst training gedaan dat heeft wel eventjes geholpen X?
Niet leuk! Draai het om en kijk wat je allemaal wel hebt bereikt en kan! Schrijf het desnoods op (op je blog), want je hebt een waslijst aan dingen die je wel gelukt zijn. Veel meer dan die er niet gelukt zijn!
Het is heel herkenbaar! Ook ik heb hele lange tijd last gehad van faalangst. Nu ik er zo over nadenk, eigenlijk nauwelijks meer. Mijn faalangst werd zo erg dat ik alleen nog maar piekerde en een pieker/angststoornis ontwikkelde. Ik heb o.a. cognitieve therapie gehad daarvoor. Wellicht is dat iets voor je. Ik weet natuurlijk niet wat voor hulp je al gehad hebt? Weet in ieder geval dat je een fantastische moeder bent en een voorbeeld voor velen. Kijk eens hoe ver je bent gekomen, drie kids en een fantastische blog! Je mag trots zijn op jezelf. En als dat nog niet doordringt, weet het dan met je verstand ? Veel sterkte voor jou!!
Ik zelf niet maar MN dochter heeft er wel last van, heel vervelend…
Mocht je nu echt last hebben van een winterdip zou je eventueel even bloed kunnen laten prikken, zou ook kunnen dat je een vitamine d te kort hebt.
Het is alsof ik dit artikel zelf geschreven heb. Ik heb en poos aan de universiteit gestudeerd, maar ben daar op den duur mee gestopt, puur omdat ik de last te zwaar vond. Ik had al mijn studiepunten binnen, maar was alleen nog maar bezig met of het allemaal wel of goed genoeg was en of ík wel goed genoeg was. Zó bang om fouten te maken en mezelf teleur te stellen dat ik er af en toe letterlijk gek van werd. Ik besloot een HBO-opleiding te volgen, verkort traject omdat ik mijn gymnasium diploma had, en ondanks dat het daar wel iets minder was bleef ik er last van houden. Op de dag dat ik tijdens mijn afstudeerzitting hoorde dat ik geslaagd was heb ik tranen met tuiten gehuild; wat een last viel er van mijn schouders. Toen wist ik één ding zeker: ik ga nooit meer naar school. Je hoort mensen wel eens zeggen dat je schooltijd de mooiste van je leven is; voor mij geldt dat zeker niet. Ik ben twintig keer gelukkiger sinds die druk van hoge punten halen verdwenen is. En ondanks dat het ook in het dagelijks leven terugkomt – wat als dat ene overhemd niet perfect gestreken is? wat als mijn huis niet hélemaal brandschoon is? wat als het eten een keer niet lekker smaakt? – kan ik daar steeds beter mee omgaan. We doen tenslotte gewoon allemaal hartstikke ons best!
Sterkte Tamara! Faalangst is zo vervelend.
Wat rot lieverd! Ik heb zelf geen faalangst gelukkig, maar één van mijn beste vriendinnen wel heel erg en ik weet hoe het haar dwarsboomt in haar leven. Dat kan echt heel naar zijn inderdaad. Het is ook gewoon zwaar op jonge leeftijd met drie kinderen, kan ik me voorstellen. Maar ik vind het echt heel knap! Ik zou het je niet na doen ! Zet ‘m op meis! Die angst is nergens voor nodig!!
zooo herkenbaar!! ik kamp hier zelf ook mee en inderdaad als er iets is met mijn kinderen zoek ik de schuld bij mijzelf, zelf als ze een slecht cijfer halen op school, dan denk ik dat ik ze niet genoeg heb geholpen om te leren. ik denk dat je al een hele stap neemt als je dit deelt met andere, echt super knap en het kan je soms helpen om te horen dat andere het ook hebben. voorbeeld: ik was zo blij dat de kerstvakantie weer voorbij was en dat mijn kinderen weer naar school gingen, lekker in het gewone ritme. voelde mij hier schuldit over en dacht dat ik zo”n slechte moeder was. tot ik van de week op het schoolplein hoorde dat een andere moeder vertelde dat ze dit ook had, het luchte mij gewoon op om te kunnen zeggen dat ik dat ook had en de ander was ook weer blij en zei dat ze dit zo herkende! dus blijf er vooral niet mee rondlopen maar spreek het uit. ik heb zelf een man die heel nuchter is in dingen dus dat is eigenlijk helemaal het tegenover gestelde, maar dat helpt juist ook om dingen te relativeren.
Van je schooltijd is heel herkenbaar, pesten maakt meer kapot dan waar de pesters op dat moment bij stil staan. BBij mij is het met vlagen echt heel erg, soms echt tot huilends toe ik kan niks. Ik probeer nu iedere week een uurtje yoga te doen, dan kan ik mn hoofd leeg maken, en alles weer even relativeren (en ik ben ondertussen best wel weer soepel dis het lukt ook nog goed, werkt motiverend) ik hoop dat je gauw de oplossing vind, je kindjes vinden jou geweldig! En je bent echt een hele leuke vlotte mama die super leuk kan bloggen!!
Wat vervelend voor je! Wel heel herkenbaar hoor. Moederschap is heel mooi maar maak mij ook soms onzeker en erg bang om fouten te maken en door die fouten mijn kind niet het beste te bieden. Maar we kunnen allemaal alleen ons best doen, dan komt het haast goed.
Kijk uit naar weer mooier weer, lekker met de kids naar buiten. Dan gaat het ook met je stemming weer beter. Liefs!
Wat moeilijk en dan nog eens niet goed kunnen slapen. Ik ben ook onzeker over het moederschap hoor, doe ik het wel goed vraag ik me soms af. Volgens mij ben je een hele lieve mama Tamara, daar mag je echt trots op zijn!
Aaah lieve Tam wat rot!! Ik herken het wel, die angst om het steeds verkeerd te doen! Heb geen gouden tip, maar net als Josan zegt, ik kan steeds beter relativeren hoe ouder ik word. En for what it’s worth: ik vind je een topper ❤
O wat ontzettend rot om te lezen zeg! Helaas herken ik veel van wat je schrijft. Ik heb helaas ook niet de gouden tip voor je, en denk ook niet dat die bestaat. (Anders hoor ik het graag hoor). Wat bij mij wel geholpen heeft is een methode waarbij je je negatieve gedachte analyseert en hier een alternatieve gedachte voor in de plaats bedenken. En ik denk ook wel dat hoe ouder je wordt, hoe beter het gaat.
Bah,wat vervelend voor je. In sommige dingen herken ik het wel. Iedereen heeft denk ik op zekere hoogte wel faalangst vooral moeders met de opvoeding van kinderen. Tenminste, ik ervaar dat zelf wel zo. Vooral de gedachtes of je het wel goed doet en het ligt zeker aan mij, komen bij mij vaak voor. De ideale tip kan ik je helaas niet geven. Maar kop op he, denk ook aan jezelf! Het is heus niet erg dat je s’middags even een uurtje gaat liggen!
Wat ontzettend naar! Faalangst heb ik geen ervaring mee, maar wel met een andere vorm van angst. Dit beheersde mijn leven destijds. Ik vind het moeilijk om je tips te geven, angst is zo iets ongrijpbaars. Bij mij heeft het heel erg geholpen om de angst toe te laten en te merken dat de angst heel irreëel was. Misschien kun je jezelf vragen: wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Faalangst herken ik wel. Maar dan meer dat ik inderdaad het slechtste van mezelf verwachtte terwijl ik telkens liet zien het wel te kunnen. Zo moest ik met mn eindexamens allemaal 2en halen om te kunnen slagen en nog had ik buikpijn en gaf ik over van de angst dat ik zou zakken…
Ah heftig zeg! Wat naar voor je. Ik heb zelf een ontwijkende persoonlijkheids stoornis (ops) dus ik herken er wel dingen in. Ik ben zelf wel bang dat mijn kinderen er ook last van krijgen. Heb jij dat ook?
Faalangst is iets wat iedereen wel tot op zekere hoogte heeft. Dit is bij mij een van de redenen waarom er hier geen en nooit kinderen rond zullen lopen. Nu heb ik mijn leven er zo op ingesteld en aangepast dat het ook niet meer zou voegen, maar het is voor mij wel een van de dingen geweest die mijn besluit om geen moeder te worden hebben versterkt.
Je bent een topper ?
Ik denk dat een stukje onzekerheid (in de opvoeding) voor heel veel moeders herkenbaar is. Ik heb dat ook wel hoor. Als je jezelf ook maar goed in de gaten houdt, loop jezelf niet voorbij hè! Hele dikke knuffel! *schuift een glaasje limonade door* “komt wel goed schatje” 😉
Herkenbaar maar bij is het beter geworden. Dikke knuffel xx
Wij kregen op de Middelbare school van die tests. Daardoor kwam ik in een faalangst klasje terecht. Dat hielp toen wel. Ook heb ik een faalangst rij examen gehad. Maar wat mij voornamelijk geholpen heeft is ouder worden. Als volwassene ben ik een aantal keer enorm uitgegleden. Jaren gedacht wat had ik anders moeten doen. Maar nu ik de 30 gepasseerd ben, kan ik beter relativeren. Heb meer rust en wind mij minder op. Het is niet het einde van de wereld. Falen hoort bij leven en je leert er van. Zonder al mijn falen was ik niet waar ik vandaag de dag sta. Hoop dat jij ook dat moment krijgt waarop je het kan loslaten. X
Oh bah wat vervelend. Heel naar om te zien hoe het iemands leven kan beheersen, ik heb er geen ervaring mee en dus geen tips. Maar voor wat ik nu mee krijg ben je een fantastische moeder en elke moeder twijfelt wel of zij alles wel goed doet, dus deels is het echt niet raar!