Gastblog Michel: Mijn leven before kids.

by Tamara
gastblog michel

Ik heb lang nagedacht over hoe ik mijn allereerste blog wil beginnen of waar ik het überhaupt over ga hebben elke maand. Volgens the mommy diaries haar strikte regelgevingen moet mijn gastblog kind gerelateerd zijn, maar gelukkig kan ik daar wel uren over schrijven. Toch zou ik graag willen beginnen met mijn leven before kids. Zo krijgen jullie een idee wie ik ben en hoe mijn gezin uiteindelijk is ontstaan.

Gastblog Michel, mijn leven before kids.

Ik ben geboren in het prachtige Amsterdam. Mijn ouders woonden in een appartement op de Dam vlakbij het centraal station. Midden in de gezellige Amsterdamse drukte dus.

De ideale plek zou je denken. Dat klopt! Alleen besloten mijn ouders toen ik net geboren was te verhuizen naar de Bijlmer. Ook wel bekend als de getto van Amsterdam.
Ook leuk… maar toch net even anders.
Je werd daar niet gestimuleerd iets te maken van je leven maar eerder geleerd te waken voor je leven. Ik groeide daarom op zonder enige behoefte ook maar iets te willen leren op school en was meer geïnteresseerd in de mooie dingen in het leven. Ik heb het dan niet over verre reizen, natuur, kunst of cultuur. Nee ik heb het over een Walkman, skateboard en een tekenboek in mijn rugzak.

Het spoor een beetje bijster.

Leren gebeurde vrij weinig al bleef ik wel pogingen doen mij in te schrijven voor opleidingen waar ik mij de klaslokalen niet meer van kan herinneren.
De opleiding die mijn leven uiteindelijk zou veranderen (dacht ik) was een opleiding als vliegtuigmonteur. Ik heb altijd een voorliefde gehad voor techniek en zag dit dus als een serieuze kans om iets te maken van mijn leven. Helaas kwam ik er op de eerste schooldag achter dat er op het complex niet alleen vliegtuigmonteurs werden opgeleid maar ook hordes aan stewardessen. Wederom kan ik mij de klaslokalen niet herinneren.

Vanaf dat punt was ik wel een beetje het spoor bijster, geen opleiding dus een kans op een goed betaalde baan zat er voor mij niet in. En goed betaald is natuurlijk wel wat iedere jongen graag wil op die leeftijd. Werken deed ik altijd, en heb ook nooit tot de dag van vandaag een werkdag thuis gezeten. Een baan vinden was voor mij geen uitdaging. Een baan houden daarentegen wel en misschien is dit dan gelijk een mooi moment om te vertellen dat ik een vreselijk koppig persoon ben. Ik wil dat het gaat zoals ik het wil en anders gebeurt het niet, en dat resulteerde in 1998 tot een persoonlijk record van maar liefst zes banen in een jaar.

Zes banen in 1 jaar.

Ik werkte lange dagen en maakte veel overuren die in die tijd ook echt in uren uitbetaald werden. Ondanks dat ik geen diploma’s had verdiende ik uiteindelijk best goed. Het blijkt namelijk dat ik best veel dingen beter weet, ook al is mijn vrouw Esther het daar niet altijd mee eens. Maar goed… Het geld wat ik verdiende met het harde werken ging heel verstandig op een spaarrekening, tot het weekend werd en het feesten begon. Na het weekend kon ik weer opnieuw beginnen met sparen en hield dit wel ruim 2 jaar zo vol. Ik leefde in een waas van werken, feesten en wakker worden op plekken waar je eigenlijk niet wakker wilt worden. Geloof het of niet, stiekem droomde ik van een vrouw en kinderen. Een dochtertje die tegen mij aankruipt en een huis die ik thuis kon noemen. Het leven in kraakpanden en maar niet de liefde van mijn leven tegenkomen leidde tot frustraties, depressie en eenzaamheid tussen de weekenden door. Mijn leven stond stil..

Tot die ene nacht.

Liefde op het eerste gezicht. Al zag ik haar gezicht pas toen ze zich omdraaide. Maar mijn hart ging al tekeer toen ze van mij weg liep uit een kroeg in hartje Amsterdam. Deze vrouw is van mij. Met haar wil ik de rest van mijn leven samen zijn. Ze lachte naar mij en ik dacht, vanavond gaat ze met mij mee naar huis.

Vanavond werd alleen een jaar later. Want Esther was niet onder de indruk van mijn praatjes en dat is ze tot op heden nog steeds niet. Ze is alles wat ik niet ben maar geeft mij het gevoel alsof ik alles ben. Tenzij ik iets doe wat ze niet wil uiteraard. Ze is een controlfreak tot het uiterste en het duurde ook even voor we dit konden combineren met mijn koppigheid. Maar toen we hier eindelijk een balans in hadden gevonden.
Tja toen, toen kregen we kinderen.

Misschien vind je dit ook leuk

24 comments

Qury 13 september 2016 - 12:23

Echt heel leuk Michel!

Reply
Rory 12 september 2016 - 14:44

Hahaha, ik volgde je al op Instagram (en Esther ook overigens) en nu ook gastblogger? Leuk! Volgens mij is het altijd heel gezellig bij jullie thuis. Ik kijk uit naar meer verhalen!

Reply
Michel Gallo 11 september 2016 - 10:11

Wat een gave reacties. Bedankt. Maakt het schrijven nog leuker 🙂

Reply
Sil 10 september 2016 - 08:06

Zo gaaf ge-beschreven. Dat vraagt naar m e e r ♡

Reply
Lieke van Veen 10 september 2016 - 00:15

Leuk om te lezen ik kijk nu al uit naar het vervolg!

Reply
Carlijn 9 september 2016 - 19:45

Wat een leuk verhaal! Bijzonder hoe je Esther hebt leren kennen. Jammer dat je een jaar op haar moest wachten. Enneh… de redenen die jij noemt, zijn precies waarom ik drie jaar geleden uit de Bijlmer verhuisde. Vlak voor de kids er waren…!

Reply
Marieke 9 september 2016 - 17:36

Leuk geschreven! Ik voeg me bij alle andere dames die zitten te wachten op de volgende post ?

Reply
José 9 september 2016 - 16:33

Leuk geschreven! Leuk om hier een mannelijke gastblogger tegen te komen. Lezen we ook eens de andere kant 😀

Reply
Anneke 9 september 2016 - 13:37

Man, jij moet boeken schrijven. Na dat eerste stukje heb ik zin om de pagina om te draaien en de rest van het verhaal verder te lezen 😉
Maw, ik kijk uit naar je posts!

Reply
Kelly 9 september 2016 - 13:20

Wat leuk geschreven! En het geeft inderdaad een heel goed beeld van wie je bent. Gaaf ook een papa blog, dat zie je niet heel veel. Ik ben benieuwd naar de rest!

Reply
Vlijtig Liesje 9 september 2016 - 10:37

Mooi verhaal! En bijzonder zo’n eerste ontmoeting en het dan meteen weten.

Reply
Tara 9 september 2016 - 09:02

Yeahhhh een groot fan van Michel op instagram en geweldig om nu (helaas) maandelijks een blog van je te lezen. Kijk uit naar de volgende

Reply
Michelle 9 september 2016 - 08:50

Wat een leuke binnenkomer! Ben benieuwd naar het vervolg. Leuk voor de afwisseling ook; een keer een man aan het woord!

Reply
Linda 9 september 2016 - 08:49

Er zijn veel te weinig papa bloggers! Leuk geschreven benieuwd naar de rest 🙂

Reply
Lilian 9 september 2016 - 08:38

Super leuk om eerst wat meer te weten te komen over je achtergrond.

Reply
Birgit 9 september 2016 - 08:36

Wat leuk geschreven! Welkom en ik ben benieuwd naar hoe je vrouw je met jouw koppigheid in toom kan houden 😉

Reply
Liess 9 september 2016 - 08:23

Hoi Michel! Heel benieuwd naar de rest van dit verhaal ?

Reply
Cassandra 9 september 2016 - 08:05

Wat heerlijk geschreven, alsof je het moment zo meebeleefd!

Reply
Christa 9 september 2016 - 08:04

Ik ben nu al benieuwd naar het ‘vervolg’!
Het lijkt wel een roman, heel gaaf!

Reply
Daniëlle 9 september 2016 - 07:59

Wat leuk Michel! Ik ga je verhalen hier zeker volgen ?

Reply
Bregje 9 september 2016 - 07:49

Wat een leuke nieuwe blogger! Ben benieuwd naar de volgende aflevering! 🙂

Reply
Rianne (janeiro311) 9 september 2016 - 07:46

Heerlijk elke maand een blog van Michel. Ik kijk ernaar uit 🙂 je schrijft leuk. Xo

Reply
Rianne 9 september 2016 - 07:45

Heerlijk elke maand een blog van Michel. Ik kijk ernaar uit 🙂 je schrijft leuk. Xo

Reply
Josan 9 september 2016 - 06:52

Leuk eerste blog Michel, ook om je zo een beetje te leren kennen. Je verwacht het niet dat ene brave vader een heel wild leven heeft voordat er kinderen komen 🙂

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.