Anouks pleegzoon overleed plotseling op 11 jarige leeftijd.

by Tamara
Anouks pleegzoon overleed plotseling op 11 jarige leeftijd.

Jij maakte de wereld beter

Jij met je mooie ogen en je lieve lach

Wat moeten we zonder jou?

We zullen je nooit vergeten

We dragen je met ons mee

Iedere dag

 

Dit is van het overlijdenskaartje van onze zoon. Eigenlijk een heel normale tekst voor een heel bijzonder jongetje want bijzonder dat was hij, heel bijzonder . Normaal Tsja eigenlijk is het helemaal niet zo normaal want een jongetje van 11 hoort niet dood te gaan. Het begon allemaal in het voorjaar van 2006 toen we ons aanmelden voor pleegzorg.

Na heel wat gesprekken waarbij je heel uitgebreid praat over je leven, je verleden en over wat pleegzorg inhoud , werden we goedgekeurd als pleegouders . Heel blij want nu mochten we gaan zorgen voor een kind. We kozen voor langdurige opvang , een kind onder de 7 en eventuele handicaps waren zeker ook welkom. Na eerst een ander aanbod van een meisje, wat uiteindelijk bij haar oma kon gaan wonen, te hebben gehad ging in september ineens de telefoon. Een heel korte omschrijving volgde. Jongetje van 4 jaar, wonende in een instelling met meerdere lichamelijke beperkingen. Wij waren heel blij, eindelijk!

Na nog veel gesprekken, meestal gaat dat heel snel binnen pleegzorg maar nu dus niet, mochten we hem in november eindelijk in het echt zien. We waren gelijk verliefd. Wat een mooi jongetje en wat was hij schattig. Jermain wist nog niet dat we voor hem kwamen en gaf ons een rondleiding door zijn huis. Zo volgden nog gesprekken, kwam hij bij ons met een begeleidster, maakten we een mapje met foto’s van zijn nieuwe huis wat hij trots op school liet zien, mochten we hem een paar uur meenemen naar de kerstshow en patat eten en als laatste sliep hij met kerst een nachtje bij ons omdat hij het enige kind was dat op de instelling achter bleef.

Het moment dat hij bij ons mocht komen wonen.

3 januari 2007 mocht hij eindelijk bij ons wonen. We waren zo blij, want het mooiste en liefste jongetje met de allermooiste ogen van de wereld woonde nu bij ons. De eerste maanden leerde we elkaar beter kennen. Leerden we hem heel veel ,want hij kon luiers verschonen en pannenkoeken bakken, maar wat een tankstation was wist hij niet. Zij eerste verjaardag bij ons, Jermain was er toen precies 50 dagen, wist hij niet wat hem over kwam. Hij kreeg meer kadootjes dan dat zijn bezittingen waren, ook al kwamen er bewust maar een paar mensen. Maar langzamerhand wende hij aan zijn nieuwe leven. Het heeft wel een jaar geduurd voor hij eens “stout” deed. Langzamerhand kwamen we er ook steeds meer achter hoe zijn verleden hem had beschadigd. Maar ondanks dat alles bleef het een mooi en meestal gelukkig kind.

Heel gelukkig was hij toen hij een pleegbroertje kreeg. Hij was een trotse grote broer en zijn kleine broer was helemaal gek op hem. Zo verliep alles eigenlijk normaal, nou ja normaal voor hem en ons want door zijn complexe lichamelijke beperkingen volgden er veel ziekenhuis bezoeken en ook verschillende operaties. Maar ook veel leuke dingen zoals uitgenodigd worden als vip in een pretpark, zelf vliegen in een klein vliegtuigje, optreden in een tv show om te laten zien dat kinderen met een beperking ook heel normaal zijn. En met die tv show kwam ook zijn nieuwe passie maar boven. Beroemd worden, in de schijnwerpers staan. Dat was zijn doel. En zo kwam het dat hij tijdens een optreden van de lokale musical vereniging naar voren reed en de lerares aansprak en zij ik wil meedoen . Met zijn uitstraling kon bijna niemand hem iets weigeren en ja 2 weken later deed hij auditie en mocht meedoen. Zo mooi om hem te zien, hij schitterende 2 dagen in het stadtheater. Hij stal de show.

Operaties en een heleboel teleurstellingen.

Ondertussen waren er natuurlijk ook zat moeilijke en niet leuke dingen, dingen waarover hij heel verdrietig werd. Operaties, spasmen in zijn benen die pijn deden, zijn biologische ouders die hem vaak teleur stelden. Best heel veel voor een jongetje om mee te dealen. Maar Jermain bleef heel positief. Zo positief dat het andere mensen ook opviel . Hij wilde alles uit het leven halen. Toen hij 9 was en weer in het ziekenhuis lag, 9 weken lang, met spasmen in zijn benen die niet wilde stoppen. Werden we gebeld door iemand die vroeg of hij auditie wilde doen voor een kinderserie. Zij kende hem nog van de tv show en hij leek hun heel geschikt voor een rol in deze serie. Omdat hij nog in het ziekenhuis lag zouden ze op hem wachten. 4 maanden later deed hij auditie en kreeg de rol.

Een ruim jaar van repetitie en opnames volgden. Hij genoot. Hij werd op handen gedragen en kreeg sterallures . Zo erg dat hij na de zomervakantie waarin hij veel opnames had gedaan, hij was toen 10 jaar, hij tegen zijn nieuwe juf zei ik hoef niet mijn rekenen te doen want ik heb toch al werk, ik ben acteur. Het heeft een week overredingskracht gekost en het dreigement dat hij niet meer in de serie mocht spelen en toen ging hij ineens heel hard werken op school. Toen de hele serie erop stond mochten wij, de 5 kids en de ouders , alvast wat beelden zien. Jermain genoot ervan. Ook mocht hij stiekem nog even de nog niet gemonteerde beelden zien van de ontploffing waar hij bij betrokken was. Hij had een topmiddag. En kon niet wachten om alles te zien. Helaas heeft hij nooit de serie op tv kunnen zien. En kunnen genieten van de roem. Daar wachtte hij op hij was al zijn handtekening aan het oefenen.

De laatste operatie.

3 april werd Jermain opgenomen in het ziekenhuis voor een voor hem, na een open hart operatie en een operatie aan zijn ruggenmerg, redelijk makkelijke operatie om zijn blaas te vergroten. Hij wilde dit graag want hij wilde van zijn luier af. 5 tot 10 dagen ziekenhuis , dat was de prognose. Uiteindelijk kreeg hij complicaties en moest hij na 9 dagen weer opnieuw geopereerd worden. Dit werd een operatie van 13 uur. Waar ze 3 uur verwacht hadden. Hij kwam op de ic en heeft daar met vele ups en downs nog 4 weken gevochten voor zijn leven. Maar het mocht niet baten.

Op zijn herinneringsdienst waren meer als 100 mensen. En we hoorden daar zoveel mooie verhalen . Hoeveel mensen van hem hebben geleerd. Hoe hij ze heeft geïnspireerd . Hoe zijn positiviteit anderen heeft beïnvloed in hun leven. Zo mooi. Zo een klein mannetje, want hij was maar 1.10, die zoveel mensen heeft geraakt en beïnvloed. Ons mooie mannetje dat in 11 jaar meer heeft meegemaakt dan de meeste in 80 jaar. He is a star in heaven now

 

 

Ben jij op zoek naar een goedkope uitvaart? Op de site van uitvaartcompact vind je alle informatie die je nodig hebt.

Misschien vind je dit ook leuk

2 comments

Jessica 19 februari 2017 - 22:48

Poeh brok in me keel, wat een liefde komt er uit deze woorden.

Reply
Roxanne 18 februari 2017 - 19:22

Wat verdrietig om te lezen, maar ook zo mooi dat jullie hem met zoveel liefde in huis genomen hebben.

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.