Slik, mijn baby is nu echt 1 jaar.

Ik schrijf dit op 5 juni, de avond voordat Lauren geboren werd. Vorig jaar stond ik nu op dit tijdstip op een beetje een onhandige manier te proberen die enorme buik op de foto te zetten. Ik was precies 40 weken zwanger en ik voelde me nog prima! Niets wees op een naderende bevalling en ik legde mijn telefoon dan ook weg, omdat ik nog ‘tijd’ zat zou hebben om morgen even een paar foto’s te maken. Die nacht schrok ik om 6 uur ineens wakker van een felle pijn en toen het om 8 uur eindelijk doorzette, beviel ik amper 2.5 uur later van een prachtige dochter, Lauren. Een meisje dat vandaag alweer 1 jaar oud wordt.

Slik, mijn baby is nu echt 1 jaar.

Is het gek dat ik er best wel moeite mee heb dat ze alweer 1 is? Aan de ene kant vind ik het heerlijk om haar te zien groeien, hoe haar karaktertje zich ontwikkeld en me  er elke keer weer over te hoe groot ze alweer is en wat ze allemaal al kan. Maar aan de andere kant, mijn kleine babymeisje is gewoon geen baby meer en omdat ze echt ons laatste kind is, zal ik ook nooit meer een baby hebben. Het is dus niet alleen afscheid nemen van mijn meisje als baby, maar ook het afscheid van een heel tijdperk, een bijzondere tijd in mijn leven!

Van baby naar dreumes.

Ik herinner me die eerste momenten nog zo goed, hoe ik haar aanpakte toen ze net geboren werd, hoe donker haar haartjes waren, hoe ik meteen tot over mijn oren verliefd op dat kleine meisje was. Hoe is elk vingertje kuste, hoe ik alles van haar op wilde slaan omdat ik nooit meer wilde vergeten hoe klein ze was. Dat kleine hoopje is inmiddels niet zo klein meer. Lauren is uitgegroeid tot een pittige dame, een eigenwijze dreumes die op handen gedragen wordt door haar vader en broers en met een lachje alles gedaan kan krijgen

Elke keer verbaas ik me er weer over hoe perfect je bent, je hebt dezelfde prachtige blauwe ogen als je broers, je zachte krullen kriebelen in mijn neus als ik met je knuffel en hoewel je vingertjes heeeel hart kunnen knijpen, vind ik ze ontzettend schattig.

Lieve Lauren, vandaag wordt je alweer 1 jaar oud. In de komende jaren zul je steeds meer groeien en steeds zelfstandiger worden. Er zal een moment komen dat ik je niet meer kan dragen, er zal een moment komen dat je je tegen ons af gaat zetten, er zal een moment komen dat je verliefd word en helaas ook een moment dat je hart gebroken word.

Een eerste verjaardag is een mijlpaal die me doet realiseren dat hoe groter je wordt, hoe minder je mij nodig zal hebben. Maar weet dat ik altijd onvoorwaardelijk van je zal houden en er altijd voor je zal zijn, ongeacht wat je doet of wat voor ontzettend domme dingen je misschien zult doen.

Want jij, kleine Lauren, jij zult altijd mijn kleine lieve meisje zijn. Het meisje met de felblauwe ogen en de ondeugende lach. Het meisje dat mij zoveel over mezelf leerde en het meisje dat ons gezin compleet maakte.

Ik wens je een hele fijne verjaardag, ik wens dat al je dromen uit mogen komen en dat je veel geluk en liefde zult kennen.